Yes, wat een (h)eerlijk regiedebuut van één van m’n favoriete actrices: Olivia Wilde. En ook al zou je Booksmart makkelijk/lui af kunnen doen als een Superbad-for-Girls (toevallig is één van de hoofdrolspeelsters ook de zus van Jonah – Superbad, The Wolf of Wall Street – Hill), het is vooral een Superbad-by-Girls geworden, want naast een vrouwelijke regisseuse zijn de vier schrijvers ook allemaal van het vrouwelijk geslacht. Dat levert dus een heerlijk fris ander perspectief…
Alexander – Sideways, Nebraska – Payne’s nieuwste film is een zeer goed gemaakte crowdpleaser met een paar goed cynische steken naar onze maatschappij. Daarnaast is het ook een wat voortkabbelende komedie met een mooi klein verhaaltje over opgroeien en/of het vinden van een haalbaar doel. Maar doordat de film hier ook een beetje tussen blijft hangen, heb ik ’t gevoel dat ik deze film wel wat sneller zal vergeten dan Payne’s eerdere films. De aanwezigheid van…
Nacho Vigalondo is niet alleen een regisseur met een geweldige naam, hij maakte ook een paar van de opvallendste science-fiction thriller-drama’s van het afgelopen decennium. Knap hoe hij vergezochte rariteiten zo weet te brengen dat de gevolgen daarvan toch logisch invoelbaar worden, en met Colossal spant ie op dat vlak de kroon. Plus dat het z’n eerste grote Amerikaanse productie is, met een verrassende Anne Hathaway en een opvallend rauwe Jason Sudeikis. En ja, om…
De mooie dubbelzinnige titel doet de film wel perfect eer aan, alhoewel de filmmakers voor het dramatische effect wel wat kritiek hebben ‘uitgelokt’ bij historici. Normaliter vind ik dat helemaal niet erg, maar hier zorgt het er aan de ene kant voor dat Hitler en z’n regime ietwat ‘beschermd’ worden, en aan de andere kant past het wel bij de rest van m’n kritiek op deze film over één van de beste Olympische sporters aller…
Allereerst: ik heb om meerdere redenen heerlijk genoten van deze af en toe té herkenbare en nogal lompe komedie, die een vrij aparte plek inneemt in het (brede) komedie-spectrum. Dat het een Sundance-favoriet was, dat kun je je – door de incrowd NY-scene waarin de film is opgenomen – grotendeels wel voorstellen, maar de film raakt net zo goed een wat fouter subgenre, bekend van films als Hall Pass en Trainwreck. Deels door de aanwezigheid van Jason Sudeikis,…
Het valt me op dat dit de tweede film in korte tijd is die schrijver-regisseur Sean Anders schreef, en waarbij ik nogal wat waardering voel voor de manier waarop hij domheid weet neer te zetten. Die andere film is Dumb and Dumber To, maar deze Horrible Bosses 2 heeft ie ook zelf geregisseerd. Dat regisseren hem iets minder af gaat dan schrijven blijkt wel uit z’n filmografie, maar in beide zit wel degelijk een stijgende…
Ik zei het al eerder, maar zeg het nu weer: komedie is het meest persoonlijke genre dat er is. Voor mij persoonlijk is We’re the Millers één van de betere komedies van het jaar, als je puur naar komedie kijkt. Het is namelijk echt zo’n lompe komedie die ik een dag later al bijna weer wil zien, maar dan met vrienden en wat bier. Ik weet niet of de beleving dan wederom zo leuk is,…
Drinking Buddies is in meerdere opzichten een opvallende en interessante film. Natuurlijk heeft de film één van de beste titels van het jaar, maar het is vooral een American indie die – ondanks de aanwezigheid van Olivia (The Incredible Burt Wonderstone, In Time) Wilde, Jake (New Girl, Safety Not Guaranteed) Johnson, Ron (Office Space (!)) Livingston en Anna (Up in the Air, 50/50) Kendrick – vrijwel geen Hollywood-regels volgt. Drinking Buddies moet het dan ook niet…
Het probleem met Movie 43 is dat het eigenlijk geen film is, maar ’n soort van Upload Cinema van de meest foute en shockerende filmpjes die zogenaamd op internet te vinden zouden zijn. Conceptueel verpakt in ’n nogal flauwe strijd tussen ’n stel pubers, en ik dacht nog even dat de ‘film’ een heerlijk scherp randje zou krijgen richting de strapatsen die Hollywood steeds meer uit moet halen om mensen te verrassen, juist omdat ze…
Waarschijnlijk is The Campaign regisseur Jay Roach’ humoristische uitlaatklep voor het maken van wel degelijk serieuze politieke films. Want waar The Campaign veel meer met heerlijk lompe Will Ferrell-humor dan met serieuze politiek te maken heeft, daar won zijn Game Change (over de aanstelling van Sarah Palin als running mate van John Cain bij de verkiezingen van vier jaar geleden) onlangs nog vier Emmy’s, waaronder die voor beste regie en beste TV-film/miniserie. Wat lijkt het me…
Nee, A Good Old Fashioned Orgy is geen geweldige film, maar ik heb wel een paar keer keihard gelachen (ik wilde één keer zelfs applaudisseren), voelde zelfs een lichte verwantschap bij sommige scènes, en weet ook zeker dat ik ‘m nog wel vaker ga zien… Ik schaam me inderdaad niet om toe te geven dat ik aardig genoten heb van deze mix tussen Hall Pass en Old School, met zelfs een klein beetje Humpday in…
Yes, van alle komedies die ik dit jaar gezien heb (en dat zijn er stiekem al best wat), denk ik dat dit de film is die ik het snelste nogmaals wil kijken met vrienden. Ja, ik denk dat ie nóg geschikter is voor repeated viewing dan Bridesmaids, die ik al behoorlijk geweldig vond. En hoe fijn is het om als Saturday Night Live-fan te zien dat naast Kristen Wiig nu ook Jason Sudeikis door aan…