Allereerst: ik wist vooraf dus niet dat er schijnbaar zes (!!) Dune-boeken zijn geschreven door Frank Herbert. Ten tweede: Dune: Part Two is qua productie en ‘grootsheid’ misschien wel het beste of vetste ooit gemaakt op sci-fi-gebied. En ten derde: qua spirituele beleving vond ik het eerste deel toch wel een stuk interessanter… En dit schrijf ik dus binnen 30 minuten nadat ik de lokale IMAX-zaal uitliep, waar ik dus wel werd weggeblazen door de…
Holy bloody moly, wat een heerlijke ride en geweldige film is Denis Villeneuve’s Dune (Part One)! Ik zat er zo lekker in, dat ik eigenlijk hoopte dat ie maar door zou blijven gaan. Dus dat er bij succes meerdere delen gaan volgen (met héél graag Villeneuve weer aan het roer!), kom maar op!! Terwijl ik normaliter dus helemaal geen fan van franchises ben. Maar naast de enorm vette production design, visual fx, kostuums en musical score,…
Is het ’t geweldige respect voor dé vraag uit het origineel of het feit dat er nog zoveel dingen in m’n hoofd broeden dat dit schrijven mogelijk veel te vroeg komt? Is het de ’trots’ die ik voel vanwege de geweldige doorbraak van ‘onze’ Silvia in Hollywood of het werkelijk overweldigende visuele spektakel? Of is het de gruwelijk interessante materie, die nét wat toegankelijker lijkt dan in het origineel, wat ik in dezen niet echt…
Arrival komt in mijn persoonlijke top 5 van het jaar, punt. Dat ik dat nu al weet komt doordat topregisseur Denis – Incendies, Prisoners, Enemy, Sicario (enkel één-woord-titels in z’n oeuvre?) – Villeneuve aan het eind van z’n film dezelfde conclusie trekt – overigens vanuit een totaal andere invalshoek – als die ik niet lang geleden trok na flink wat ‘spirituele hersenspinsels’. Omdat ik die spinsels zelf ook wel eens raar, vergezocht en mogelijk zelfs wat van-de-pot-gerukt vindt, overigens…
Damn, één van de betere films van het jaar, if you ask me. De maker van het prachtige Incendies en het commercieel succesvolle Prisoners komt nu met een gewelddadige, grijze en vooral ook cynische ‘opvolger’ van Steven Soderberghs Traffic, over hoe in de war on drugs moraliteit een nutteloze luxe is en diverse overheidsinstanties elkaar misbruiken om tot hun doel te komen. Een doel, waarin eigenlijk alle middelen geheiligd zijn en wat ook mijn kijk op…
Denis Villeneuve sloeg me met z’n vorige film, het Oscargenomineerde Incendies, een paar keer met een moker om m’n oren, zo hard kwamen enkele scènes uit die film binnen. Vandaar dat m’n verwachtingen voor z’n ‘Hollywood-debuut’ Prisoners nogal hoog waren, wat m’n extra kritische blik kan verklaren. Direct na afloop was ik wel degelijk onder de indruk, maar toch iets minder dan verwacht. En waar ik dacht ik het behoorlijk zwar(t)e en nare verhaal dat…
Twee momenten in een film die als een mokerslag aankomen is natuurlijk al ontzettend knap, en het toont vooral hoe diep ik in de film zat. Want waar ik vooraf iets van aarzeling voelde om deze film te kijken ben ik achteraf bijna net zo blij dat ik ‘m gezien heb als na het zien van El secreto de sus ojos. Die film trok me ook heel subtiel erg diep het verhaal in, terwijl het…