Ik vond het wel gepast om, op de dag dat ik in de trein iemand een illegale kopie van Jason Stathams The Mechanic (2011) op z’n laptop zag kijken, het origineel uit 1972 te kijken. Charles Bronson als een rijke huurmoordenaar die lang niet zo stoïcijns is als ik verwachtte en Jan-Michael – Airwolf – Vincent als z’n jonge ‘leerling’. Zullen we wedden dat ze het indrukwekkende begin en vette einde in de remake hebben…
Waarschijnlijk vind je geen film waaruit je zoveel gave quotes kunt halen als uit Sweet Smell of Success. Dat het daarnaast ook nog een classic film noir is, gemaakt door iemand waarvan ik nu één van de meest interessante boeken over filmmaken ‘ever’ aan ’t lezen ben, waardoor de film nog een extra laag krijgt, maakte m’n beleving alleen maar intenser… Sweet Smell of Success gaat over de drang naar roem, immoraliteit in de entertainmentindustrie,…
Met een glimlach op m’n gezicht denk ik terug aan het kijken van Rare Exports afgelopen donderdag. Het is dat ik Dick Maas’ Sint niet gezien heb, anders zou ik nu zeer waarschijnlijk typen dat dit de gelukte (en) Scandinavische versie van die film was. Rare Exports zet namelijk niet Sinterklaas maar de Kerstman in een nogal ander daglicht. En volgens mij kwam de trailer van deze film al voorbij toen men in DWDD ‘discussieerde’…
Xavier Dolan is nu 21, won met z’n debuutfilm (J’ai tué ma mère) twee jaar geleden maar liefst drie prijzen in Cannes, en maakt nu ook behoorlijk indruk met het ‘hippe’ Les amours imaginaires, over een driehoeksverhouding tussen begin-twintigers. Had ik al gezegd dat ie pas 21 is…? Les amours imaginaires vertelt het verhaal van de vrienden Francis en Marie, beide ‘infatuated‘ door Nicolas, een “zelfvoldane Adonis” waar ze hun ogen niet van af kunnen…
Helaas is subtiliteit en nuance niet aan iedereen besteed, want er liepen behoorlijk wat mensen weg tijdens Animal Kingdom, de verrassende sneak gisteravond. Waar ‘men’ de simpele actiefilm The Mechanic verwachtte, kwam Pathé met een zeer subtiel en best geweldig crime-familie-drama, niet voor niets bekroond met de “Grand Jury Prize” op het Sundance Festival vorig jaar… Pffff, waar te beginnen? Gewoon maar bij het begin, waar je in een zeer ongemakkelijke scène er direct achter…
In mijn niet aflatende lijstje van goede films (Howl, Biutiful, 127 Hours en True Grit) keek ik afgelopen zondag Black Swan in de bios. Ik durf nu al met zekerheid te zeggen dat deze films op het eind van het jaar in mijn top-10 van 2011 gaan komen, waarbij Black Swan mogelijk wel bovenaan komt. Darren Aronofsky is inmiddels één van de meest interessante regisseurs van onze generatie aan het worden… Black Swan gaat over…
Ik weet nog niet helemaal precies waarom, maar Biutiful greep me afgelopen maandag enorm aan. Toen ik dinsdagochtend de trailer bekeek voelde ik weer iets opwellen, en toen ik niet veel later op IMDb wat informatie over de film las voelde ik ’t weer. Grotendeels komt dat door het fantastische acteerwerk van Javier Bardem, maar meneer Iñárritu verdient ook behoorlijk wat credits… De film begon overigens met een nogal rustige en ‘muziekloze’ opening, waarbij ik…
In 1955-56 schreef Allen Ginsberg het controversiële, geweldige en gigantische gedicht Howl. Ik las het voor het eerst in 2009, en zag afgelopen zondagavond de film, met James Franco in de hoofdrol als Allen Ginsberg. Ik durf nu al te zeggen dat ik dit jaar weinig films meer zal zien die meer indruk gaan maken dan deze film… Ik lees pas sinds een jaar of tien écht echte boeken. Natuurlijk las ik Bridge over the…
“De grootste Internet-pionier waar je nog nooit van hebt gehoord“, met ongeveer die woorden opent We Live in Public, een documentaire over Josh Harris, een gruwelijke nerd en eikel die lijdt aan grootheidswaanzin, maar qua ideeën z’n tijd wel ver vooruit was. Voor iemand die redelijk actief is op Facebook zeker een interessante documentaire, maar nogmaals: wat een eikel is die vent..! Ik zal niet teveel vertellen over het verhaal, want het is best interessant…
Misschien is het wel het beste om gewoon puur de film te bespreken, en de ongelooflijk sterke acteerprestatie van Al Pacino als Dr. Jack Kevorkian te benoemen, dan dat ik me waag aan een bespreking van de idealen waar Kevorkian voor staat. Ik heb namelijk het geluk dat ik nooit een familielid of goede vriend heb gehad die aan het eind van zijn/haar leven zo aan het lijden was, dat de vraag om euthanasie ter…
Mary and Max is een geweldige film over eenzaamheid, opgroeien, vriendschap, pijn én hoop, en speelt zich af in zowel Melbourne als in New York. Tel daar de aanwezigheid van sterren als Philip Seymour Hoffman, Eric Bana en Toni Collette, geweldig camerawerk, een mooi scenario en heerlijk donkere humor bij op, en je hebt een animatiefilm die wat mij betreft makkelijk van ‘jaargenoten’ als Up, Fantastic Mr. Fox, Ice Age 3 en 9 wint… Mary…
Toen ik gisteren bij de videotheek met iemand over Submarino praatte, en eigenlijk ook daarin m’n lichte teleurstelling wilde uiten, kwam ik erachter dat de film veel meer indruk op me had gemaakt dan ik in eerste instantie dacht. Okay, de metaforen die Thomas Vinterberg in deze film gebruikt zijn niet zo subtiel, maar terwijl ik erover praatte voelde ik wel ineens dat die metaforen misschien niet de diepste laag van de film vertegenwoordigen… Eigenlijk…