After Yang lijkt filosofisch gezien ergens te passen tussen Ex Machina, Moon, Her, A.I. Artificial Intelligence en Robot & Frank, maar leek initieel wat ‘kleiner’ van opzet en plot. Maar hoe meer ik erover nadenk – heb naderhand ook het kortverhaal gelezen waarop regisseur Kogonada z’n scenario baseerde – des te ‘rijker’ de film wordt. After Yang is namelijk een mooie studie naar de acceptatie van verlies, wat het betekent om ‘mens’ te zijn, en wat…
Volgens mij is het voor mij als man bijna onmogelijk om de aantrekkingskracht van The Lost City op waarde te schatten. Ik zag deze ‘boeketreeks-film’ namelijk in een zaal waarin vooral de vrouwen zich de spreekwoordelijke ‘ballen uit de broek’ lachten. Inderdaad, een biologisch gezien vrij lastig ‘spreekwoord’. Maar met het risico om politiek-gender-gevoelig volledig uit de bocht te vliegen, voelde The Lost City voor mij een beetje hetzelfde aan als een kledingruilfeestje voor vrouwen:…
Tijdens mijn eerste sneak preview in twee jaar (!) tijd schrok ik wel een beetje toen ik Robert – The VVitch, The Lighthouse – Eggers’ nieuwste ingestart zag worden. Ik was namelijk direct ‘bezorgd’ dat Eggers’ eigenzinnigheid totaal niet zou passen bij een toch ietwat commerciëler (en onvoorbereid) ingesteld publiek. Maar wat bleek: ik heb werkelijk niemand gehoord en/of weg zien lopen bij deze epische cult-Viking-film, bomvol Noorse mythologie en best wat psychedelische scènes..! Ook…
Toen ik na afloop dacht: “Waarom heeft deze film geen Oscarnominaties ontvangen?“, antwoordde ik mezelf nog: “Mogelijk dat ie pas voor volgend jaar ‘eligible‘ is?“. Maar toen kwam ik er dus achter, dat deze prachtige viering van het leven gewoon volledig is overgeslagen door The Academy, terwijl hij wat mij betreft letterlijk alle nominaties van Beste Film-winnaar CODA wel had mogen krijgen. Want wát een prachtige film, geweldig (en wel origineel) scenario en voortreffelijke bijrol…
Misschien weet je het al van mij, maar écht fan van al die verschillende streamingdiensten ben ik niet (iets met dat het voelt als allemaal verschillende videotheken met ieder hun eigen aanbod, waarvan je eerst lid moet worden om door de collectie te mogen struinen; wil je alles zien, kost je dat een godsvermogen, maar tja: “Het is wel goed voor de economie hè!“). Toen ik een tijdje geleden echter geveld was door corona (én…
Sean Baker, maker van het prachtige The Florida Project, toont wederom z’n ‘observatieliefde’ voor de wat rottere onderkant van de samenleving met Red Rocket. Een film over een washed up, opportunistische ex-pornoacteur die mij deed beseffen dat ik (nog) harder oordeel over mensen dan dat Baker doet. Maar ondanks dat ik onze hoofdrolspeler – een zogenaamde fast talking sleazeball – dus vooral ook een opportunistische klootzak vond, kon ik m’n ogen ook vrijwel niet van het scherm…
Yes, nu het geluid van ‘the bitch slap that overshadowed the ceremony‘ wat is gaan liggen, hierbij de uitslag van mijn jaarlijkse Oscar-poll. Daarnaast vind je verderop ook mijn reactie op de ceremonie (en Oscarwinnaars). Geloof het of niet, er waren dus gewoon twee personen (lees: “voorspel-freaks” ;)), die slechts twee Oscarswinnaars fout voorspeld hadden. Twee..!! De uiteindelijke winnaar had enkel de altijd lastig te voorspellen korte animatie en korte documentaire fout, de nummer twee…
Pedro – Dolor y gloria, Todo sobre my madre – Almodóvars nieuwste is slechts twee uur lang, maar bevat zoveel goed uitgewerkte dramalijnen én karakters, dat ie er makkelijk vijf uur mee had kunnen vullen. Niet dat er iets afgeraffeld wordt hoor; ik bedoel dit als groot compliment. Voor mij persoonlijk misschien wel z’n beste film ooit. En dat komt niet alleen doordat mij als baby bijna iets vergelijkbaars is overkomen als wat in de…
Pablo – Jackie, Ema – Larraín ontpopt zich toch wel als maker van ongewone, verrassende en indrukwekkende biopics. Met Spencer geeft hij ons een bijna claustrofobische kijk in het leven van de mega-populaire Princess of Wales: Diana. Dat levert een film op die soms aanvoelt als gevangenisdrama annex achtervolgingsfilm, terwijl Lars Von Triers Melancholia ook even voorbij kwam in m’n hoofd. Waarbij het overigens geen ‘aanklacht’ tegen het Britse koningshuis is geworden, want in subtiele…
Eén van de opvallendere films bij de Oscarnominaties is het Japanse Drive My Car, dat stiekem een ‘Parasite‘-je zou kunnen doen, omdat ie voor zowel Beste Film als Beste Internationale Film genomineerd is (en ook voor Regie én Aangepaste Scenario overigens). Nu lijkt de buzz niet helemaal richting deze Ryûsuke Hamaguchi-film te bewegen – die mogelijk nog een stuk rijker is als je Tsjechovs Oom Vanja kent – maar wat een prachtige ‘slow burner‘ over…
Deze ‘Sundance crowdpleaser‘ (en recordhouder qua gewonnen prijzen op dat festival!) is niet alleen een remake van het Frans-Belgische La famille Bélier uit 2014, maar ook door Apple aangekocht voor een recordbedrag. Dat zegt natuurlijk wel wat over de commercieel-populaire feelgood-waarde van CODA, maar het was ook gewoon een erg fijne fijn. Waarbij ik verwachtte dat de buzz deels kwam omdat het ook een beetje een ‘zielige’ film over gehandicapten was. Maar daarin werd ik uiteindelijk…
Toen ik deze Netflix-film zondagavond tijdens het eten met een vriend op zette, waren m’n verwachtingen sowieso niet al te hoog. Had zin in een makkelijke film (vriend van me deelt mijn arthouse-liefde niet echt; hij heef het vaak over ‘Filmofiel-films’) die lekker wegkeek, en dat kregen we ook. Al probeert de regisseur Charlie McDowell best wel wat Hitchcockiaanse sferen op te roepen en bevat de film zeker een aantal interessante dialogen. Maar richting het…