Insidious (2010)

Weet je, ik kan makkelijk zeggen dat Insidious mogelijk de engste film is die ik dit jaar ga zien, want ik kijk niet vaak horror-thrillers. Gisteren was ie in de sneak, en ondanks dat zo’n 20% van de mensen weg liep (er rende zelfs een meisje de zaal uit ;)), was de overall beleving van het publiek wel positief. Als in: hij ‘doet’ het wel…

Ik zeg het misschien vaker, maar ook dit is zo’n film waarbij je verwachtingen mogelijk in de weg kunnen zitten. Maar dat kan ook omgekeerd werken. Ik had de trailer namelijk al een paar keer gezien, en had eigenlijk helemaal geen zin in deze film. Ik zal m’n kritiekpunten in de volgende alinea’s uiteenzetten, maar hier wil ik wel even kwijt dat ik blij ben dat ik rond m’n 11e (ten tijde van A Nightmare on Elm Street) geleerd heb om ongelooflijk snel m’n oogleden dicht te knijpen, want dat heb ik gisteravond een paar keer best hard gedaan. En nóg ben ik een paar keer flink hard geschrokken.

Okay, kort het verhaal. Het ‘perfecte’ gezin trekt in een nieuw huis met een flinke zolder (ja, daar voel je het al aankomen…), en na een ongelukkig ongeval (op die zolder) raakt één van de zoontjes in een soort coma. Daar blijft ie maanden in hangen, terwijl de doktoren eigenlijk niet weten wat er met hem aan de hand is. Maar dan begint de moeder rare ‘dingen’ te zien en in paniek te raken, en niet veel later verhuizen ze naar een ander huis. Hun voorliefde voor ietwat scary uitziende huizen lijkt ’n makkelijk trucje van de filmmakers, maar mogelijk is enkel de cameraman gewoon van de low angles en gebruikt ie graag rookmachines. En inderdaad: ook daar gebeuren behoorlijk schrikbarende dingen.
Tijd om de hulp van een oud vrouwtje en twee ‘ghostbusters’ in te huren. Maar of dát nou zo slim was…

Zoals ik al zei: ik schrok een paar keer hard. Door m’n getrainde ogen zelfs nog minder dan de rest van ’t publiek. Daarnaast keek ik toen ik naderhand thuis kwam wel iets anders het donkere steegje naast m’n huis in, en stelde me ook meerdere keren voor dat er wel eens wat enge gedaantes ergens uit het duister naar voren konden komen. Dat betekent dat de film dus wel ‘werkt’. Maar waar blijft m’n kritiek dan?

Okay, hier want puntjes:

  1. de strijkers in de opening van de film zijn een erg bombastische diefstal van het bekende deuntje uit Psycho;
  2. de eerste tien-vijftien minuten van de film zouden in een niet-horrorfilm behoorlijk saai zijn, maar omdat je weet – mede door punt 1 – dat het een horrorfilm is weet je dat je enkel klaargestoomd en lichtelijk in slaap gesust wordt om daarna heftiger te schrikken;
  3. op het moment dat de ongetrainde kijker het eerste schrikmoment verwacht, krijg je eerst een onschuldig schrikmomentje, om je spanning te breken, zodat je daarna inderdaad weer heftiger zult gaan schrikken (niet echt een kritiekpunt, maar een beetje voorspelbaar);
  4. het jochie dat uiteindelijk in coma belandt is niet het grootste talent in Hollywood;
  5. veel (schrik)momenten voelen ‘bekend’ aan; op IMDb zijn er wat mensen zo behulpzaam te melden dat er vooral hard gejat wordt uit Poltergeist;
  6. ondanks dat het verhaal nogal met een paplepel wordt ingegoten, missen de filmmakers een aantal kansen om de karakters (vooral de vader) meer diepgang te geven, en daardoor raakte ik bij niemand echt betrokken, wat de beleving minder maakte;
  7. ik had graag met iets meer vragen blijven zitten aan ’t eind: ze laten nét teveel zien, en daardoor zal de film niet zo lang blijven hangen.

Okay, de meeste punten kun je mogelijk als ‘zeikerig’ bestempelen of zul jij misschien helemaal niet bemerken. En toen ik ze zojuist typte voelde ik me ook wel een beetje bezwaard, omdat ik deze film helemaal niet heel hard af wil zeiken. Hij was namelijk een stuk vermakelijker dan ik had verwacht, want zoals ik al zei: ik verwachtte een hele stomme slechte horrorfilm. Zeker omdat de film is geregisseerd en geschreven door de mannen achter Saw.

Dus: verwacht niet al teveel en je zult zeker wel genieten. Mogelijk doet ie het in een grote bioscoopzaal wel beter dan thuis op TV. Oh ja: vergeet ik helemaal te melden dat Patrick – Hard Candy, Little Children – Wilson en Rose – Knowing, Get Him to the Greek – Byrne de hoofdrollen vertolken?

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1591095

2 Antwoorden aan “Insidious (2010)”

  1. Hij is uiteindelijk inderdaad niet zo goed. Jammer, want qua verhaal had hij best potentie. Het horror genre is gewoon teveel verbasterd en ontzield. Als je ‘mooie’ horror wilt ontdekken moet je het toch meer in de hoek van oude Mario Bava films zoeken. Prachtige kunstwerken. Bijvoorbeeld ‘I Vampiri’ (’56), ‘Black Sunday’ (’60) of ‘Black Sabath’ (’63). En anders de Edgar Allen Poe verfilmingen van Roger Corman met Vincent Price, zoals ‘House Of Usher'(’60), ‘Pit And The Pendulum’ (’61) en ‘The Masque Of The Red Death’ (’64). Beeldschoon.

  2. Heel jammer. Voor de zoveelste keer was dit de horror film die ik zo’n beetje van iedereen moest gaan zien, ook al houd ik niet van horror, deze zou ik wel goed gaan vinden, want hij is ZOOOOOOOO eng!

    Nou, ik moet zeggen het begon eventjes goed, ik vond de rust waarmee de film opbouwt erg fijn, en in het begin gebeurt er zo weinig dat als er dan wel iets gebeurt het veel krachtiger is…

    …maar na een half uur ging het mis, en werd deze film binnen 1 minuut net zo’n grote ballefilm als al die andere horrorfilms waarvan er al véél te veel gemaakt worden. de totaal gemiscastte ‘ghostbusters’ zorgden dat ik zelfs even dacht dat de film ineens de komedie kant op wilde, en toen de viewmaster en het gasmasker erbij gehaald werden waren ze me helemaal kwijt. Bah ik haat horror.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *