Damn, Pleasure is zeker niet geschikt voor preutse zieltjes. De film biedt namelijk een unflinching, in your face kijk in de porno-industrie van Los Angeles. Daarbij maakt hoofdrolspeelster Sofia Kappel hier ook haar acteerdebuut – te midden van veelal échte porno-acteurs – waardoor ze dus cinematisch ook wordt ‘ontmaagd’, als het ware. En dat geeft Pleasure meer dan een extra laag. Want naast de overdadig aanwezige misogynie in die ‘industrie’, toont het ook vooral een…
Zoals de meesten ken(de) ik George Carlin vooral vanwege z’n nog altijd mega-relevante oneliners en punchlines, nog altijd veelvuldig aangehaald als er weer een politicus uit de bocht vliegt of één of ander Hooggerechtshof in een groot land de klok 50 jaar terug wil draaien. Wat Judd Apatow en Michael Bonfiglio met het tweedelige George Carlin’s American Dream echter vooral tonen is wie Carlin was als mens, hoe hij zich bewust was van z’n concurrentiedrang,…
Door gebruik te maken van exact dezelfde shots en zelfs af en toe dezelfde muziek, voelt Top Gun: Maverick ook een beetje als remake of reboot van Tony Scotts actiedrama uit 1986. Inhoudelijk is het echter wel degelijk een vervolg. Met een hoofdrolspeler die nog altijd buff eruit ziet op z’n 59e, geweldige aerial combat scenes (zonder CGI?) en vele herkenbare zaken uit het origineel. Maar wel volledig zonder de sensuele (en cultstatus-verheffende licht homo-erotische) ondertoon…
Damn, dit Mexicaans misdaaddrama biedt een niet-oordelende maar ook cynische, dystopische blik op hoe economische ongelijkheid kan leiden tot mega-lomp ‘frustraties eruit gooiend’ geweld. Ik kreeg zelfs een paar keer zo’n naar nachtmerrie-gevoel; dat je écht vreest dat het niet meer goed komt, en enkel erger kan worden voor de betrokkenen. Een beetje een mix van het Duitse The Edukators (2004) en het Braziliaanse Bacurau (2019), met een klein vleugje V for Vendetta (2005). Al…
Het beste aan deze best ‘kleine relatiestudie’ van Jacques – De rouille et d’os, Un prophète – Audiard is hoe hij de ingewikkeldheid van relaties vrij losjes en entertaining weet te tonen, zonder voor de makkelijke weg te kiezen. Af en toe wel wat ‘on-Audiards’ vluchtig (zoals sommigen in de film met relaties omgaan), maar ik voelde me juist ook wel geconfronteerd met sommige meer rechtlijnige opvattingen mijnerzijds (mogelijk een deel van de redenen waarom…
Direct na afloop van L’événement appte ik een (zwangere) vriendin van me met: “Volgens mij ken ik veel vrouwen – waaronder jij – die deze film niet zullen trekken. Zo f’ing confronterend is ie..!” Een dag later vraag ik me echter af, of dat niet mijn mannelijke projectie is. Want kunnen vrouwen sowieso niet meer pijn aan dan mannen? Nee Thierry, Johan D., c.s., dit is geen zelfhaat of oikofobie, maar ervaring en/of eerlijkheid (probeer…
Met een totaal ander onderwerp – maar wat mij betreft wel indrukwekkender – toont de Amerikaanse komiek Jerrod Carmichael hier wat Hannah Gadsby met Nanette ook al deed; dat stand-up en/of komedie zoveel meer kan zijn dan enkel grappig. Je maakt in deze HBO-special namelijk één van de belangrijkere momenten uit zijn leven mee, iets wat hij fantastisch eerlijk deelt. En dat schepte bij mij direct zo’n band, dat het een beetje voelt alsof ik…
After Yang lijkt filosofisch gezien ergens te passen tussen Ex Machina, Moon, Her, A.I. Artificial Intelligence en Robot & Frank, maar leek initieel wat ‘kleiner’ van opzet en plot. Maar hoe meer ik erover nadenk – heb naderhand ook het kortverhaal gelezen waarop regisseur Kogonada z’n scenario baseerde – des te ‘rijker’ de film wordt. After Yang is namelijk een mooie studie naar de acceptatie van verlies, wat het betekent om ‘mens’ te zijn, en wat…
Toen ik na afloop dacht: “Waarom heeft deze film geen Oscarnominaties ontvangen?“, antwoordde ik mezelf nog: “Mogelijk dat ie pas voor volgend jaar ‘eligible‘ is?“. Maar toen kwam ik er dus achter, dat deze prachtige viering van het leven gewoon volledig is overgeslagen door The Academy, terwijl hij wat mij betreft letterlijk alle nominaties van Beste Film-winnaar CODA wel had mogen krijgen. Want wát een prachtige film, geweldig (en wel origineel) scenario en voortreffelijke bijrol…
Sean Baker, maker van het prachtige The Florida Project, toont wederom z’n ‘observatieliefde’ voor de wat rottere onderkant van de samenleving met Red Rocket. Een film over een washed up, opportunistische ex-pornoacteur die mij deed beseffen dat ik (nog) harder oordeel over mensen dan dat Baker doet. Maar ondanks dat ik onze hoofdrolspeler – een zogenaamde fast talking sleazeball – dus vooral ook een opportunistische klootzak vond, kon ik m’n ogen ook vrijwel niet van het scherm…
Pedro – Dolor y gloria, Todo sobre my madre – Almodóvars nieuwste is slechts twee uur lang, maar bevat zoveel goed uitgewerkte dramalijnen én karakters, dat ie er makkelijk vijf uur mee had kunnen vullen. Niet dat er iets afgeraffeld wordt hoor; ik bedoel dit als groot compliment. Voor mij persoonlijk misschien wel z’n beste film ooit. En dat komt niet alleen doordat mij als baby bijna iets vergelijkbaars is overkomen als wat in de…
Pablo – Jackie, Ema – Larraín ontpopt zich toch wel als maker van ongewone, verrassende en indrukwekkende biopics. Met Spencer geeft hij ons een bijna claustrofobische kijk in het leven van de mega-populaire Princess of Wales: Diana. Dat levert een film op die soms aanvoelt als gevangenisdrama annex achtervolgingsfilm, terwijl Lars Von Triers Melancholia ook even voorbij kwam in m’n hoofd. Waarbij het overigens geen ‘aanklacht’ tegen het Britse koningshuis is geworden, want in subtiele…