Natuurlijk kan ik zeggen dat ik absoluut niet tot de doelgroep behoor, maar dat zou te makkelijk zijn. Ik weet ook dat films als You Got Served e.d. het bij een bepaalde doelgroep behoorlijk goed doen, maar zulke films krijgen op IMDb wel rond de 2,5 – 3,0. Dat lage punt doet vaak niks af aan de dansscènes, want daarvoor worden deze films vaak enkel gekeken. Maar ook over de manier waarop die in beeld…
Misschien dat de felle zon ook iets bijdroeg, maar toen ik gistermiddag na afloop van De Bende van Oss rond 13u de bioscoop uit liep, was ik erg blij. Als Brabander voelde ik deels wat trots, maar ik vond ’t ook erg fijn dat er een keer een ‘lokaal’ verhaal verteld werd in een Nederlandse film. In België hebben ze al lang door dat het maken van een kleine film over een lokaal onderwerp veel…
Het opvallende aan Trust is het dunne lijntje tussen deze film GEWELDIG en één van de belangrijkste films van het jaar vinden én ‘m níet voelen en dan de vrij duidelijke minpunten zien. Ik neem aan dat je deze film veel heftiger en ‘eerder’ zult voelen als je de weerzinwekkende ervaring van de hoofdrolspeelster uit deze film deelt (of kent uit je directe omgeving), en dan mag ik mezelf natuurlijk zeer gelukkig prijzen dat ik…
Holy smokes, wat een verrassende ‘film’ was dit zeg… En ik typte “film” tussen enkele aanhalingstekens omdat Esther Rots met haar speelfilmdebuut laat zien dat Nederlandse films wel degelijk origineel kunnen zijn. Verwacht geen conventionele plotlijnen, maar een schets van Marieke (een geweldige Rifka Lodeizen), die na een heftige ervaring langzaam afglijdt in waanzin. En daar zijn we als kijker van heeeeeeeel dichtbij getuige van. Zo dichtbij zelfs, dat het meerdere keren ongemakkelijk wordt… Rots…
Ten eerste: dit is zeker geen komedie..! Ten tweede: het is gebaseerd op een Raymond Carver-verhaal, dus verwacht geen standaard afgeronde verhaallijnen. Ten derde: Will Ferrell toont wederom dat ie meer kan dan één van de (in mijn ogen) grappigste personen op aarde te zijn, Rebecca Hall blijft in al haar rollen een interessante schoonheid, en Notorious B.I.G. heeft meer achtergelaten dan alleen muziek… Maar helaas moet ik ten vierde ook toegeven dat deze film…
Een populist zou lekker kort door de bocht zeggen dat je blij mag zijn als Melancholia je niet raakt. Naast het feit dat ik m’n afkeer tegen populisme graag toon, neem ik m’n bochten ook graag genuanceerder en ruimer. Ook ben ik wel eens hard uit diverse bochten gevlogen, maar mogelijk dat daardoor Melancholia mij zo behoorlijk hard onderuit schopte. Ik denk namelijk dat om te begrijpen/voelen wat Lars von Trier met deze film wil,…
Toen deze film 14 jaar geleden uit kwam, waren de kritieken behoorlijk vernietigend. Er werden woorden als vulgair, goddeloos, egoïstisch, onsmakelijk en wanhopig gebruikt om Deconstructing Harry te beschrijven. Ten eerste is het grappig dat Woody Allen (die hier verschijnt als schrijver Harry Block (met “writer’s block” ;)) deze woorden zelf vaak genoeg gebruikt om zichzelf (of karakters die hij zelf speelt) te bekritiseren. Daarnaast lijkt het alsof velen teleurgesteld waren in Allen, omdat hun…
Ja, deze film had me al toen ik de trailer een paar maanden geleden zag, en toen ik gistermiddag het depressieve herfstweer wilde ontvluchten bleken de vrij hoge verwachtingen die de trailer opriep volledig ingelost te worden. Crazy, Stupid, Love. is een romantische dramedy die natuurlijk op grote lijnen wel voorspelbaar is, maar de oplossingen die gekozen zijn in de dramatische afwikkeling tonen wel dat er tijd is gestoken in het beter-dan-gemiddeld-in-Hollywood na te denken…
Yes, ik was aangenaam verrast toen ik tijdens de sneak de grauwe beginshots van Warrior zag. Een industriestad in de herfst of winter, met heuvels om de stad heen, rokende fabrieksschoorstenen: Pittsburgh. Ik associeerde dat direct met karakterschetsen als Copland, The Fighter, The Deer Hunter, Five Easy Pieces, Rocky, e.d. Toen ik Tom – Bronson, Inception – Hardy’s naam voorbij zag komen wist ik het: “Dit is die film waarvan ik me de trailer herinner,…
En wéér kan ik een fijne klassieker van m’n lijstje afstrepen, en wederom was ik erg blij verrast. Niet alleen dat het eigenlijk helemaal niet echt een western is (wat ik dacht), maar vooral vanwege de nogal ‘onvoordelige’ rol van onze eigen Humphrey Bogart. Hij is niet alleen een enorme loser, maar ook nog eens een paranoïde klootzak. En dat was ie ook al voordat ze de ‘schat’ uit de titel vonden… Het is 1925,…
Damn, wat blijft die muziek in m’n hoofd hangen..! En als ik zo op IMDb de reacties van mensen op Small Town Murder Songs zie, dan merk ik dat ik er nog altijd niet boven kan staan, als simpele mainstream-kijkers een karakterstudie als Small Town Murder Songs gaan afzeiken omdat ze niet begrijpen wat de makers met deze film wilden, en het dan maar gaan gooien op “’n slecht plot, saaie karakters en de slechtste…
Zes jaar geleden verraste Miranda July mij behoorlijk met Me and You and Everyone We Know, een lieve rare film over het maken van een connectie met een ander persoon. Nu komt deze behoorlijk veelzijdige kunstenares met The Future, die mij in eerste instantie “Zit ik nu naar performance art te kijken..?” deed denken, maar uiteindelijk toch wel erg mooi is. Denk aan Me and You and Everyone We Know meets Synecdoche, New York meets…