Alice Through the Looking Glass (2016)

Direct na afloop zat ik redelijk te glimlachen in m’n stoel, maar twee dagen later is die initiële ‘awe’ eigenlijk volledig verdwenen en ben ik toch wel aardig kritisch op dit vervolg op Alice in Wonderland uit 2010. Okay, het is vooral een familiefilm (lees: “kinderfilm”), maar waar het eerste deel voldoende ruimte gaf om mee te gaan in die fantastisch wonderlijke bijna psychedelische wereld, daar voelt het hier wat gehaaster, en ook iets te…

The Young and Prodigious T.S. Spivet (2013)

Jean-Pierre – Delicatessen, Amélie – Jeunet heeft met The Young and Prodigious T.S. Spivet een erg vermakelijke en licht magisch-realistische roadmovie gemaakt, een beetje in de sfeer van Big Fish en Moonrise Kingdom. Net als bij Scorsese’s Hugo is het wel wat lastig om de juiste doelgroep te bepalen, want hij is zeker ook leuk voor kids. Alhoewel zij het drama over een overleden tweelingbroertje en een daardoor wat apathisch geworden gezin waarschijnlijk niet mee…

The Lone Ranger (2013)

Volgens mij is het grootste ‘probleem’ van The Lone Ranger niet de lichte onbalans in Verbinski’s regie (‘genre-onconventionaliteit’ is toch ook één van z’n kenmerken?), maar het feit dat het teveel een herhaling van zetten lijkt. Want naast de producent, regisseur en hoofdrolspeler zijn ook de schrijvers van Pirates of the Caribbean terug. Maar qua combinatie van avontuur en humor zijn de (eerste!) Pirates-films beter, en qua western-‘Deppsurdisme’ werkte de formule beter in Rango. Niet…

Les Misérables (2012)

Allereerst: ik heb weinig met musicals. Ik genoot overigens stevig van Baz Luhrmanns spektakelstukken Romeo + Juliet en Moulin Rouge! en heb in m’n hele leven één musical in ’t theater gezien (Turks Fruit; die ik geweldig vond toen). Ook zag ik Chicago in de bioscoop, maar ik genoot bv. veel meer van John Turturro’s musical-drama Romance & Cigarettes. Na deze introductie: Les Misérables is ’n prachtige productie, gebaseerd op ’n prachtig verhaal, met ’n…

Dark Shadows (2012)

Iets later dan verwacht, maar gisteravond zag deze meest recente samenwerking tussen Tim Burton en Johnny Depp, en ik wil eigenlijk direct melden dat ie me behoorlijk tegenviel. Ik ken de soap-achtige TV-serie uit de jaren 60-70 niet, waarop de film gebaseerd is, maar ik vind ook niet dat dat een reden mag/kan zijn om een film wel of niet goed te vinden. Op één of andere manier pakte de film en ’t verhaal me…

The King’s Speech (2010)

Inderdaad: Colin Firth zal vrijwel zeker de Oscar voor beste acteur gaan winnen as. zondagnacht. Ik ben het daar grotendeels wel mee eens, ook al is zijn acteerwerk niet het enige behoorlijk sublieme aan het subtiele The King’s Speech. En toch weet ik niet of de voornamelijk Amerikaanse Academy-leden de film zelf ook tot beste film zullen tronen… The King’s Speech is eigenlijk een heel mooi klein drama over een man die letterlijk vast zit…

Alice in Wonderland (2010)

Alice in Wonderland is zo’n vette trip dat ik direct na afloop van de film – toen de trip over was – ik echt terug moest gaan in m’n geheugen, omdat ik niet direct terug kon halen wat er allemaal gebeurd was. De wereld die Tim Burton neerzet is geweldig overweldigend, maar mijn kanttekening: IMAX én 3D hoeven voor mij eigenlijk niet..! Eerst even zeiken dus, en ik hoop niet als een ‘ouwe lul’ over…

Harry Potter and the Half-Blood Prince (2009)

Soms denk ik wel eens: ben ik over alle films die ik zie enthousiast…? Nee hoor, deze zesde Harry Potter-film heeft me voornamelijk gruwelijk geïrriteerd, achteraf althans. Het is vooral het overall gevoel bij de HP-films wat me stoort, want van die zeven boeken hadden ze misschien drie aardige films kunnen maken. En wat doen ze: ze maken van elk boek één film. Wat hoor ik: gaan ze van boek 7 twee films maken…? Lang…