Mientras duermes (a.k.a. Sleep Tight – 2011)

Regisseur Jaume Balagueró, die een paar jaar geleden behoorlijk verraste met [REC], komt nu met ’n wat klassieker gestructureerde licht psychologische thriller, die je niet alleen aardig wat oncomfortabele gevoelens laat voelen, maar ook een zeer sterke en creepy rol van Luis – Cell 211, También la lluvia – Tosar voorschotelt. Toch zette ik dat woord “licht” niet voor niets in de vorige zin, en dat vind ik wat jammer… Het verhaal De film begint…

También la lluvia (2010)

Toen ik gisteren de trailer van deze film zag wist ik dat ik ‘m moest zien. Mijn bovengemiddelde interesse voor de geschiedenis en ontdekking van de Amerikaanse continenten lag hier deels aan ten grondslag, maar de film vertelt sowieso een erg interessant verhaal. Zie ook de helikopter op de poster, en je zult de symboliek direct begrijpen. En ondanks dat ik niet volledig positief ben over de film, vertelt het wel een – zoals ik…

Mr. Nice (2010)

Wat een geweldig leven moet Howard Marks hebben (gehad), die als één van de grootste hasjsmokkelaars van de wereld (ooit had ie schijnbaar meer dan 10% in handen) iedereen voor de gek leek te houden, waaronder de IRA, MI6 en zelfs de Amerikaanse maffia. Jammer dat Bernard – Immortal Beloved, Candyman – Rose enkel een interessante, maar geen geweldige film heeft weten te maken. Want ondanks dat de film erg pro-legaliseren van marijuana is én…

Celda 211 (a.k.a. Cell 211 – 2009)

Yes, eindelijk weer eens een écht goede gevangenisfilm. Dus niet alleen voor actie- en spektakelliefhebbers, maar ook voor liefhebbers van de betere film. Niet dat het de beste film van het jaar is, maar wel een film die me ook terug deed denken aan die aflevering van AVRO Close up over psychoanalyse en film: van Hitchcock tot David Lynch. Het hoe en waarom zal ik hier niet verklappen (dat zou namelijk iets spoilen), maar het…

The Limits of Control (2009)

Geheel tegen m’n neuroses in heb ik dus al drie films gerecenseerd die ik ná The Limits of Control zag, en dat heb ik puur gedaan omdat ik bij The Limits of Control meer tijd nodig had (en heb) om ‘m te begrijpen. Want dat deze film Jarmush’ minst toegankelijke film is, dat was me vrij snel duidelijk. Wat voor mij overigens niet negatief is… In The Limits of Control volgen we ’the lone man’,…