The Trial of the Chicago 7 (2020)

Yes, vond het fijn om weer eens een sterk rechtbankdrama te zien. En zoals je van Aaron – The Newsroom, The Social Network – Sorkin mag verwachten, zit het qua scenario en dialogen nogal strak in elkaar. Toch voel je waarschijnlijk al lichtelijk een “maar” opkomen, al is die deze keer mogelijk wat apart. Heb namelijk het gevoel dat dit verhaal wat voorbijgestreefd is door de werkelijkheid. Ik voelde namelijk ook wat ongemak, doordat ik…

Jupiter Ascending (2015)

Cinderella in Space (and on a Smidge of Acid…), zo hadden de inmiddels broer en zus Wachowski (Lana heette vroeger Larry) deze visueel geweldige sci-fi camp-epic ook kunnen noemen. Want ondanks zeker ook interessante en goede intenties voelt Jupiter Ascending uiteindelijk toch vooral aan als een nogal onoverzichtelijke potpourri van over-the-top actie, campy bad guys en een absurd incomplete plotlijn, die alle ruimte open laat voor ‘franchisevorming’. Maar met de juiste instelling biedt dit ruimtesprookje…

The Theory of Everything (2014)

Dat The Theory of Everything gebaseerd is op een boek van Hawkings ex-vrouw, dat voel je niet alleen aan ‘alles’, maar dat zorgt er ook voor dat je de titel bijvoorbeeld niet vanuit Hawkings natuurkundig-kosmologische moet verklaren, maar meer vanuit het menselijke aspect. The Theory of Everything is namelijk veel meer een verslag van het leven met één van de slimste mensen op aarde dan een ‘diepe’ kijk in ’s mans beweegredenen en theorieën. En als je weet dat…

Les Misérables (2012)

Allereerst: ik heb weinig met musicals. Ik genoot overigens stevig van Baz Luhrmanns spektakelstukken Romeo + Juliet en Moulin Rouge! en heb in m’n hele leven één musical in ’t theater gezien (Turks Fruit; die ik geweldig vond toen). Ook zag ik Chicago in de bioscoop, maar ik genoot bv. veel meer van John Turturro’s musical-drama Romance & Cigarettes. Na deze introductie: Les Misérables is ’n prachtige productie, gebaseerd op ’n prachtig verhaal, met ’n…

My Week with Marilyn (2012)

Okay, My Week with Marilyn is dan wel niet de beste film van ’t jaar, maar Michelle Williams’ performance als Marilyn Monroe zorgt dat dit, in combinatie met het perfect ‘vangen’ van infatuation, wel één van de fijnere films van ’t jaar zal worden. Nu weet ik dat niet iedereen dit soort onweerstaanbaarheid begrijpt, maar ik ken dat bijna ongelimiteerd (en irreële?) genieten van (de schoonheid van) een vrouw wel, dus ik kon (en wilde) me…