“Vette en goedgemaakte actiethriller over iemand met autisme..,” was m’n eerste reactie toen de aftiteling van The Accountant begon. En als je ‘m dan laat bezinken, dan voelt ie steeds meer aan als een soort origin-story voor een superheldenfilm, maar dan zonder superheld. Titels die door m’n hoofd schoten sindsdien zijn Unbreakable, X-Men en Good Will Hunting, maar dan gemixt met de af en toe harde actie uit de Bourne-filmreeks… Al met al dus een…
Tom Cruise is terug in een rol die aardig op z’n lijf geschreven is: die van de zelfbewuste actieheld met het hart op de juiste plaats. En inderdaad, de Jack Reacher-verhalen van Lee Child (dit is de tweede film gebaseerd op zijn boeken, na het origineel uit 2012) hanteren de in Westerns vaak gebruikte formule van de held die vrij belangeloos opkomt voor ‘het goede’. En dit tweede deel, nu geregisseerd door Edward – Glory, Blood…
Ik hoorde achteraf pas dat deze van de regisseur van Starred Up was, dat mooie gelaagde en prachtig grijze Britse gevangenisdrama. Combineer dat met de scenarist van Sicario, en je zult me wel geloven dat Hell or High Water één van de betere films is die ik in maanden gezien heb. Nu moet ik je verwachtingen ook weer niet teveel de hoogte in sturen, want zo goed als No Country for Old Men (waar de film…
Regisseur Fede Alvarez verraste een paar jaar geleden erg positief met de remake van Evil Dead, en ook met Don’t Breathe weet ie een heftige spanning op te bouwen dat ik wel durf te wedden dat jij ook niet de volledige 100% van de speelduur van de film (slechts 88 minuten) met je volledige achterwerk op je bioscoopstoel zult blijven zitten. Qua spanning werkt de film dus zeker wel, maar qua verhaal vrees ik toch dat ik mogelijk…
Nu Netflix de serie Narcos uitzendt kan ik me voorstellen dat een film als The Infiltrator daar zowel profijt als last van kan hebben. Profijt omdat de Colombiaanse drugshandel onder Pablo E. een stukje recente geschiedenis oplevert om iets vets omheen te maken, maar ook last, omdat dit waargebeurde verhaal mogelijk wat te rustig verteld wordt, als je het vergelijkt met Narcos. Aan de andere kant is het zien van The Infiltrator mogelijk ook de…
Uiteindelijk is Suicide Squad niet meer dan een super-hyper-zijverhaaltje in de grotere DC Comics Justice League-verhaallijn, gestart met het – en dit gaat mogelijk raar klinken – toch wat betere Batman v Superman: Dawn of Justice. Geschreven in slechts zes weken en met een extra montageronde door de makers van de hyper-trailer is Suicide Squad nogal een puinhoop, al zit er in de bonte verzameling karakters zeker wel wat potentie. Deze potentie wordt echter slechts af…
Yes, Central Intelligence biedt precies het onschuldige en simpele vermaak dat je verwacht als Dwayne ‘The Rock’ Johnson met Kevin Hart gaat samenwerken in een film van de regisseur van Dodgeball en We’re the Millers. Met flink wat grote namen in bijrol-achtige cameo’s, een wat homeriaans verhaal over een highschool-reünie en The Rock in een behoorlijk onverwachte rol. En was zijn gezicht op een zeer dik tienerlichaam plakken nou ook een grap, of was dat…
Het fijne aan een regisseur met een duidelijke signatuur is dat ik het me nu heel makkelijk kan maken: als je Kiss Kiss Bang Bang leuk vond, dan zul je The Nice Guys geweldig vinden, punt. Ik ben zelfs van mening dat Shane Black de balans tussen humor en actie nu nóg beter onder de knie heeft dan in die film met Robert Downey Jr. en Val Kilmer, waarbij Ryan Gosling een heerlijke ‘drollerigheid’ tentoonspreidt…
Vier dagen na het zien van Jodie Fosters Money Monster, met George Clooney, Julia Roberts en Jack – Starred Up – O’Connell in de hoofdrollen, moet ik helaas concluderen dat ie niet echt ‘blijft hangen’. De reden is waarschijnlijk, dat ondanks de zeer urgente en belangrijke boodschap, deze net wat te rechtlijnig wordt neergezet. De film bevat niet echt een ‘dramatic punch‘ die je even uit je comfort zone trekt en daarmee indruk maakt. Mogelijk ook…
Mogelijk niet de beste misdaadthriller die ik dit jaar verwacht te zien, daarvoor bevat het scenario wel een paar te opvallende toevalligheden, maar ik vond deze nieuwe van John – The Road, Lawless – Hillcoat toch best wel geweldig. Met een werkelijke topcast weet hij zo’n beetje elk karakter nogal grijs te maken, waardoor het mogelijk lastig identificeren is met één van hen. Daarnaast verwacht ik overigens ook dat deze veel te ‘rustig’ is voor…
Mogelijk is het wel de bescheidenheid van de meeste Belgische filmmakers die hen juist zo succesvol maakt (bijvoorbeeld t.o.v. veel Nederlandse makers), want ook al is D’Ardennen zeker niet de beste of meest opmerkelijke Belgische film van de laatste jaren, hij maakte mij als Nederlander wederom jaloers. Mogelijk dus wel vanwege de twijfel, die de jonge regisseur Robin Pront in interviews zegt gevoeld te hebben tijdens het maken van de film, want ondanks het wat…
Het eerste dat ik schreef na het zien van Tarantino’s The Hateful Eight was: “Sow, eindelijk houdt Tarantino zich weer wat in qua platte coolheid, al is Greg Nicotero’s niet voor niets ingehuurd als special fx make-up artist.” Daarna voelde ik vooral weer het ‘probleem’ dat ik inmiddels met vrijwel elke Tarantino-film heb: hij refereert ontzettend veel aan films van zijn grote helden, waardoor hij best wat symboliek ‘leent’ uit andere films, maar uiteindelijk lijkt…