Sherlock Holmes (2009)
Zo, na het nieuwe jaar begonnen te zijn door om 11u ’s ochtends m’n bed in te duiken, ging ik op 1 januari lekker gaar en zonder verwachtingen naar Sherlock Holmes, de nieuwe Guy Ritchie met Robert Downey Jr., Jude Law en Rachel MmmmmmmmcAdams ;-) .
En ik durf best te zeggen dat ik me goed vermaakt heb…
Waarschijnlijk ben ik dan meteen gevaarlijk bezig, want dit is wel een film die met iets teveel verwachtingen best wel eens tegen kan vallen. Zeker als je niet brak en/of gaar bent en ‘de betere film’ gewend bent. Maar aan de andere kant: ik denk dat deze film het erg goed zal gaan doen in de bioscoop. En over een half jaar misschien nog wel beter op DVD.
Ergens heel ver weg herinner ik me nog wel een tv-serie uit m’n jeugd, waarin deze Britse privédetective met z’n sterke gezonde verstand via deductie zo’n beetje alles op kon lossen. Zijn hersenen werkten altijd op overuren, zodat hij vaak veel sneller was dan z’n opponenten. En ik moet zeggen: dat heeft Ritchie op een interessante manier in beeld gebracht, zij het dan voornamelijk in een aantal boksgevechten.
Ik vind het best leuk om te zien hoe Ritchie uit z’n Madonna-pit aan het opkrabbelen is, want Sherlock Holmes is wéér een stapje in de goede richting na RocknRolla. Hij mist nog zeker de humor die Lock, Stock & Two Smoking Barrels en Snatch zo sierden, ook al lachten er best wat mensen op momenten dat ik dacht: “Waarom?”
Ach, ik typ ook niet meer. Ik heb ervan genoten, maar ergerde me ook één keer aan een scriptfout. Maar als je weinig verwacht, dan zul ook jij je wel kunnen vermaken met Sherlock…