Contraband (2012)
Allereerst: Contraband is een remake van Reykjavík Rotterdam, een IJslandse/Duitse/Nederlandse productie uit 2008. Een klein gevoel van trots geeft me dat als Nederlander wel, maar verder hoef ik hier niet op in te gaan. Contraband speelt zich namelijk af tussen New Orleans en Panama, met een Mark Wahlberg die redelijk op de automatische piloot de rol van voormalig smokkelaar speelt die na een domme actie van z’n schoonbroertje – inderdaad – ‘one last job‘ moet doen om z’n familie te redden. En dat levert een af en toe ongeloofwaardige en voorspelbare, maar bij vlagen ook wel aardig vermakelijke actie-thriller op. Dat vermakelijke komt overigens vooral door de aanwezigheid van veel te goede acteurs in zo een simpele film…
Maar om niet direct té kritisch te zijn: de film bevat een paar momenten dat ik vrij heftig reageerde. Bijvoorbeeld op de stupiditeit van ’t schoonbroertje, maar ook na een aanval op Chris’ vrouw. Dat de wraak van Chris (Wahlberg) daarna in mijn ogen wat ‘mild’ was zegt misschien iets over mij, maar net zoveel over de geloofwaardigheid van de gebeurtenissen.
En die geloofwaardigheid staat nogal onder druk. Maar om dat uit te leggen eerst kort iets over ’t verhaal. Chris is getrouwd met Kate (Kate Beckinsale) en heeft z’n oude leven achter zich gelaten. Z’n pa zit voor smokkelen in de bak, maar Chris heeft nu een alarminstallatiebedrijf. Z’n verleden trekt nog wel aan ‘m (Chris schijnt ook een legende in ’t vak te zijn), maar die verleidingen weet hij makkelijk af te slaan. Maar z’n schoonbroertje is nogal een zelfvoldane schmuck en als één van zijn runs mis gaat heeft ie ineens een schuld bij Tim Briggs (Giovanni Ribisi). Na een flinke aanvaring zit er uiteindelijk voor Chris niks anders op dan nog één laatste klus aan te nemen, en daarvoor vertrekt hij op de boot van kapitein Camp (J.K. Simmons) naar Panama, waar hij vrij makkelijk aan nep-dollars kan komen. Daar aangekomen gaat het natuurlijk niet zoals gepland, en moet Chris improviseren…
En daar ontstaat het duidelijkste voorbeeld van wat er mis is met ’t scenario, qua geloofwaardigheid. Want als improvisatie moet Chris een specifieke maar onbekende loods vinden in een stad met bijna een miljoen inwoners, en natuurlijk lukt ‘m dat binnen 10 seconden. Dan komt hij ook zonder problemen ergens binnen waar één scène eerder iemand nog over zei: “He doesn’t want anyone entering“, en als er dan iets mis gaat moet hij een plan B of zelfs C uitvoeren in slechts een paar minuten, want stond niet de hele operatie onder tijdsdruk..? Sommige films nemen de hele film de tijd om een overval voor te bereiden en uit te voeren, en hier gebeurt het als het ware allemaal in één tussenscène. En dat is allemaal veel te makkelijk en ongeloofwaardig. Er hoefde maar één ding mis te gaan en het hele verhaal zou uit elkaar spatten. Het is nog niet zo erg als bij Colombiana, want daarin gebeurden dingen enkel omdat ze in het script stonden en niet vanuit enige logica ontstonden, maar daar ligt toch wel de grote zwakte van Contraband…
Ik moet eerlijk zeggen dat de locaties – net als bij bv. Safe House – wel fris en verrassend zijn. De goede kant van Panama-stad lijkt modern hoogstedelijk met een aantal indrukwekkende wolkenkrabbers, en het contrast met de slechte buurt is groot. New Orleans blijft een prachtige stad om te filmen, ook al worden de gevolgen van Katrina vrijwel volledig buiten beeld gehouden. De locaties, in combinatie met de vrij grote namen in de cast en de nog altijd aanwezige schoonheid van mevrouw Beckinsale zorgen ervoor dat er genoeg eyecandy is om de film vermakelijk te houden. Maar ik moet nu dus weer (na 30 Minutes or Less, Safe House, Taped en Man on a Ledge) typen dat je niet al te kritisch moet zijn, omdat je anders niet kunt genieten van zo’n film. Wordt dus hoog tijd voor weer een streak aan betere films…
Nog even iets over de cast, en dan brei ik er een eind aan. Zoals ik al zei speelt Mark Wahlberg z’n rol met z’n ogen dicht, een beetje zoals Denzel Safe House kon maken. Maar de rest van cast moet ook een beetje opletten dat ze iets kritischer zijn in de toekomst, en dan heb ik het vooral over Ben Foster, die Chris’ beste vriend speelt. Ooit dacht ik dat Foster zou gaan concurreren met Ryan Gosling voor de titel van beste nieuwkomer. Na interessante rollen in 3:10 to Yuma, Alpha Dog en The Messenger kom ik ‘m nu echter alleen nog tegen in films als The Mechanic en Contraband, en dat is geen goed teken…
Giovanni Ribisi gaat behoorlijk over-the-top als bad guy, en komt daar hier maar nét mee weg. Toch zie ik ‘m liever zoals bv. in The Rum Diary of Heaven, want hij heeft veel meer bereik dan wat hij nodig heeft om een simpele zwart-wit bad guy te spelen. Diego Luna’s rol als Panamese crimineel heeft weinig om handen, net als J.K. – de vader uit Juno – Simmons’ rol als kapitein van het schip. Caleb Landry Jones irriteerde me goed als schoonbroertje Andy, en dat is misschien wel een compliment. Ondanks z’n jonge leeftijd speelde hij overigens ook al in véél betere films als The Social Network, X-Men: First Class en zelfs in No Country for Old Men.
Ja, aan zulke films heb ik nu wel weer eens behoefte…
Ben Foster had ik ook hogere verwachtingen van, laten we hopen dat die nog gaan komen!!!