Bombshell (2019)

Net als Adam – Anchorman, The Big Short, Vice – McKay is Jay Roach het simpele komedie-genre (denk Austin Powers, Meet the Parents en Dinner for Schmucks) allang ontgroeid. Z’n laatste films worden steeds politieker (zie TV-films Game Change en Recount), en waar hij met The Campaign nog een combinatie tussen politiek en humor trachtte te maken, toonde hij met Trumbo al aan dat z’n politieke stem steeds sterker en scherper wordt. Met Bombshell zet…

Blue Jay (2016)

Geschoten in slechts zeven (!) dagen en met drie acteurs vertelt Blue Jay een prachtig klein maar ook ‘groots’ verhaal over liefde, opgroeien en loslaten, en alles wat ‘wij’ onszelf daarover wijsmaken. Ja, schrijver Mark – Cyrus, Jeff, Who Lives at Home – Duplass levert wederom een parel van een scenario af, wat door cameraman-turned-regisseur Alex Lehmann in een geweldig speelfilmdebuut is omgezet, perfect uitgevoerd door actrice Sarah – Studio 60 on the Sunset Strip,…

Zero Dark Thirty (2012)

Okay, in het kort (want ik weid hieronder nogal uit): ondanks dat je weet hoe het met Bin Laden aan het eind van de film af gaat lopen vond ik Zero Dark Thirty vooral erg spannend, complex en interessant. Daarbij vond ik het fijn dat de film zoveel ‘ruimte’ kreeg om het complexe verhaal te vertellen en toont Jessica Chastain dat ze inderdaad misschien wel de nieuwe Meryl Streep is. En over de controverse inzake…

The Do-Deca-Pentathlon (2012)

Dat ik fan ben van de Duplass-broers zal niet als ’n verrassing komen. Na The Puffy Chair, Cyrus en Jeff, Who Lives at Home (en ’n flink aantal films waarin Mark Duplass acteert, als Humpday, Your Sister’s Sister en Safety Not Guaranteed) zag ik afgelopen weekend The Do-Deca-Pentathlon, niet alleen ’n behoorlijk lastige naam om te onthouden en ’n film die de broers al vóór Cyrus schoten en nu pas uitbrengen, maar wederom ’n fijne (en…

Safety Not Guaranteed (2012)

Safety Not Guaranteed is zo’n fijne kleine American indie waar ik gruwelijk van kan genieten (denk Another Earth meets Jeff, Who Lives at Home). Door z’n bescheidenheid is het ook zo’n film die je wel wat dingen wilt vergeven, maar naast ’n mogelijke plot-inconsistentie is er niet veel te vergeven in deze aparte romantische-sci-fi-komedie, want naast ’n geweldige casting, sterke dialogen en ’n zeer oprecht aanvoelende romance is het ook ’n debuutfilm van zowel regisseur…

Your Sister’s Sister (2011)

Lynn Shelton verbaasde én verraste me een paar jaar geleden met Humpday, waarin twee heteroseksuele mannen als kunstproject gay porn gingen maken. Een nachtmerrie voor homofoben natuurlijk, maar ik vond ’t erg gedurfd en vooral ontzettend naturel en realistisch gebracht. Niks geen makkelijke keuzes, maar film maken met lef. Dat ze niet onopgemerkt is gebleven blijkt wel doordat ze voor dit toegankelijkere Your Sister’s Sister niet alleen (wederom) kon samenwerken met mede-mumblecore-filmmaker en acteur Mark –…

Jeff, Who Lives at Home (2011)

In deze nieuwe van de Duplass-broers laten ze hun acteurs mogelijk wat minder improviseren dan in hun eerdere films (The Puffy Chair, Cyrus), maar herken je wel hun oprechte realisme. Daarnaast voegen ze nu een vleugje ‘magie’ toe, dat cynici als blowers- of hippiewijsheid zullen afdoen, maar door hun scherpte (in zowel dialogen als verhaallijn) raakten ze me wederom behoorlijk. Hun mumblecore-achtergrond geeft de film ’n extra realimse, en in combinatie met bescheiden locaties krijgt…

Humpday (2009)

Ik heb deze film, over twee heteromannen die met z’n tweeën (en alleen met z’n tweeën) een korte pornofilm willen maken, ook een tijdje niet willen kijken, en was gisteren dan ook zeer aangenaam verrast door de scherpte, fijnzinnigheid en humor in Humpday. Regisseuse Lynn Shelton is iemand om in de gaten te houden, zoals ik dat ook al lichtjes doe met één van de hoofdrolspelers: Mark Duplass. Hij maakte eerder namelijk, samen met z’n…

Cyrus (2010)

Als je ‘quirky’ op Wikipedia opzoekt, dan krijg je een korte uitleg van dit bijvoeglijk naamwoord, maar je zou net zo goed een verwijzing naar Cyrus kunnen krijgen, een aparte ‘indie comedy’ met John C. Reilly, Marisa Tomei, Catherine Keener en in de titelrol Jonah Hill. Een beetje een weirde film (ook om te recenseren), maar ik was wel degelijk aangenaam verrast… Regisseurs Jay en Mark Duplass maakten in het ‘indie circuit’ al eerder naam…