Bone Tomahawk (2015)
Ik kan nu – als licht Tarantino-criticus – natuurlijk heel ‘krantenkopgeil’ melden dat dit de meest interessante western met Kurt Russell van 2015 is, maar dan overdrijf ik mogelijk wat. Maar toch is Bone Tomahawk wel verrassender dan The Hateful Eight. Dat komt natuurlijk deels doordat ik van een Tarantino-film wel weet wat ik kan verwachten, maar daarmee zou ik S. Craig Zahlers regiedebuut tekort doen. Want waar het eerste deel gewoon een erg goede (maar ook rustige) western is, daar verandert de film naar het eind naar iets nogal verontrustend grofs, als een soort kannibalistische slasher. Maar dan dus wel een erg interessante, waarbij ik zeker één keer echt weg moest kijken…
Het verhaal
Twee outlaws lopen per ongeluk een indiaanse begraafplaats op, waar één van de twee direct nogal lomp gedood wordt. Purvis (David Arquette) weet te ontkomen en begraaft z’n gestolen spullen net buiten het plaatsje Bright Hope. Dat valt hulpsheriff Chicory (Richard Jenkins) echter op, die op zijn beurt sheriff Hunt (Russell) inlicht, die in de lokale saloon poolshoogte gaat nemen. Purvis tracht te ontsnappen, maar wordt door Hunt in z’n been geschoten. Omdat ze natuurlijk geen wilden zijn wordt de lokale dokter erbij gehaald, maar die is te dronken, dus wordt verpleegkundige Samantha (Lili Simmons) bij haar bedlegerige man Arthur (Patrick Wilson) weggeplukt door womanizer Brooder (Matthew Fox), om Purvis in de cel te verzorgen.
Als even later een staljongen vermoord blijkt worden de sheriff en Chicory weggeroepen, maar als ze terugkomen bij de gevangenis blijken Purvis, Samantha en nog een hulpsheriff verdwenen. Ze vinden een pijl, maar als ze een lokale indiaan vragen van welke stam die is, zie je aan z’n gezicht al dat hij daar liever niks mee te maken heeft. Het betreft namelijk een groep troglodieten, oftewel holbewoners, en veel meer wil je eigenlijk ook niet over hen weten. Maar Hunt zou geen goede sheriff zijn als hij z’n hulpsheriff en Samantha niet terug zou gaan halen, en samen met Chicory, Brooder en Arthur (met gebroken been) besluit hij z’n naam eer aan te doen en gaat hij achter deze bijna mythische monsters aan. En dan, tja, dan gebeurt er nogal wat…
Knap gemaakt
Het is best opvallend, dat een beginnend regisseur zulke grote namen weet te strikken. Maar de reden daarvoor is waarschijnlijk dat Zahler eerder faam maakte als schrijver van vooral western-romans. Russell was schijnbaar één van z’n eerste bekende fans, dus dan begrijp ik het wel, dat als hij z’n naam aan zo’n debuutfilm wil verbinden, ineens flink wat deuren open gaan. En ja, de acteurs zijn erg belangrijk in deze film, maar Zahler durft de spanning ook wel heerlijk rustig op te bouwen. Daarbij zijn de dialogen ook gewoon goed en intelligent geschreven, zit er ook voldoende luchtigheid in (zeker in het eerste deel), en komt hij met een groep bad guys waar zelfs Mad Max‘ George Miller van zou schrikken, denk ik. En dan die scène, waar één van onze hoofdrolspelers zo goed als gedwongen wordt om te kijken, maar ik serieus m’n hoofd afdraaide, damn!
En dat die scène totaal niet gratuit aanvoelt; dat is erg knap.
Cast
Ik neem aan dat Russells majestueuze snor is opgeplakt, maar hij zal jou ook zeker doen denken aan zijn snor in Tarantino’s The Hateful Eight. En misschien was deze cultfilm in spe ook wel een goede generale voor Russells rol in Tarantino’s film. Maar ook daar wil ik Bone Tomahawk nergens mee tekort doen, want ik meende het wel wat ik in m’n inleiding schreef. Ik zag deze film namelijk al een tijdje geleden, maar hoe meer ik ‘m terughaal, hoe groter m’n glimlach weer wordt; in combinatie met toch wel wat koude rillingen hoor. Daarnaast speelt Jenkins wederom een gave rol, als ietwat drollerige, grappige maar zeker ook loyale hulpsheriff. Patrick – Watchmen, Insidious – Wilson maakt de zeer duidelijke spanning met Matthew – Lost – Fox goed voelbaar, en laat z’n gebroken been hem niet heel hard tegenhouden. Ik herkende Lili Simmons niet uit het eerste seizoen van True Detective, maar als ik eerlijk ben, dan lijkt haar casting voor de rol van Samantha toch wel ietsjes te maken hebben gehad met haar schoonheid, want ze viel qua acteren wel wat uit de toon. David Arquette is nooit boven het niveau van de Scream-films uitgestegen, maar in zo’n rol als lowlife past ie toch wel aardig goed. Mooi dat ie z’n niche gevonden heeft, want hij valt zeker niet uit de toon bij de rest van deze dus toch wel zeer opmerkelijk grote cast.
Final credits
Ja, voor liefhebbers van niet-standaard films is Bone Tomahawk zeker een aanrader. Of je ‘m net zo goed en/of interessant vindt als ik durf ik niet te zeggen, en eigenlijk is het een beetje een ‘dubbele love it or hate it-film’ is. Je moet namelijk niet alleen van rustige westerns én van gruwelijke lompheid ‘houden’, maar ook van de nogal aparte combinatie daarvan.
Ik vond hem in elk geval veel beter dan ik vooraf verwachtte, zeker omdat ik er nog nooit van gehoord had. Dus eigenlijk was Bone Tomahawk een heerlijke verrassing.