Erg knap als je met je debuutfilm je eigen frisse draai aan een wel behoorlijk bekend genre kunt geven, maar dat is precies wat regisseur Jordan Vogt-Roberts en scenarioschrijver Chris Galletta voor elkaar krijgen. The Kings of Summer is namelijk een Stand By Me-achtige coming-of-age film over een paar jochies die hun ouders zat zijn en zich los willen worstelen, maar daarvoor aardig rigoureus te werk gaan. Met ook flink wat humor, herkenbaarheid en zelfs wat surrealisme biedt…
Allereerst: Gravity biedt de beste live action 3D sinds Avatar en is visueel één van de beste films ooit gemaakt. Mogelijk een boude uitspraak, maar dit is nu echt zo’n film die je groot op een 3D IMAX-scherm moet zien, zoals ik vannacht. En nadat ik na zo’n kwartier m’n onderkaak weer tegen m’n bovenkaak kreeg kwam ik er vrij snel achter dat Alfonso Cuarón ook nog een mooi klein verhaal vertelt. Overweldigende visuals met ook…
Ondanks dat dit Joseph Gordon-Levitts schrijf- en regiedebuut is, en er ook echt wel iets aan te merken is op de film, is Don Jon toch vooral een ontzettend leuke film over een aan porno-verslaafde player die z’n match tegenkomt, maar mogelijk op een andere plek dan hij verwachtte. Ik had overigens ook niet verwacht dat hij met z’n debuut mij persoonlijk zo kon raken (niet zozeer qua verslaving, maar meer in de manier waarop hij en z’n…
De Ontmaagding van Eva van End wordt door velen vergeleken met Todd Solondz’ Welcome to the Dollhouse, Wes Andersons The Royal Tenenbaums en zelfs met het werk van Van Warmerdam. Allereerst zijn dat natuurlijk helemaal geen verkeerde films/filmmakers om mee vergeleken te worden. Maar DOvEvE bevat genoeg authenticiteit en wat gedurfde scènes die ook écht Nederlands zijn, waardoor ik de film in elk geval behoorlijk goed vond. Naast grappig, pijnlijk en bij vlagen ook gewoon mooi. Of de film…
Heel diep gaat documentairemaakster Marina Zenovich niet in op Richard Pryors meest duistere kanten, maar dat al die lompe voorbeelden/verhalen over drank, drugs, vrouwen, wapens en zelfs zelfmoord die Pryor in z’n stand-up verwerkte écht uit z’n eigen leven gegrepen waren wist ik niet. En dat maakte deze documentaire voor mij vrij indrukwekkend, zeker omdat mijn beeld van Pryor nu een stuk ‘rijker’ is. Voor de echte Pryor-fans mogelijk net niet onthullend genoeg (er is…
Denis Villeneuve sloeg me met z’n vorige film, het Oscargenomineerde Incendies, een paar keer met een moker om m’n oren, zo hard kwamen enkele scènes uit die film binnen. Vandaar dat m’n verwachtingen voor z’n ‘Hollywood-debuut’ Prisoners nogal hoog waren, wat m’n extra kritische blik kan verklaren. Direct na afloop was ik wel degelijk onder de indruk, maar toch iets minder dan verwacht. En waar ik dacht ik het behoorlijk zwar(t)e en nare verhaal dat…
Lovelace is het structureel wat ongewoon vertelde levensverhaal van Linda Lovelace, die in 1972 ineens in de spotlights terechtkwam toen ze de hoofdrol speelde in Deep Throat, een vrij revolutionaire pornofilm die een tijdje ‘gewoon’ in de Amerikaanse bioscopen draaide. Maar het regisseursduo Rob Epstein en Jeffrey Friedman hebben voor een gedurfde structuur gekozen, die echter niet werkt, waardoor het drama helaas ook niet uit de verf komt. Terwijl ze me een paar jaar geleden wel…
In het kort: ik vind Wolf een gedurfd Nederlandse misdaaddrama en als film persoonlijk ook beter dan Rabat, de vorige film van regisseur Jim Taihuttu en hoofdrolspeler Marwan/Chico Kenzari. Ik heb ook zeker wel wat kritiek, deels vergelijkbaar met die op Rabat overigens, maar ik denk dat die anders is dan de kritiek die het grote publiek mogelijk heeft op deze film. Want ik verwacht dat ‘men’ de film wat te rustig en het einde…
Toen de sneak preview voor deze film afgelopen was had ik al door dat ik snel iets moest gaan schrijven over deze behoorlijk mislukte film, omdat ik hem anders wel heel snel zou vergeten. Helaas vergat ik dat dus ook, dat snelle schrijven, waardoor het nu vrij lastig is een recensie te schrijven. Maar dat zegt eigenlijk ook genoeg natuurlijk, ondanks de aanwezigheid van grootheden als Gary Oldman, Harrison Ford en Richard Dreyfuss. Gooi daar…
Wrong is eigenlijk een soort stonede fantasie over een man in wiens leven zo’n beetje alles mis gaat en die vele gesprekken voert die eigenlijk veel te saai zijn maar nét genoeg weirdness bevatten dat je aandacht er toch bij blijft. En dat is knapper dan je denkt. Daarnaast is Wrong ook de nieuwste van Quentin Dupieux, die je mogelijk onder z’n muziek-artiestennaam Mr. Oizo kent, maar die na het nog raardere Rubber mij wederom verraste…
Nu Park Chan-wooks nieuwste, Stoker, net op DVD e.d. is verschenen, leek het mij een mooi moment om z’n een-na-laatste film te zien. Zeker ook omdat ik wat liefdesverdriet trachtte te vergeten/-werken, verwachtte ik dat een niet al te moeilijke en lompe Koreaanse film over een priester die vampier wordt en daarmee om moet zien te gaan, de ideale film. Maar wat bleek: de film bevat niet alleen een met Lost Highway te vergeleken thematiek…
Het regiedebuut van de Oscarwinnende cameraman Haskell Wexler is mogelijk wat minder imponerend dan Network (en vooral ‘de speech’ daarin) en wat minder toegankelijk dan Dennis Hoppers vrijwel gelijktijdige regiedebuut Easy Rider, maar qua relevantie in onze huidige tijd mogelijk wel de ‘winnaar’ van die twee klassiekers (alhoewel Network op een iets ander vlak nog altijd urgentie heeft). Maar Medium Cool is ook een zeer experimentele en radicale film, waarin echte documentairebeelden moeiteloos vermengd zijn met…