Raar dat ik bij de titel natuurlijk wel wist dat het ’n gruwelijk bekend sprookje van de Grimm broers was, maar dat gegeven had zich helemaal niet vermengd met mijn verwachtingen bij deze film. Want uiteindelijk is het originele verhaal er ‘gewoon’ één van het pure ‘kwaad’ tegen het pure goede, heerlijk zwart-wit verteld zodat het kinderen helpt een moreel besef te ontwikkelen. Dat dit niet werkt bij een film die kids vanaf 12 jaar…
Drie jaar voordat hij écht doorbrak met Batman Begins (okay, filmfans kenden ‘m al uit American Psycho, en échte freaks al als kindacteur uit Empire of the Sun) speelde Christian Bale een interessante rol in een film die raar genoeg nooit een Nederlandse release kreeg, terwijl de film toch een flink aantal interessante elementen bevat: het verhaal speelt zich af in de relaxte wereld van de Hollywood Hills, moeder Frances McDormand speelt een succesvolle platenproducent maar wat…
Met zo’n cast zal deze film zeker een aardig publiek trekken, maar met al te hoge verwachtingen kan deze film ook goed tegenvallen. Voor mij kwam de film vrij verrassend langs, dus ik had eigenlijk geen verwachtingen. En daarom vond ik ’t een best vermakelijk tussendoortje over iets waarvan ik nooit had gedacht dat Hollywood ooit een film zou maken: vogelspotten… In de film wordt er vrij moeilijk gedaan over de term “bird watching”. De…
Okay, ik geef ’t meteen toe: ik vond Prometheus gruwelijk geweldig en al het wachten meer dan waard..! Ook al geef ik graag toe dat alle eyecandy mij ook altijd iets té enthousiast kan maken (ik denk bv. aan The Dark Knight), ik heb nu ’t gevoel dat de film het ‘genre’ “classic” al verdient. En ’t wordt een grote uitdaging om niet uren door te blijven typen hieronder ;). Over het verhaal zal ik weinig…
Beroering alom, toen bekend werd dat Jack Kerouacs generatie-definiërende boek On the Road verfilmd zou gaan worden. Ik las het boek zo’n vijf, zes jaar geleden, en ik was ook zeker wat huiverig. M’n nieuwsgierigheid en liefde voor film ‘won’ echter makkelijk, dus gisteravond zag ik ‘m. En ik begrijp nu ook hoe lastig het is om de film niet continu te vergelijken met ’t boek, want wat ik zeker merkte was dat ik me…
Voor fans van Wes Anderson en de fragiele en ontzettend gedetailleerde wereld die hij in z’n films creëert is Moonrise Kingdom een prachtige toevoeging aan z’n oeuvre. Weet niet of hij door deze films méér fans zal gaan krijgen (who cares inderdaad), maar ik heb weer een nieuwe film die zeker in m’n top-25 van ’t jaar gaat komen. Ik vond het wederom gruwelijk fijn vertoeven in z’n weirde wereld, en de film bevat ook…
Dat ik hem als klein manneke niet zag (of niet mocht zien) verbaast me niet zoveel, maar dat ie nu nog altijd opmerkelijk goed is verbaasde me wel. Naast een heerlijk nostalgisch gevoel naar een tijd waarin ik veel beschermder opgroeide dan de jongens in deze film voel ik misschien wel een bepaalde trots dat Paul Verhoeven deze film in 1980 al durfde te maken. En dat wordt zeker nog versterkt door ’t verhaal dat…
Mogelijk pretentieus of niet – ik ben er nog niet helemaal uit – maar ik vond Perfect Sense wel echt een prachtig en magisch-melancholisch liefdesverhaal met een sterke Ewan McGregor en een werkelijk onweerstaanbare Eva Green. Dat de film ook over een erg subtiele apocalyps gaat zorgde best knap (en risicovol) voor een onbehaaglijk gevoel, ook al trekt het ook de verkeerde kijkers naar deze film. En hun voornamelijk negatieve reacties vormen waarschijnlijk de reden…
Geweldig hoe hard ik gisteravond genoot van een film die 86 jaar (!) geleden is gemaakt. En verwacht in deze recensie zo’n beetje alle positieve bijvoeglijke naamwoorden die ik ken, want ik vond ‘m zo geweldig dat ik ‘m heel snel op Blu-ray ga kopen. De droge humor, een mooi en universeel liefdesverhaal en een goedaardige, wat sullige hoofdrolspeler waar je je graag mee identificeert zorgt ervoor dat eigenlijk alles aan deze film werkt. Dat…
Tja, ik ben een beetje verdeeld over deze familiefilm/musical. Ten eerste moest ik gruwelijk wennen aan de over-zoete, bijna camp-sfeer die vooral de intro van de film kenmerkt (waarschijnlijk door de overdaad aan muziek- en dansnummers), maar toen dat na een kwartier plaats maakte voor ’n vrij zelfbewust verhaal – er wordt meerdere keren letterlijk fourth wall breaking commentaar gegeven op eerdere scènes – toen kwam ik er best goed in. Tegen ’t eind gaan ze…
Er wordt erg weinig uitgelegd in Abrir puertas y ventanas (letterlijk: “deuren en ramen openen”, maar in ’t Engels verschenen als Back to Stay), een film over drie Argentijnse zusjes in een groot huis, waar ze schijnbaar zorgeloos wonen. Vrijwel de gehele film speelt zich in dat huis af, en langzaam maar zeker kom je erachter waarom ze alleen wonen, maar ook wel waarom regisseuse Milagros Mumenthaler juist voor zo’n lome (en slome) sfeer heeft…
Waar ik bij sommige films, gebaseerd op een mij onbekende geschiedenis, wel eens moeite heb om mee te gaan in ’t verhaal (ik denk bv. aan Max Manus en 71: Into the Fire), daar was dat bij War of the Arrows niet echt ’t geval. En de reden daarvoor is zo simpel en basic dat ik ’t niet begrijp waarom dit niet altijd de basis van een verhaal is: maak het menselijk door een klein persoonlijk…