The Dead Don’t Die (2019)

The Dead Don’t Die is een sterk zelfbewust knipogende zombie-komedie van meesterregisseur Jim – Only Lovers Left Alive, Broken Flowers, Down by Law – Jarmush, met een paar zulke ‘in your face‘-boodschappen, dat die overduidelijkheid mij wat weifelend/achterdochtig maakt. Want wil hij nou ‘meer’, of wilde hij enkel de ultieme ‘knipoogfilm’ maken, wars van alle conventies over heldendom e.d.? Overigens kan The Dead Don’t Die ook de geschiedenis in gaan als de film waarin held…

Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017)

Met verrassende en genuanceerde neergezette karakters, flink wat interpretatie- en projectiemogelijkheden, een paar geweldige acteurs en Martin – In Bruges, Seven Psychopaths – McDonaghs inmiddels signature manier van verhalen vertellen (door niet echt een conventionele spanningsboog te gebruiken heb je als kijker op gegeven moment niet meer door waar het allemaal heen gaat) is Three Billboards Outside Ebbing, Missouri een film die heerlijk lang blijft hangen. Daarnaast is ie erg vermakelijk, met prachtrollen van Frances McDormand,…

American Made (2017)

Eigenlijk een best belangrijke film, omdat het toont hoe de CIA en de Amerikaanse overheid in de afgelopen eeuw de wereld hebben ge-/misvormd door foute regimes, kartels en andere schavuiten te steunen. Voornamelijk om het ‘communistische gevaar’ tegen te houden, maar mogelijk was dat ook ‘slechts’ een PR-vermomming van iets nóg platters: flinke winsten voor iets waar voormalig president Eisenhouwer zelf ooit voor waarschuwde: het almachtige military industrial complex. Nu is American Made toch ook vooral een…

Get Out (2017)

Gelukkig verschijnt er toch elk jaar nog wel zeker één originele horrorthriller, en ik verwacht dat er dit jaar voor mij geen film in dat genre meer over Get Out heen zal gaan, het regiedebuut van acteur en Obama-imitator Jordan Peele. Vanaf het allereerste shot weet je al dat dit een onafhankelijk gemaakt film is, wat in dezen dus vooral inhoudt dat er nergens concessies zijn gedaan om het grote publiek te pleasen, maar wat waarschijnlijk ook…

Byzantium (2012)

Neil Jordans Byzantium is misschien geen TOPfilm, maar wel een veel aangenamer verrassing dan ik vooraf dacht. En juist in deze tijd van Twilight en True Blood is het goed dat er weer eens (rustig) gefocust wordt op bijvoorbeeld de gevolgen van het onsterfelijk zijn en het creëren van een poëtisch (duister) sprookje, en niet op de bloederigheid. Maar dat zal ook de reden zijn dat ie zo kort in de bioscoop draaide, wat overigens niet…

Contraband (2012)

Allereerst: Contraband is een remake van Reykjavík Rotterdam, een IJslandse/Duitse/Nederlandse productie uit 2008. Een klein gevoel van trots geeft me dat als Nederlander wel, maar verder hoef ik hier niet op in te gaan. Contraband speelt zich namelijk af tussen New Orleans en Panama, met een Mark Wahlberg die redelijk op de automatische piloot de rol van voormalig smokkelaar speelt die na een domme actie van z’n schoonbroertje – inderdaad – ‘one last job‘ moet doen…