Once Upon a Time … in Hollywood (2019)

25 Jaar geleden zag ik Pulp Fiction in de Calypo-bioscoop in Nijmegen voor fl. 19,40 (ik bewaar, met grote uitzondering voor echt slechte films, m’n bioscoopkaartjes nog altijd, vandaar dat ik dit nog weet), en die film inspireerde me om eindelijk echt ‘iets met film’ te gaan doen. Best toevallig zat ik de afgelopen tijd wat in een ‘scenarioschrijf-ambitie-crisis’, behoorlijk vergelijkbaar met wat Leonardi DiCaprio’s karakter overkomt in Once Upon a Time … in Hollywood.…

The Hateful Eight (2015)

Het eerste dat ik schreef na het zien van Tarantino’s The Hateful Eight was: “Sow, eindelijk houdt Tarantino zich weer wat in qua platte coolheid, al is Greg Nicotero’s niet voor niets ingehuurd als special fx make-up artist.” Daarna voelde ik vooral weer het ‘probleem’ dat ik inmiddels met vrijwel elke Tarantino-film heb: hij refereert ontzettend veel aan films van zijn grote helden, waardoor hij best wat symboliek ‘leent’ uit andere films, maar uiteindelijk lijkt…

The Man with the Iron Fists (2012)

Nee, The Man with the Iron Fists is géén goede film. Eigenlijk ’n behoorlijk slechte. Wu-Tang Clans mede-oprichter RZA maakt dan wel heel enthousiast z’n schrijf- en regiedebuut met deze over-the-top kung fu extravaganza, en ik vind het ook best knap dat hij met behoorlijk wat doorzettingsvermogen zoiets ‘groots’ heeft weten te maken, maar als je kritisch naar deze film kijkt en ‘m serieus neemt, dan heb je zeer veel te zeiken. Als het je…

Django Unchained (2012)

Yes, Quentin Tarantino lijkt bijna z’n eigen genre gecreëerd te hebben, waarin hij exploitation-films mengt met snedige dialogen, en dat nu vermengt met ’n soort slasher-western-komedie die eigenlijk alle kanten op vliegt en stiekem ook nog teruggrijpt naar de Noorse mythologie. Misschien dat eigenlijk alles wel samen komt in de naam van de persoon die de titulaire Django zijn primaire motivatie geeft om zich letterlijk te ontketenen: z’n vrouw Broomhilda von Shaft. Hoor je Isaac Hayes’ Shaft-themesong nu…

Inglourious Basterds (2009)

Weet je wat het is met Quentin T.? Hij maakt films die ik vooral heel cool en vet vind. En als het daar nou bij bleef, dan genoot iedereen daar ook van. Het enige wat een rare bijsmaak geeft bij z’n films, is dat ie van zichzelf denkt dat ie de beste filmmaker van de wereld is. Dat verklaart direct ook de kanttekeningen die ik bij Inglourious Basterds heb. Ook al heb ik weer gruwelijk…