Okay, allereerst: ik denk dat ik de eerste Zoolander-film misschien wel tien keer gezien heb, en er elke keer keihard om heb moeten lachen. Ik ben een dag na het zien van Zoolander 2 dan ook nog altijd wat aan m’n gevoel voor humor aan het twijfelen, want ik vrees dat ik maximaal drie keer gegniffeld heb bij het zien van dit ogenschijnlijk compleet mislukte tweede deel. Op een gegeven moment was het zelfs zo…
Fans van Ride Along zullen van dit tweede deel waarschijnlijk net zo hard genieten. En waar ik in deel 1 nog wat onbekend was met Kevin Hart, ben ik inmiddels iets meer ‘fan’ van hem geworden, dus dat geschreeuw van hem irriteerde me nu eigenlijk niet meer. Daarnaast heeft hij een best gave chemistry met Ken – The Hangover, Community – Jeong. Deze simpele buddy-cop-movie brengt echter totaal niks nieuws, wat de film een beetje teveel doet…
Allereerst: The Big Short is in mijn ogen de beste film die over de financiële crisis gemaakt is. Na het zien van talloze documentaires (Inside Job, Enron: The Smartest Guys in the Room, Collapse) en films (Too Big to Fail, Margin Call, The Wolf of Wall Street, The Company Men) over financiële instellingen en de financiële crisis, die in 2007 startte en daarna resulteerde in een wereldwijde economische crisis, durf ik wel te stellen dat…
Niet de leukste collaboration tussen Will Ferrell en Mark Wahlberg (dat is en blijft The Other Guys), maar zeker vermakelijk, deze nieuwe van de schrijver van Sex Drive, She’s Out of My League, Hot Tub Time Machine, We’re The Millers, Dumb and Dumber To en Horrible Bosses 2, waarvan hij de eerste én laatste ook regisseerde. Met ook leuke acteurs in bijrollen, één geweldige link met Amy Schumers Trainwreck, en ja: al dat namedroppen is wel degelijk…
Vooraf hoorde ik wat opmerkingen als “leuke RTL-maandagavondfilm met een geweldige Jennifer Lawrence“, dus mijn verwachtingen voor deze nieuwste van David – The Fighter, I Heart Huckabees, Silver Linings Playbook, American Hustle – O. Russell waren iets minder dan ‘normaal’. De verrassing was dan ook extra groot dat ik vanaf de allertweede scène heerlijk in de film getrokken werd, onderweg een paar keer met open mond genoot van geweldige scènes en van het acteerwerk van…
Het eerste dat ik schreef na het zien van Tarantino’s The Hateful Eight was: “Sow, eindelijk houdt Tarantino zich weer wat in qua platte coolheid, al is Greg Nicotero’s niet voor niets ingehuurd als special fx make-up artist.” Daarna voelde ik vooral weer het ‘probleem’ dat ik inmiddels met vrijwel elke Tarantino-film heb: hij refereert ontzettend veel aan films van zijn grote helden, waardoor hij best wat symboliek ‘leent’ uit andere films, maar uiteindelijk lijkt…
Okay, om positief te beginnen: Tusk is hands down de raarste film die ik dit jaar gezien heb. De directe nuance hierbij: regisseur Kevin – Clercks, Zack and Miri Make a Porno – Smith had dit ontzettend weirde en stonede idee nooit tot film uit moeten werken. Ik vraag me ook echt af wie hij zo gek heeft gekregen om geld in dit project te steken, of zou hij inmiddels al zó onafhankelijk kunnen werken dat elk raar…
Met zo’n titel verwacht je natuurlijk een enorme tranentrekker, maar Me and Earl and the Dying Girl is een stuk grappiger (én beter) dan je vooraf waarschijnlijk verwacht. Nu is al die humor wel nodig om uiteindelijk goed mee te leven met de verschillende karakters, wat van deze American indie een Sundance favorite maakte. Nu heb ik het schijnbaar vergelijkbare, maar veel meer gedramatiseerde The Fault in Our Stars niet gezien, maar in mijn ogen is dit ook…
Eerlijk gezegd was ik niet 100% enthousiast om deze film te gaan kijken, mogelijk mede vanwege het aloude cliché dat Duitsers geen humor zouden hebben, maar mogelijk ook wel doordat ik me absoluut niet voor kon stellen dat een film over Adolf Hitler nog grappig kon zijn, zeker na al die memes die gemaakt zijn naar aanleiding van een scène uit Der Untergang. M’n verrassing was daarom des te groter dat Er ist wieder da niet…
Als ik vooraf had geweten dat regisseur Christopher Landon eerder z’n geld verdiende als schrijver van vier Paranormal Activity-vervolgen (waarvan hij er ook één regisseerde), dan waren m’n verwachtingen een stuk lager geweest. Nu hoopte ik op een soort Zombieland-adept, met dezelfde fijne combinatie van droge humor en zombiequatsch. Nu zat het met dat laatste wel goed, qua quatsch dus, maar de humor kun je beter vergelijken met die in bijvoorbeeld Sex Drive of in…
Allereerst: ik heb om meerdere redenen heerlijk genoten van deze af en toe té herkenbare en nogal lompe komedie, die een vrij aparte plek inneemt in het (brede) komedie-spectrum. Dat het een Sundance-favoriet was, dat kun je je – door de incrowd NY-scene waarin de film is opgenomen – grotendeels wel voorstellen, maar de film raakt net zo goed een wat fouter subgenre, bekend van films als Hall Pass en Trainwreck. Deels door de aanwezigheid van Jason Sudeikis,…
Dat Yorgos Lanthimos zijn visie op de mensheid in absurdistische satires weet te vangen, dat bewees hij eerder al met Kynodontas (a.k.a. Dogtooth) en Alpeis (a.k.a. Alps), en met The Lobster trekt hij die lijn niet alleen internationaal door. Want waar je zijn kenmerkende en geforceerd gekunstelde werelden in z’n eerdere films nog kon zien als een rare niche in onze ‘werkelijkheid’, daar lijkt hier – met een onverwachte grote sterrencast – de héle wereld overgeleverd…