Zes jaar na Wreck-it Ralph volgt het tweede avontuur van de wat sullige goedzak/sloper Ralph en z’n beste vriendin: Vanellope von Schweetz. De naam van Sarah Silvermans karakter is typerend voor de humor in dit geweldige vervolg, en naast ongelooflijk veel inside jokes (waarmee de film ook meer dan vermakelijk is voor volwassenen) bevat de film ook een prachtige boodschap voor kinderen en ogenschijnlijk perfect opvoedadvies. Ik vond Ralph Breaks the Internet een heerlijke animatie met…
Dat de makers van Sex Drive, That’s My Boy, Horrible Bosses 2 en Daddy’s Home zo’n fijn-veilige familiefilm konden maken, komt mogelijk vooral doordat één van de makers zijn eigen geschiedenis (en daarmee gepaard gaande emoties) in het verhaal kon verwerken. Daarnaast zijn Mark Wahlberg, Rose – Bridesmaids – Byrne en Isabel – Sicario: Day of the Saldado – Moner erg goed tot perfect gecast en ervaar je een heerlijke mix van humor en ernst. Al vond…
Dat Mahershala Ali en Viggo Mortensen tot de absolute top van hun vakgebied behoren heeft niet echt nieuwswaarde. Dat racisme nog altijd welig tierde in de jaren 60 van de vorige eeuw in Amerika heeft evenmin nul nieuwswaarde natuurlijk. Dat een muzikant met de naam Dr. Don Shirley daar eigenhandig een statement in wilde maken door als zwarte concertpianist een tour door de zuidelijke staten te gaan maken, dat was voor mij wel redelijk nieuw.…
Naast het feit dat The Favourite Yorgos – Dogtooth, Alpeis, The Lobster, The Killing of a Sacred Deer – Lanthimos’ meest toegankelijke film is geworden, vertelt hij ook op geweldig genuanceerde wijze een verhaal over ‘vrouwenmacht’. Het heerlijke en vaak grofgebekte afzetten tegen het ‘reguliere’ patriarchaat werkte daarnaast behoorlijk hard op m’n lachspieren, wat culmineerde in een scène waarin een huwelijk zo ‘klinisch’ wordt geconsumeerd, dat Emma Stone die Oscar voor Beste Vrouwelijke Bijrol nu…
Misschien wel de mooiste reactie die ik online op deze nieuwe Coen-broers Netflix-film zag: “Echt zo’n film die van mij wel dagen had mogen duren.” Een gigantisch compliment voor bijvoorbeeld de sfeer die deze filmmakende broers weten neer te zetten, maar ik verwacht dat het ook te maken heeft met de vrijheid die ze jou bieden om heerlijk wat te projecteren/interpreteren, waardoor je best wel wat persoonlijke zaken ‘op’ deze film kunt plakken. En dat…
Na afloop van deze vrij opvallende western grapten we nog dat dit de tweede cowboyfilm met Jake – Brokeback Mountain – Gyllenhaal was die nogal wat conventies tartte. Het is dan mogelijk ook niet echt opvallend dat IMDb deze film niet onder de westerns schaart (ik wel hoor), misschien mede omdat Jacques – Un prophète, De rouille et d’os – Audiard het verhaal natuurlijk doorspekt heeft met commentaren op onze huidige tijd, waarmee het bij…
Regisseur David Robert Mitchell maakte een paar jaar geleden de ontzettend goede en mega-creepy horrorfilm It Follows, en om te tonen dat ie ook andere genres op nogal opvallende wijze weet te gebruiken, dook hij voor Under the Silver Lake in een mix van film noir, misdaad, WTF-just-happened-mindfuck en Hitchcock, maar toch vraag ik me – weken na het zien van de film – nog altijd af of het nou lekkere gekte was, of toch…
BlacKkKlansman is Spike Lee’s onbevreesde aanklacht tegen het nog altijd wijdverbreide racisme in de Amerikaanse (en onze) samenleving. Maar dan wel verteld in een vet vermakelijke blaxploitation-stijl, met scènes waarbij je soms twijfelt of het nou serieus bedoeld is of niet (met een aantal van die bijna surrealistische climaxen), en met genoeg ontspannende humor en een topcast om je ook door het ietwat stuurloos aanvoelde midden van de film heen te voeren. Om uiteindelijk misschien…
Als de begintitels van een film worden vergezeld door Scorpions’ Wind of Change, dan weet je natuurlijk direct al dat er weinig serieus te nemen is aan de film die gaat volgen. Toch moet ik toegeven dat ik keihard genoten heb van The Spy Who Dumped Me, die je in het kort kunt samenvatten als Game Night meets Mission: Impossible – Fallout, maar dan met ontzettend goede vrouwenhumor (door én voor vrouwen gemaakt) en twee…
Dat de productie van deze film zelf een langdurige Don Quixote-achtige strijd opleverde, dat toonde de prachtige documentaire Lost in La Mancha uit 2002 al. Maar zestien jaar later heeft Terry Gilliam z’n magnum opus dan toch eindelijk wél af weten te maken, maar geheel in stijl van deze ‘lastige’ productie kreeg Gilliam ruzie met z’n producent, waardoor hij tot voor kort z’n rechten op de film voor een Parijse rechtbank moest verdedigen (en de uitslag…
Het meest opvallende aan Tag is – naast het feit dat Jeremy Renner beide armen brak tijdens de opnames – dat het filmverhaal gebaseerd is op een opmerkelijk waargebeurd verhaal van een groep vrienden die al decennialang één maand per jaar ’tikkertje’ speelt. Qua verhaalopzet en spanningsontwikkeling is Tag echter ook een beetje een dertien-in-een-dozijn The Hangover-achtige komedie, die ondanks het duidelijke thema van niet ouder willen worden nergens écht de diepte in gaat of…
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot is een overduidelijke en degelijke gemaakte Gus Van Sant-film, over het leven van de rolstoelgebonden en alcoholistische cartoonist John Callahan uit Portland. Met wederom een goede rol van Joaquin Phoenix en een nogal opvallende Jonah Hill, Jack Black die z’n ‘komedie-acteur-die-z’n-echte-acteerkwaliteiten-toont-door-drama-te-doen’-validatie (nog een keer) uitvoert in een bijrolletje, en een ietwat overdreven normaler/lelijker gemaakt Mara-zusje. Het ‘probleem’ dat ik met deze film echter ervoer, was Van Sants…