Met zo’n titel verwacht je natuurlijk een enorme tranentrekker, maar Me and Earl and the Dying Girl is een stuk grappiger (én beter) dan je vooraf waarschijnlijk verwacht. Nu is al die humor wel nodig om uiteindelijk goed mee te leven met de verschillende karakters, wat van deze American indie een Sundance favorite maakte. Nu heb ik het schijnbaar vergelijkbare, maar veel meer gedramatiseerde The Fault in Our Stars niet gezien, maar in mijn ogen is dit ook…
Eerlijk gezegd was ik niet 100% enthousiast om deze film te gaan kijken, mogelijk mede vanwege het aloude cliché dat Duitsers geen humor zouden hebben, maar mogelijk ook wel doordat ik me absoluut niet voor kon stellen dat een film over Adolf Hitler nog grappig kon zijn, zeker na al die memes die gemaakt zijn naar aanleiding van een scène uit Der Untergang. M’n verrassing was daarom des te groter dat Er ist wieder da niet…
Als ik vooraf had geweten dat regisseur Christopher Landon eerder z’n geld verdiende als schrijver van vier Paranormal Activity-vervolgen (waarvan hij er ook één regisseerde), dan waren m’n verwachtingen een stuk lager geweest. Nu hoopte ik op een soort Zombieland-adept, met dezelfde fijne combinatie van droge humor en zombiequatsch. Nu zat het met dat laatste wel goed, qua quatsch dus, maar de humor kun je beter vergelijken met die in bijvoorbeeld Sex Drive of in…
Allereerst: ik heb om meerdere redenen heerlijk genoten van deze af en toe té herkenbare en nogal lompe komedie, die een vrij aparte plek inneemt in het (brede) komedie-spectrum. Dat het een Sundance-favoriet was, dat kun je je – door de incrowd NY-scene waarin de film is opgenomen – grotendeels wel voorstellen, maar de film raakt net zo goed een wat fouter subgenre, bekend van films als Hall Pass en Trainwreck. Deels door de aanwezigheid van Jason Sudeikis,…
Dat Yorgos Lanthimos zijn visie op de mensheid in absurdistische satires weet te vangen, dat bewees hij eerder al met Kynodontas (a.k.a. Dogtooth) en Alpeis (a.k.a. Alps), en met The Lobster trekt hij die lijn niet alleen internationaal door. Want waar je zijn kenmerkende en geforceerd gekunstelde werelden in z’n eerdere films nog kon zien als een rare niche in onze ‘werkelijkheid’, daar lijkt hier – met een onverwachte grote sterrencast – de héle wereld overgeleverd…
Dat deze film al tijdens het productieproces aardig gedoemd leek bleek wel uit de e-mails van toenmalig Sony Pictures-voorzitter Amy Pascal, die op z’n zachtst gezegd nogal negatief was over de eerste screenings van de film. Achteraf gezien lijken haar opmerkingen helaas weinig positiefs te hebben gebracht, want ondanks de aanwezigheid van Bradley Cooper, Rachel McAdams, Emma Stone, Alec Baldwin, Danny McBride én Bill Murray (!!!!) is deze nieuwste van Cameron – Almost Famous, Jerry…
Soms wordt me wel eens verweten dat ik niet ‘zeker’ genoeg ben in m’n recensies, dat ik m’n oordeel teveel laat afhangen van m’n stemming op dat moment. Nu tracht ik de invloed van mijn stemming wel altijd in te schatten, maar als ik redelijk chagrijnig een film ga kijken, dan ben ik (gelukkig) niet rationeel genoeg om dat helemaal uit te kunnen schakelen. Zo was dat deels ook het geval bij Vacation, een vervolg op…
Eindelijk..! M. Night Shyamalan is na een paar gruwelijke misstappen terug met The Visit, een aparte horror waarbij je bij vlagen ook hard lacht, en niet alleen om de spanning te breken. Shyamalan speelt deze keer niet alleen behoorlijk gedurfd met jouw verwachtingen, hij speelt ook letterlijk met het perspectief (het is een soort found footage-film, wat een paar keer wat negatief uitpakt, maar nu eens niet enkel een ’trucje’ is), met de vorm én…
Na het zien van de trailer had ik al het gevoel dat dit wel eens een verrassing zou kunnen worden, en dat is American Ultra tot op zekere hoogte ook zeker. Een soort stoner-komedie, maar dan ontzettend energiek en met af en toe ontzettend lompe en harde actie en een best mooi liefdesverhaaltje. En eigenlijk ook meer actiefilm dan komedie, als ik eerlijk ben. Verder voelt ie vooral aan als een fijn en onbelangrijk tussendoortje, maar…
“De ideale datefilm” is een te simpele classificatie voor deze nieuwe van Judd – Superbad, This is 40 – Apatow, geschreven door hoofdrolspeelster Amy Schumer. Maar Trainwreck is misschien wel de beste film om een date mee naar toe te nemen, als je in elk geval zin hebt in een aardig volwassen romantische komedie die geen blad voor de mond neemt. En mede doordat de film dus geschreven is door Schumer zelf, iemand die ik…
Yes, The Man from U.N.C.L.E. – gebaseerd op de gelijknamige TV-serie uit de jaren 60 met Robert Vaughn en David McCallum – is een vrij grote verrassing, zeker ook doordat Guy Ritchie zich qua visuele shananigans voor 98% (gelukkig) inhoudt. Neem daarbij de mogelijk Oscarnominatiewaardige art direction, een paar positief verrassende leading men, een wederom fantastische leading lady, een paar bijna klassieke bad guys en combineer dat met bijna archetypische tongue-in-cheek-humor, een vrij simpel verhaaltje (met volgens…
Ondanks alle eerste negatieve reacties was ik gisteravond toch aardig benieuwd of ze van het best leuke idee achter Pixels toch nog iets van een leuke film gemaakt zouden hebben, en ik moet eerlijk zeggen: toen ik me over de domheid van het scenario heen gezet had, werd ik mild vermaakt zonder échte irritaties. Natuurlijk geen echt positief begin van m’n recensie, maar het grootste probleem met deze film – naast de (te?) grote willing…