Ronal Barbaren (a.k.a. Ronal the Barbarian – 2011)
De poster/DVD-hoes (zie onderaan) zet je nogal op het verkeerde been, maar geeft wel ’n vrij goed beeld van wat je van deze film kunt verwachten. Waar je ogen namelijk worden verleid met iets dat vluchtig op lekkere meidenbillen in string lijkt, zie je ook vrij snel dat door de benen toch ’n aardig za(a)kje hangt, waardoor direct duidelijk wordt dat je naar ’n animatiefilm voor volwassenen zult gaan kijken waarbij de gayness van al die strakke 300-achtige pakjes niet vermeden zal worden. Mocht het niet-serieuze karakter van de film nog niet duidelijk zijn, dan volgt die wel uit de tagline: “Babes, balls and muscles in 3D for the whole family“. En dat zegt eigenlijk al genoeg, al zag ik deze Deense animatiefilm (overigens ‘gewoon’ gesproken in het Engels) thuis, zeer ontspannen in 2D, en zou ík ‘m niet met bv. m’n ouders kijken…
Het verhaal
Qua verhaallijn verrast de film weinig. Eigenlijk is het ’t verhaal van How to Train Your Dragon (alhoewel die titel in de wereld van Ronal nogal wat ongemakkelijk klinkt…) maar dan met de bravoure van 300 en de ‘foutheid’ van bv. Your Highness. In de openingsscène zien we hoe de machtige Barbaar Kron ’n heldhaftige strijd wint, maar wel dodelijk gewond raakt. Hij bloedt zeven dagen lang, en het verloren bloed wordt door z’n medestrijders gedronken. Dit zorgt ervoor dat de generaties Barbaren na Kron allemaal met gruwelijk veel spieren bedeeld zijn, behalve Ronal dan, want zijn voorvader kreeg slechts de laatste druppel, waardoor er enkel één lichaamsdeel ’n boost kreeg, iets waar Ronal halverwege de film overigens bijna teveel plezier aan beleeft…
Maar volgens formule is Ronal dus niet zo stoer als de rest, en als tijdens zijn wacht de gehele stam Barbaren door de machtige heer Volcazar gevangen wordt genomen en Ronal hun enige redding is, moet Ronal zich toch over z’n aversie tegen queestes heenzetten (“Those quests can get you killed!“) en op pad. Hierin wordt hij begeleid door de bard Alibert (die niets anders wil dan de Amazones ontmoeten), de supersexy warrior Zandra en de allmost too gay to function elf Elric. Onderweg ontmoeten ze ook nog ’n raar orakel, en hoe meer ik zo typ, des te duidelijker de overeenkomsten met Your Highness worden (twee buddies op queeste, geholpen door de supersexy Natalie Portman, ’n wel heel eng orakel raadplegend en ’n bad guy die over onvoorstelbare magische krachten blijkt te beschikken). En dat Ronal uiteindelijk boven z’n zwakheid uit moet zien te stijgen om z’n stam en de wereld te redden, dat zal ook niet als ’n verrassing komen.
Guilty pleasure
Zoals ik al zei: qua verhaallijn weinig vernieuwends, maar daar moet deze film het ook helemaal niet van hebben. Het is namelijk de manier waarop het verhaal verteld wordt, met echt gruwelijk veel foute grappen, die lang niet allemaal werken, maar veel daarvan toch wel. Nu blijft humor erg persoonlijk, maar waar ik vooraf wat bang was dat de overdreven foute en vrijwel allemaal seksueel getinte grappen mij op ’n gegeven moment wel tegen zouden gaan staan, gebeurde dat wonderwel niet. Ik vind dat de makers ’n behoorlijk goede balans hebben weten te vinden, waardoor de film als ’n soort guilty pleasure voorbij was voordat ik me ook maar aan iets kon ergeren.
Misschien de grootste reden dat ik genoot van deze film is dat Ronal the Barbarian films als 300, Lord of the Rings en natuurlijk The Hobbit: An Unexpected Journey zo heerlijk parodieert.
En dan is ’n simpel voorspelbaar verhaal helemaal niet zo erg…