War for the Planet of the Apes (2017)

“Ape-ocalypse Now” prijkt er in de openingsscène als graffiti ergens op de muur van een vervallen gebouw. En dat is niet de enige link tussen Matt Reeves’ War for the Planet of the Apes en Francis Ford Coppola’s klassieker, en ook niet de enige reden waarom deze zomerblockbuster/epische oorlogsfilm/westernachtige queeste zo ontzettend goed blijft hangen. Je voelt bijna dat Reeves ontzettend tevreden is met hoe hij ‘zijn’ franchise heeft weten te linken aan die 1968…

Valerian and the City of a Thousand Planets (2017)

Valerian and the City of a Thousand Planets is een overweldigend groots gemaakt 3D-spektakel dat bijna 200 miljoen euro gekost heeft (de duurste Franse productie ooit!), maar verhaaltechnisch ook een behoorlijk slechte film, helaas. Luc – Lucy, The Fifth Element – Besson tracht wat diepgang te veinzen door z’n acteurs wat oude wijsheden op te laten lezen, en daarin raakt ie een paar keer toch wel iets interessants. Nu vrees ik dat dat vooral projectie…

Spider-Man: Homecoming (2017)

Of het nu de goed invoelbare motivatie van de bad guy was, de fijne ‘high school-dynamiek’, de naadloze inpassing in het Avengers-universum, het spel van Tom Holland of de hommage van de getalenteerde regisseur van Cop Car aan John Hughes-films als Ferris Bueller’s Day Off en The Breakfast Club; ik vond Spider-Man: Homecoming een erg fijne film, zeker in dit genre. De Amerikaanse ‘fanboys’, die naast me erg vaak maar ietwat overdreven hard in een deuk lagen,…

Alien: Covenant (2017)

Ridley Scott komt met Alien: Covenant niet alleen qua naam weer dichter bij de ‘klassieke’ Alien-films, maar zeker ook qua sfeer. Daarnaast ook qua chronologie, waarmee Covenant (gelukkig?) weer een stuk meer een bloederige film is geworden en wat minder filosofisch, alhoewel er zeker een best vette invulling wordt gegeven aan de herkomst van al die xeno-, neo- en protomorphs. Ik denk alleen dat deze duidelijke sequel op Prometheus ‘nieuwkomers’ in de Alien-wereld te weinig biedt, terwijl…

The Circle (2017)

Een belangrijk deel van de reden waarom ik redelijk pissig de zaal verliet na het zien van deze verfilming van Dave Eggers’ bestseller was dat een belangrijk onderwerp als dit juist een goede film verdient. Regisseur James Ponsoldt maakte mijn nummer 1-film van 2015 (The End of the Tour) en verraste eerder ook al met The Spectacular Now, maar hier slaat ie de plank zó mis, dat ik nog altijd lichtjes twijfel of ik nou iets…

Guardians of the Galaxy Vol. 2 (2017)

Voor het schrijven van deze recensie heb ik me even ingelezen in die immense hoeveelheid karakters die in het Marvel-universum rondrennen en -vliegen, en alleen daarom al moet je concluderen dat het ontzettend knap is dat regisseur/scenarist James Gunn er een begrijpelijk verhaal van heeft weten te maken. Nu zijn het plot en al die verwijzingen natuurlijk vooral voer voor fanboys, want net als bij het heerlijke eerste deel moet ik eerlijk toegeven dat ik nu…

Ghost in the Shell (2017)

Films over onze geest, ziel, identiteit en/of menselijke individualiteit spreken mij sowieso altijd extra aan (denk ook aan Moon en Ex Machina, to name a few), en mede omdat ik begin jaren 90 ook best fan was van Manga-films als de Urotsukidôji-trilogie en Akira, was ik aardig benieuwd naar deze westerse adaptatie van misschien wel de bekendste Manga-comic-serie. Nu heb ik niet de bagage van die eerste verfilming uit 1995 (die ik dus gemist heb toentertijd),…

Life (2017)

Bekijk Life als een vette en bij veel vlagen gruwelijk spannende science-fiction horrorthriller over het vinden van buitenaards leven, maar verwacht filosofisch weinig interessants. Ook al wordt er opzichtig gehint naar de kans dat ‘we’ door deze vondst iets leren over “life’s nature, its origin, and maybe even its meaning“. Naar het einde toe lijkt echter dat het schrijversduo achter Zombieland, G.I. Joe: Retaliation en Deadpool steeds duidelijker begon te beseffen dat ze in essentie niet…

Kong: Skull Island (2017)

Net voordat de IMAX 3D-versie van Kong: Skull Island begon appte ik nog nog naar een vriendin: “Ik ga een heerlijk slechte/foute film kijken.” Toen de film na een voor fans ontzettend interessante after-the-credits-scène geëindigd was, moest ik dat echter ook direct opvolgen met “Sow, die viel ontzettend mee zeg..! Goed vermakelijk zelfs!” En nu, een dag later, voelt ie eigenlijk aan als een mix van een guilty pleasure en een heerlijke verrassing van de maker van het…

Logan (2017)

James Mangold heeft een aardig divers oeuvre, want waar hij ooit begon met serieuzere films als Heavy, Cop Land en Girl, Interrupted, legde hij zich daarna toe op het romantische Kate & Leopold, de interessante thriller Identity, de Johnny Cash-biopic Walk the Line en de vette western 3:10 to Yuma. Daarna ‘redde’ hij voor mij het Wolverine-karakter reeds in The Wolverine (na het zwaar tegenvallende X-Men Origins: Wolverine), dus heel verwonderlijk is het mogelijk niet dat deze…

Assassin’s Creed (2016)

De reden dat ik me behoorlijk goed vermaakte bij Assassin’s Creed lag niet aan de ‘kwaliteit’ van de film, maar doordat het verhaal vooral toont hoe volgens mij spiritueel ontzettend interessante verhalen door de kerk en z’n volgelingen (de tempeliers in dezen) totaal verkeerd geïnterpreteerd worden. Nu is dat voor mij niet nieuw, maar ik had – juist vanwege de totale onbelangrijkheid van een film als deze – dus wel genoeg tijd om na te…

Passengers (2016)

Ik heb niet vaak een film gezien waarbij de trailer je zo goed op het verkeerde been zet, maar dat is ook het grootste ‘gevaar’ voor jouw filmbeleving: verwacht geen dikke vette actiefilm (zie ook de tags onder deze recensie), maar juist een verhaal met een mooi klein thema, gezet tegen een zeer grootse achtergrond. Ik begrijp nu dan ook wel waarom de eerste reacties wat minder waren, want deze deed me eerder een Duncan Jones’ Moon…