Allereerst: ik wist vooraf dus niet dat er schijnbaar zes (!!) Dune-boeken zijn geschreven door Frank Herbert. Ten tweede: Dune: Part Two is qua productie en ‘grootsheid’ misschien wel het beste of vetste ooit gemaakt op sci-fi-gebied. En ten derde: qua spirituele beleving vond ik het eerste deel toch wel een stuk interessanter… En dit schrijf ik dus binnen 30 minuten nadat ik de lokale IMAX-zaal uitliep, waar ik dus wel werd weggeblazen door de…
Misschien wel het meest opmerkelijke aan deze ‘erotische nonnen’-film is dat het verhaal helemaal niet uit Paul Verhoevens (gezond rebellerende) anti-christendom-hoofd komt, maar gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, dat zich afspeelde rond 1620. Soms dus wél handig om vooraf iets meer over een film te weten (ik vermijd bij ‘belangrijke’ films graag alle informatie vooraf), want ik dacht best lang: “Jaaaaaaaaaa hoor, daar gaat ie weer, lekker bewust shockeren zodat mijn katholieke ouders deze…
Holy bloody moly, wat een heerlijke ride en geweldige film is Denis Villeneuve’s Dune (Part One)! Ik zat er zo lekker in, dat ik eigenlijk hoopte dat ie maar door zou blijven gaan. Dus dat er bij succes meerdere delen gaan volgen (met héél graag Villeneuve weer aan het roer!), kom maar op!! Terwijl ik normaliter dus helemaal geen fan van franchises ben. Maar naast de enorm vette production design, visual fx, kostuums en musical score,…
Ondanks dat het meer John Le Carré meets Jason Bourne dan een dikke actiefilm is, met een (te?) ingewikkeld plot van verraad op verraad op verraad – waardoor je als kijker tot het eind ook geen zekerheden hebt in hoe het nu precies allemaal zit – en ik ‘m vijf dagen na het zien alweer aardig vergeten ben, bood Red Sparrow toch exact wat ik nodig had: heerlijk escapisme, vermomd als een klassieke (of zo…
De reden dat ik me behoorlijk goed vermaakte bij Assassin’s Creed lag niet aan de ‘kwaliteit’ van de film, maar doordat het verhaal vooral toont hoe volgens mij spiritueel ontzettend interessante verhalen door de kerk en z’n volgelingen (de tempeliers in dezen) totaal verkeerd geïnterpreteerd worden. Nu is dat voor mij niet nieuw, maar ik had – juist vanwege de totale onbelangrijkheid van een film als deze – dus wel genoeg tijd om na te…
Een populist zou lekker kort door de bocht zeggen dat je blij mag zijn als Melancholia je niet raakt. Naast het feit dat ik m’n afkeer tegen populisme graag toon, neem ik m’n bochten ook graag genuanceerder en ruimer. Ook ben ik wel eens hard uit diverse bochten gevlogen, maar mogelijk dat daardoor Melancholia mij zo behoorlijk hard onderuit schopte. Ik denk namelijk dat om te begrijpen/voelen wat Lars von Trier met deze film wil,…
Okay, ik zit me dus letterlijk af te vragen of ik wel een recensie kan schrijven die genoeg eer doet aan de subtiliteit die Mark Romanek in Never Let Me Go aan de dag weet te leggen. Alles wat ik schrijf voelt al snel als een olifant in die spreekwoordelijke winkel. Misschien is een feit dan wel het ‘veiligste’: Never Let Me Go zal aan het eind van het jaar zeker in mijn top 10…