Allereerst een geruststelling voor alle fans van die Kubrick-klassieker: Doctor Sleep is eerder een ode aan The Shining, dan dat de film er opzichtig van wil profiteren. Veel meer een Stephen King-horror-fantasy dan een Kubrick-wannabe. En het respect dat regisseur Mike Flanagan voor Kubricks klassieker heeft, dat voel je vrijwel de gehele film. Daarnaast lijkt Flanagan intelligent genoeg om te weten dat hij ook niet met Kubrick moest gaan ‘concurreren’, en is Doctor Sleep vooral…
Natuurlijk mist deze sequel de originaliteit van het eerste deel, al blijven de avonturen van Tallahassee, Columbus, Wichita en Little Rock meer dan vermakelijk hoor. Maar waar de film leuk en zelfbewust sneert naar andere zombiefilms en -series (vooral The Walking Dead moet eraan geloven), moet ik eerlijk toegeven dat dit tweede deel niet echt langer blijft hangen dan een gemiddelde The Walking Dead-aflevering. Misschien mede ook wel, doordat het idee van een filmpersonage dat…
Okay, ik moet nu opletten met al té enthousiast te zijn over deze onverwacht leuke horror-komedie, want mogelijk waren mijn lage verwachtingen – mede na het zien van die ‘dertien-in-een-dozijn-horror’-trailer – ook wel deels verantwoordelijk voor mijn verrassend positieve beleving. Al werd de gehele sneak preview-zaal volgens mij goed vermaakt, afgaande op de niet-sporadische lachsalvo’s die te horen waren. Deels om de horror-thriller-spanning weg te lachen, maar zeker ook omdat de film de juiste balans…
Na z’n geweldig creepy doorbraak Hereditary was m’n eerste reactie na het zien van Ari Asters nieuwste: “Oeh, gelukkig was ie niet zo bloody freakin’ eng als Hereditary, maar deze heeft ook wel wat meer tijd nodig om te ‘landen’, want initieel lijkt ie best plat…“Vier dagen later zit Midsommar echter nog zo goed in m’n hoofd – deels vanwege het realistische ‘documentaire-gevoel’ dat de film biedt – dat ik het ook best prettig vind…
Jordan Peele toont met Us met gemak dat hij de interessantste nieuwe horrorregisseur in jaren is. Net als met Get Out maakte hij ook deze keer geen simpele shock-horror (zoals Saw of The Nun), en ook geen mega-enge-maar-wel-f-in’-goede horror (denk Hereditary), maar een creepy thriller die anderhalve week na het zien nog altijd in m’n hoofd zit. Waar ik vooraf nog ‘bang’ was dat de film veel te eng zou zijn, viel dat gelukkig wel mee…
Deze Luca – Call Me by Your Name – Guadagnino-remake van Dario Argento’s Giallo-klassieker Suspiria (en lichtjes iets uit de vervolgen Inferno en The Mother of Tears?) blijft misschien wel zo heerlijk hangen in m’n hoofd, omdat het kijken van deze film aanvoelde als meerdere films of filmervaringen in één. Het is een sensuele dansfilm, het is een prachtig vormgegeven heksen-horrorfilm, het is een mysterieuze heksen-die-spreuken-in-dansbewegingen-hebben-omgevormd-film, het is een film die gaat over het wel of…
Deze Netflix-film, met Sandra Bullock in een sterke hoofdrol, zou in één zin als volgt te duiden zijn: A Quiet Place meets The Happening, met een snufje The Walking Dead-wanhoop. De Deense regisseuse Susanne Bier brak ooit wereldwijd door met Brødre (Brothers, met o.a. Jake Gyllenhaal, was een remake daarvan), won een Oscar met Hævnen (a.k.a. In a Better World) en toonde met After the Wedding eveneens dat ze haar acteurs enorm geloofwaardig kan laten acteren.…
Mogelijk hadden de makers van Venom de Marvel-comics teveel in hun herinnering, waardoor ze in hun hoofden wel die grote (motivatie-)sprongen mochten maken in het verhaal, die voor mij als ‘regulier fan’ de film dus echt onderuit haalden. Hoe vermakelijk alles ook is, en zeker ook hoe interessant het karakter kán zijn, in de uitvoering hebben vooral de editors grote steken laten vallen. Al denk ik dat er in de scenariofase ook wel wat mis…
Mandy is een enorm vette horrordroom/midnight movie met een hoofdrolspeler in ‘full get-in-the-Cage‘-modus. Gelukkig is die hoofdrolspeler ook de naamgever van die bij vlagen maar zeker ook goed gedoseerde over-the-top-craziness, en het is lang geleden dat Nicolas Cage zo goed ‘los’ mocht gaan, op meerdere vlakken. De casting van deze film is sowieso perfect, met Andrea – Birdman, Shadow Dancer, Nocturnal Animals – Riseborough aan de top, net gevolgd door Linus – Batman Begins, Homeland –…
Als prequel van The Conjuring 2 is dit dus de zoveelste film in die horror-franchise, die overigens wel gruwelijk spannend begon, maar waarover ik inmiddels vooral hóór dat de films eng zijn. Iets wat bij The Nun zo gehypet werd (de trailer zou zelfs van YouTube zijn gehaald na teveel klachten van mensen die ‘m te eng vonden?), dat ik met samengeknepen billen m’n IMAX-stoel opzocht. Maar wat bleek, ondanks dat ik wel wat meer…
Ooooooooooooh ja, Hereditary is zóveel meer dan ‘horror’, en vooral een film die jou uitdaagt. Dat kan best verwarrend zijn, en iets dat liefhebbers van simpele horrorfilms mogelijk juist tegen zal vallen. Maar ik moest zelfs aan een tweetal mega-toppers uit 2017 denken. Normaliter houd ik ook niet van ‘enge’ films, en toen een vriend vooraf vertelde dat hij vooral een psychologische horror verwachtte, pareerde ik ‘m mogelijk wat te stoer met: “Nou, dan ben…
Damn..! Wat een heerlijke wraakfilm is dit zeg. Naast heel vet ook gewoon erg goed, af en toe wat surrealistisch, met een beetje een post-apocalyptische western-sfeer, opvallend veel blood & gore (dat is ook de enige reden waarom dit een horror genoemd mag worden), goed vette muziek die wel bij die neonletters op de poster past, en daarom uiteindelijk ook iets als ‘Bone Tomahawk meets The Neon Demon meets The Woman‘. Helemaal geen verrassend ‘nieuw’…