Toch wel één van de meer opmerkelijke films van het jaar, deze nieuwe van Ruben – Turist, Involuntary – Östlund, waarin hij meer dan alleen de kunstwereld fileert. Mede gezien het licht ongemakkelijke gegiechel in de zaal durf ik wel te beweren dat Östlund de gehele westerse maatschappij een spiegel voor wil houden, en de film is bij vlagen wederom pijnlijk en soms zo spannend ongemakkelijk dat ik zelf een keer naar het scherm wilde…
Nacho Vigalondo is niet alleen een regisseur met een geweldige naam, hij maakte ook een paar van de opvallendste science-fiction thriller-drama’s van het afgelopen decennium. Knap hoe hij vergezochte rariteiten zo weet te brengen dat de gevolgen daarvan toch logisch invoelbaar worden, en met Colossal spant ie op dat vlak de kroon. Plus dat het z’n eerste grote Amerikaanse productie is, met een verrassende Anne Hathaway en een opvallend rauwe Jason Sudeikis. En ja, om…
Als je de maker van de geweldige vampier-mockumentary What We Do in the Shadows, het (onverwacht?) goede Hunt for the Wilderpeople en het hilarische Flight of the Concords de regie over een Marvel-superhelden-film geeft, dan krijg je dus inderdaad een ontzettend vermakelijke toevoeging aan minstens twee samensmeltende/samengesmolten franchises. Niet zo’n groots entertainment-spektakel als Guardians of the Galaxy, maar vooral vanwege de interactie tussen onze Noors-mythologische dondergod en die ongelooflijk groene reus biedt Thor: Ragnarok ruim…
Eigenlijk een best belangrijke film, omdat het toont hoe de CIA en de Amerikaanse overheid in de afgelopen eeuw de wereld hebben ge-/misvormd door foute regimes, kartels en andere schavuiten te steunen. Voornamelijk om het ‘communistische gevaar’ tegen te houden, maar mogelijk was dat ook ‘slechts’ een PR-vermomming van iets nóg platters: flinke winsten voor iets waar voormalig president Eisenhouwer zelf ooit voor waarschuwde: het almachtige military industrial complex. Nu is American Made toch ook vooral een…
Vóór het aantreden van Trump was de ontmoeting tussen Elvis Presley en toenmalige president Richard Nixon – vastgelegd in de nog altijd meest opgevraagde foto in het Amerikaanse nationale archief – waarschijnlijk één van de meest ongeloofwaardige waargebeurde verhalen die ooit in het Witte Huis plaatsvonden. Gelukkig toont regisseuse Liza – Hateship Loveship – Johnson dat ze goed inzicht heeft in de mannelijke psyche en/of onzekerheid, waardoor deze Amazon-productie gelukkig niet al teveel last heeft…
Alleen al vanwege het feit dat de makers van Swiss Army Man weg kunnen komen met waarschijnlijk de grootste quatsch die je ooit in een film kunt zien, dat zal voor velen al genoeg reden zijn om geïnteresseerd te zijn in deze film met Paul Dano en (een dode!) Daniel Radcliffe. Dat ze daarmee wegkomen komt deels door Dano’s spel, maar vooral doordat ze onder alle quatsch wel een mooi klein verhaaltje vertellen, wat ook…
Vanaf de eerste scène weet je al dat dit een quatsch- of kutfilm gaat worden (afhankelijk van je ‘gevoel’ voor humor), en als je deze filmversie van die populaire serie uit de jaren 90 ook maar één moment serieus neemt, dan vrees ik dat je ‘m niet gaat trekken. Nu laat die opening ook direct zien dat je dit geen enkel moment móet doen, maar zelfs met m’n bijgestelde verwachtingen merkte ik wel dat ik…
Going in Style is een remake van het schijnbaar een stuk scherpere en meer duistere origineel van Martin – Beverly Hills Cop, Midnight Run, Scent of a Woman, Meet Joe Black en Gigli (!!??) – Brest uit 1979, over een drietal oudjes dat hun pensioen afgepakt ziet worden door hun nietsontziende voormalige werkgever en besluit om dan maar een bank te gaan beroven. Inderdaad: ga niet al te kritisch lopen wezen qua geloofwaardigheid, zeker ook omdat de…
Eigenlijk kun je aan alles zien dat de crew en cast een geweldige tijd hebben gehad tijdens het maken van deze film. In hoeverre je hem nog kunt (of moet) vergelijken met de TV-serie CHiPs uit de jaren 70-80 van de vorige eeuw weet ik niet, want echt goed herinner ik me die niet meer. Maar als je ook nog eens weet hoe Shepard z’n vorige film – Hit and Run uit 2012 – in slechts…
Fijn hoe Jim Jarmusch een verhaal over een dichter gebruikt om zelf een soort ‘film-gedicht’ te maken, compleet met een Shakespeareaans-achtige resolutie. En dat klinkt dan misschien direct wat hoogdravend, maar Jarmusch’ films gaan juist altijd over ontzettend herkenbare mensen, misschien wel zoals jij en ik. In Paterson zie je namelijk hoe een buschauffeur al dagdromend en z’n omgeving analyserend z’n rustige en gestructureerde leven omzet in poëzie, en dat werkt volgens mij nóg beter door…
Ron Goosens, Low Budget Stuntman is al de vierde film van het schrijf- en regieduo Steffen Haars en Flip van der Kuil, en wat een ‘heerlijke kutfilm’ is ook dit weer. Qua vertelling weer een stuk ‘kleiner’, wat in mijn ogen alleen maar positief is. Moest op een gegeven moment zelfs heel kort even aan Vlaamse films als Iedereen Beroemd en De helaasheid der dingen denken, maar die vergelijking gaat mank door de combinatie Hollandse ‘progressieve vrijheid’…
La La Land biedt ‘ouderwetse’ en af en toe zelfs wat surrealistische Hollywood-magie, die mij in elk geval zo betoverde dat ik tijdens de film al riep: “Laat die Oscarnominaties maar komen!“, maar die me naderhand ook wel liet voelen dat Eckart Tolle (van de boeken The Power of Now en A New Earth) mogelijk niet helemaal blij is met deze film. Regisseur/scenarist Damien – Whiplash – Chazelle gaat echter toch wel een stap dieper dan…