The Flash (2023)

Vier dagen na het zien van deze DC-versie van Marvels Spider–Verse-animaties glimlach ik vooral nog om de leuke inside jokes die erin zitten, en die waarschijnlijk enkel leuk zijn voor filmnerds als ik. Want ja, er zitten best een paar gave tijdreis-/multiverse-vondsten in het scenario, maar daarvan zaten de meeste al (en veelal ‘beter’) in die twee Spidey-films. Waardoor ik dus wederom concludeer dat DC een beetje de Aldi-versie lijkt van Marvels Albert Heijn. Al moest…

Morbius (2022)

Ik denk dat vooral (en alleen?) Tom Hardy’s Venom blij is met deze laatste Marvel-film. Niet omdat het hoofdkarakter in Morbius zichzelf als grapje “Venom” noemt, maar doordat door deze vrij monsterlijke film Venom: Let There Be Carnage niet meer de slechtste Marvel-film is die ik ooit gezien heb. Misschien dat het casten van Tyrese – Fast & Furious – Gibson in de rol van FBI-agent wel al genoeg zegt? Of dat de bad guy uit…

The Trial of the Chicago 7 (2020)

Yes, vond het fijn om weer eens een sterk rechtbankdrama te zien. En zoals je van Aaron – The Newsroom, The Social Network – Sorkin mag verwachten, zit het qua scenario en dialogen nogal strak in elkaar. Toch voel je waarschijnlijk al lichtelijk een “maar” opkomen, al is die deze keer mogelijk wat apart. Heb namelijk het gevoel dat dit verhaal wat voorbijgestreefd is door de werkelijkheid. Ik voelde namelijk ook wat ongemak, doordat ik…

Spider-Man: Homecoming (2017)

Of het nu de goed invoelbare motivatie van de bad guy was, de fijne ‘high school-dynamiek’, de naadloze inpassing in het Avengers-universum, het spel van Tom Holland of de hommage van de getalenteerde regisseur van Cop Car aan John Hughes-films als Ferris Bueller’s Day Off en The Breakfast Club; ik vond Spider-Man: Homecoming een erg fijne film, zeker in dit genre. De Amerikaanse ‘fanboys’, die naast me erg vaak maar ietwat overdreven hard in een deuk lagen,…

The Founder (2016)

The Founder schetst een vrij scherp beeld over moraliteit in onze vrijemarkteconomie, en stelt eigenlijk dat vooral nietsontziende mensen daarin makkelijker succesvol kunnen worden. Iets waar ik heel toevallig afgelopen week nog aardig verhit met iemand over sprak, en wat je bijna één op één over het succes van ene D. Trump kunt leggen. Alhoewel de achtergrond van Ray Kroc (een geweldig spelende Michael Keaton) veel minder luxueus was dan die van Trump, maar qua onderliggende…

Spotlight (2015)

Rustige diepgravende films over onderzoeksjournalistiek worden logischerwijs minder gemaakt, omdat dit soort journalistiek helaas ook langzaam aan het verdwijnen lijkt. Dat het onderwerp, waarnaar de journalisten onderzoek doen, helaas nog lang niet verdwenen is, dat geeft Spotlight niet alleen een enorme urgentie, maar toont ook het belang van gedegen en gebalanceerde journalistiek, iets wat in deze tijd van ‘instant meningen’ onder steeds meer druk komt te staan. Daarbij toont de film op goed subtiele maar…

Minions (2015)

Wat me tijdens de voorpremière van Minions vooral opviel was hoe hard er gelachen werd door vooral vrouwen. Ik vermaakte me ook zeker, vooral door de lichte maatschappijkritiek en de muzikale links met het tijdperk waarin de film zich grotendeels afspeelt, al ‘herken’ je de humor wel érg goed uit de Despicable Me-films natuurlijk. Maar ik miste ook een beetje de ‘cuteness‘ van die films. Dit is een vrij straightforward ontstaansverhaal en een 100% prequel…

Birdman (2014)

Gelukkig zag ik Birdman: or (The Unexpected Virtue of Ignorance) pas in 2015, anders was m’n keuze voor beste film van 2014 nóg lastiger geweest, want wat een geweldige, prachtige, technisch imponerende, scherpe en intrigerende film is Alejandro Iñárritu’s laatste zeg. Over de verraderlijkheid van het ego, de illusies en maskers die we allen nodig lijken te hebben, over faustiaanse keuzes en zoveel meer. Birdman is terecht genomineerd voor maar liefst negen Oscars en zó…

RoboCop (2014)

Allereerst is het vrij belangrijk te melden dat ik met gruwelijk lage verwachtingen naar deze remake van Paul Verhoevens Hollywoodfilm uit 1987 ging. Maar aangezien ik ‘alles’ wil zien besloot ik me afgelopen vrijdagavond toch te wagen aan deze nieuwste van José – Tropa de Elite – Padilha, en ik durf wel toe te geven dat ie mij behoorlijk meeviel. Denk zelfs dat ie voor het jongere publiek, die Verhoevens film nooit zagen, best wel…

The Other Guys (2010)

Naast Will Ferrell en Mark Wahlberg zie je in The Other Guys onder andere Brooke – Blue Lagoon – Shields, Damon – de inmiddels al 28-jarige (!) zoon van – Wayans Jr., Eva – holy moly – Mendes, Michael – Batman, Multiplicity – Keaton, Samuel -mister coo-L. Jackson, Dwayne – the Rock – Johnson, Anne – ex-gf van Ellen DeGeneres – Heche, Steve – 24 Hour Party People – Coogan én Tracy – SNL –…

Toy Story 3

Ja, ik heb keihard gelachen bij Toy Story 3..! Maar waar deel 2 mogelijk nog beter was dan het eerste deel, daar is deel 3 vooral keihard lachen. Ik miste iets van de vriendschap tussen Andy en z’n speelgoed… In dit laatste deel staat Andy op het punt om te vertrekken naar ‘college’. En dan kan z’n speelgoed natuurlijk niet mee. Ergens wel raar, want ik had op m’n 17e niet veel speelgoed meer in…

The Company (deel 1 – 2007)

Ik vind het altijd weer fijn om te zien dat er niet alleen behoorlijk veel geld wordt gestoken in films, maar ook wel eens in tv-miniseries. Natuurlijk is het qua productie ook vrijwel exact vergelijkbaar, dus waarom ik die ‘verbazing’ telkens voel: je ne sais pas. Wat ik wel weet: The Company is een interessante miniserie, ondanks de aanwezigheid van on-acteur Chris O’Donnell. Ik heb nu deel 1 (of disc 1?) gezien, en sta niet…