Electra Glide in Blue (1973)

Niet alleen één van de meest opvallende filmtitels ooit (?), maar Electra Glide in Blue biedt ook prachtig camerawerk (van Conrad – Cool Hand Luke, American Beauty – Hall). Al zat voor mij de ‘schoonheid’ vooral in de scherpte van het droomachtige verhaal (zowel in thema als in vorm). En dat maakt deze road classic met Robert – Lost Highway – Blake tot de volgende heerlijke 70’ies-film die ik deze maand mocht ontdekken. En wat…

De slag om de Schelde (2020)

Na De Oost is De slag om de Schelde wederom een ‘belangrijke’ film over recente Nederlandse geschiedenis waar ik vooraf te weinig van wist. Want dat de veldslag uit de titel de grootste oorlogshandeling uit de Tweede Wereldoorlog was (en dus niet Operatie Market Garden (om de brug bij Arnhem te veroveren)), dat was nieuw voor mij. En die slag wordt – na een opvallend maar goed lange ‘introductie’ – ook nog eens erg indrukwekkend…

Bo Burnham: Inside (2021)

Nu kende ik Bo Burnham voor deze Netflix-‘komedie’-special enkel van z’n rol als ‘vriendje’ van Carey Mulligan in Promising Young Woman, dus dat hij een multi-talent en stand-up comedian was, dat besefte ik me pas toen ik deze special voorbij zag komen (en zag dat ie de maximale vijf sterren kreeg van The Guardian!). En ik moet zeggen: groot fan van z’n zangkwaliteiten zal ik waarschijnlijk nooit worden, maar deze show blijft wel al een…

Two-Lane Blacktop (1971)

Wat is het toch heerlijk om nog genoeg (cult)klassiekers te kunnen ontdekken, zoals deze cross-country road movie Two-Lane Blacktop, met top-muzikanten James Taylor en Dennis – The Beach Boys – Wilson in twee van de vier (hoofd-)rollen. Rollen met heerlijk abstracte namen als The Driver en The Mechanic, aangevuld met The Girl en G.T.O.. Inderdaad: één karakter is gewoon vernoemd naar de tweede auto in deze film. En dan is die omgebouwde Chevrolet One-Fifty uit…

Mainstream (2020)

Als je de nicht bent van Roman en Sofia – Lost in Translation, The Bling Ring – Coppola, Jason Schwartzman en Nicolas Cage, en de kleindochter van Francis Ford Coppola, en met je debuutfilm Palo Alto behoorlijk wat lef toonde, dan is het des te opmerkelijker dat Mainstream zo ongelooflijk in onbalans en/of ‘achterhaald’ aanvoelt. Al voel je in alles die ‘inside-Hollywood-Los-Angeles‘ sfeer, die je mogelijk kent uit Somewhere, The Bling Ring en zelfs The…

The Woman in the Window (2021)

Zonder enige voorkennis is The Woman in the Window interessant en gevuld met werkelijk een TOPcast, maar na het zien dacht ik al “Hmmmm, beetje Rear Window meets The Father meets een te simpel commerciële thriller-twist-formulefilm“. En als je dan wat onderzoek gaat doen naar het boek (en vooral de schrijver daarvan) waarop het scenario gebaseerd is, dan zal waarschijnlijk ook jouw teleurstelling zienderogen toenemen. Dat is bij mij nu namelijk in volle gang. Hoe…

De Oost (2020)

Terugdenkend aan mijn VWO-geschiedenislessen, kan ik me niet herinneren écht iets geleerd te hebben over de Nederlandse ‘politionele acties’, oftewel het keihard neerslaan van de Indonesische onafhankelijksstrijd (onder leiding van Soekarno) na de Tweede Wereldoorlog. Alleen daarom al is De Oost een ‘belangrijke’ film: zie het als een eerste kleine stap richting erkenning van wat we allemaal uitgevreten hebben daar. Dat de makers daarbij ogenschijnlijk inspiratie vonden bij Amerikaanse oorlogsfilms (denk Platoon, Apocalypse Now en…

The Devil All the Time (2020)

Mogelijk niet zo verwonderlijk, dat een Netflix-film mogelijk beter een Netflix-serie was geweest, want ik zie dat medium toch nog altijd meer als ’tv’ dan als ‘film’, to be honest. Maar The Devil All the Time voelde een beetje als misschien wel twee True Detective-achtige seizoenen in één 140 minuten-film gepropt, waarbij het gehele verhaal zich ook nog eens over meerdere decennia uitspreidt. Dat is overigens zeker niet enkel negatief bedoeld, want deze film van…

Exterminate All the Brutes (mini-docuserie – 2021)

Toen ik in de Time-review de volgende zin las, was ik direct om: “It may well be the most politically radical and intellectually challenging work of nonfiction ever made for television.” Nu zijn dat niet de eerste woorden waarmee ik Raoul – I Am Not Your Negro – Pecks ontzettende indrukwekkende, experimentele HBO Max-documentaire-miniserie zou willen duiden (ik neig wat ‘krantenkopgeiler’ naar iets als “Niet voor tere witte zieltjes als Thierisov Baudetski en aanhangers“), maar…

Promising Young Woman (2020)

Allereerst: Promising Young Woman behandelt een ontzettend belangrijk thema, dat alle aandacht en de beste verhalenvertellers verdient. Vanuit mijn communicatieachtergrond vraag ik me echter ook af, of het gebruikte ‘absurd-hyperrealisme’ wel de meest effectieve manier is om de boodschap bij iedereen te laten landen. Al levert dat hyperrealisme (ik moest ook kort even aan Diablo – Juno, Young Adult – Cody denken), in combinatie met het onderwerp, dus wel een film op die ik zeker…

Colectiv (a.k.a. Collective – 2019)

Het is bijna letterlijk ongelooflijk wat er in deze Oscargenomineerde documentaire allemaal aan de kaak gesteld wordt. En ook te zien is, want de inkijk die schrijver, regisseur, cameraman én producer Alexander Nanau ons als kijkers geeft, maakt dat de film bijna aanvoelt als een gescripte misdaad-thriller. Wat waarschijnlijk ook de reden is, dat deze film (na Honeyland vorig jaar!) niet alleen als documentaire genomineerd is, maar ook als Beste Internationale Film… Het verhaal In…

Judas and the Black Messiah (2021)

Kijk Judas and the Black Messiah en je begrijpt direct waarom de gevestigde orde (lees: oude witte mannen als Trump en de Republikeinse Partij) er in Amerika alles aan doet om de Black Lives Matter-beweging in de criminele hoek te drukken. Judas and the Black Messiah toont namelijk de (toenmalige?) schofterigheid van de over-racistische FBI en haar directeur J. Edgar Hoover (Martin Sheen), en hoe zij de Black Panther-partij eerst probeerden te criminaliseren, en in…