Dune: Part Two (2024)

Allereerst: ik wist vooraf dus niet dat er schijnbaar zes (!!) Dune-boeken zijn geschreven door Frank Herbert. Ten tweede: Dune: Part Two is qua productie en ‘grootsheid’ misschien wel het beste of vetste ooit gemaakt op sci-fi-gebied. En ten derde: qua spirituele beleving vond ik het eerste deel toch wel een stuk interessanter… En dit schrijf ik dus binnen 30 minuten nadat ik de lokale IMAX-zaal uitliep, waar ik dus wel werd weggeblazen door de…

Rebel Moon – Part One: A Child of Fire (2023)

Tja, als je Ed – The Transporter Refueled, Deadpool – Skrein als hoofd-bad guy cast, en het hem laat opnemen tegen Sofia – The Mummy, Settlers – Boutella, dan weet je als kijker natuurlijk allang dat je acteertechnisch niet naar de beste film van het jaar gaat kijken. Maar wat het ook aantoont, is dat deze productie – waarin behoorlijk wat geld is gestoken – niet op alle vlakken topkwaliteit nastreeft. Iets dat je logischerwijs…

The Marvels (2023)

Heb lichtelijk het gevoel dat de belangrijkste (en mogelijk ‘enige’?) reden voor de studio om The Marvels te maken die tijdens-de-credits-scène na afloop is, want een dag later voelt deze film vooral als een ‘opvulfilm’, waarin een paar stukjes informatie wordt geboden om gaten in eerdere films te dichten/verklaren. Maar door die scène halverwege de aftiteling wordt er ineens een eerder bij velen onmogelijk geachte ‘koppeling’ gelegd, waar in eerdere Marvel-films natuurlijk allang naar gehint…

The Creator (2023)

Hmmmm, toch niet echt wat ik ervan verwachtte. Maar waar dat grotendeels ook mijn eigen ‘schuld’ is, bracht Gareth – Rogue One – Edwards’ The Creator ook niet echt wat ik ervan hoopte. Ik hoopte namelijk op de interessantste sci-fi van het jaar, maar The Creator lijkt vooral een 300-miljoen-kostende versie van Edwards geweldige debuutfilm Monsters. Wel met totaal andere ‘monsters’ dan die vooral onzichtbare aliens in Mexico, maar met een kunstmatige intelligentie, gezet als…

No One Will Save You (2023)

Holy fuck, wat een heerlijke verrassing was deze sci-fi-horror zeg. Met een geweldige hoofdrol voor Kaitlyn – Booksmart – Dever in een mash-up van genres die ook ene Stephen King niet onberoerd liet, gezien z’n X-bericht “Brilliant, daring, involving, scary. You have to go back over 60 years, to a TWILIGHT ZONE episode called The Invaders, to find anything remotely like it. Truly unique.” En ook al had ik wel enkele “Hoe lang duurt ie…

LOLA (2022)

Het gebeurt niet zo vaak, dat ik vind dat een film te ‘snel’ een verhaal vertelt. Maar dat is dus wat bij het zeker interessante en behoorlijk intrigerende LOLA wel het geval was. Naast het feit dat ik na afloop terecht Ron – Anchorman – Burgundy’s “Well that escalated quickly!” kon bezigen, was m’n volgende reactie: “Eigenlijk voelde deze aan als een hele vet geproduceerde Black Mirror-aflevering met een meer dan interessante premisse.” Die dus…

Guardians of the Galaxy Vol. 3 (2023)

Aan de ene kant: het is superknap hoe James Gunn het voor elkaar krijgt om al die verhaallijnen wél bij elkaar te houden. Aan de andere kant: het is veel meer ‘puzzelen’ (kunde) dan ‘creëren’ (kunst), dus films als Guardians of the Galaxy Vol. 3 zijn vooral producten van een industrie, waarin dan af en toe wat pareltjes verborgen blijken. En inderdaad: deze trilogie-afsluiter (!?!) bevat dé ultieme filmfanaatfantasie, wat gekoppeld is aan de essentie…

65 (2023)

Wat 65 waarschijnlijk vooral toont is dat John Krasinski een goede regisseur is. 65 is namelijk geregisseerd door het schrijversduo dat Krasinksi’s A Quite Place (en ook deel II daarvan) schreef, maar is als film echt een behoorlijke aanfluiting. Ik zag ‘m in een drive-in bioscoop in New Braunfels, Texas (mijn eerste drive-in-ervaring ooit overigens..!), maar we waren serieus best blij dat zich op zo’n vijftig kilometer van de Stars & Stripes Drive-In een prachtig…

Ant-Man and the Wasp: Quantumania (2023)

Direct na de heerlijke ‘after the credits’-scène van Ant-Man and the Wasp: Quantumania merkte ik dat ik voor ’t eerst Scorsese’s theme park-vergelijking over Marvel-films écht begreep. Aan de andere kant direct gevolgd door: “Ja master-of-cinema (én boomer), daar heb je helemaal gelijk in. Maar theme parks zijn niet voor niets ook mega-populair hè, dus dit is wel degelijk vermakelijk, misschien ook wel juist omdat je na afloop vrijwel alles direct weer mag vergeten…” En…

Black Panther: Wakanda Forever (2022)

Allereerst: Black Panther: Wakanda Forever biedt prachtig vermaak en episch escapisme, met ook tal van onderdelen en/of eigenschappen die anti-woke-mensen zullen triggeren. En inderdaad: f..k ‘em, want dat triggeren toont juist het grote belang van verhalen en films (of blockbusters, in dit geval) die niet vanuit die volledige gestandaardiseerde witte Hollywood-mal gemaakt worden. Maar ik ben zeker niet zonder kritiek hoor, al kán het in mijn ogen iets té makkelijk-simpele motivatieverhaaltje ook mijn eigen geconditioneerde…

Vesper (2022)

Dat toffe, creatieve ideeën geen Hollywood-budgetten, -scenaristen of -studio’s nodig hebben, dat bewijst dit Litouws-Frans-Belgische, dystopische gen-tech-gone-wrong scifi-sprookje vrij gemakkelijk. Al is Vesper wel volledig Engelstalig hoor, met Eddie – Vice, White Boy Rick, Deadpool 2, Happy-Go-Lucky – Marsan als ‘lokkertje’ in de zeer lompe, grootste (menselijke) bijrol. Gaaf hoe deze best ook feministische film herkenbare “Hoe veilig is die GMO?“-angst vrij mysterieus inzet, waardoor het lang voor extra spanning zorgt. En daardoor kreeg ik…

Nope (2022)

Terugdenkend aan deze nieuwste van Jordan – Get Out, Us – Peele (ik zag ‘m vorige week al in een voorpremière) valt het me vooral op, hoeveel verschillende thema’s eraan te koppelen lijken, waarbij me nog niet duidelijk is (mogelijk wordt het dat wel nooit) wat hij nou precies wil vertellen. Daarmee past ie best goed in dat verloop van Get Out (heel vet en vrij safe qua ‘publieksvermaak’) en Us (heel creepy maar al ‘publieksverdelend’), want…