Allereerst: Black Panther: Wakanda Forever biedt prachtig vermaak en episch escapisme, met ook tal van onderdelen en/of eigenschappen die anti-woke-mensen zullen triggeren. En inderdaad: f..k ‘em, want dat triggeren toont juist het grote belang van verhalen en films (of blockbusters, in dit geval) die niet vanuit die volledige gestandaardiseerde witte Hollywood-mal gemaakt worden. Maar ik ben zeker niet zonder kritiek hoor, al kán het in mijn ogen iets té makkelijk-simpele motivatieverhaaltje ook mijn eigen geconditioneerde…
Toch erg dat je op IMDb ziet dat deze film slechts een 7 krijgt omdat er full blown racisten deze film een 1 geven met redenen die ik niet wil herhalen. Ik vond Black Panther namelijk een heerlijke toevoeging aan het Marvel Cinematic Universe (met maar liefste twee tijdens-/na-de-aftiteling-scènes) en fietste met flink wat adrenaline in m’n lijf naar huis na afloop. Maar het beste aan de film is de bijna inwisselbaarheid van de motivaties van…
Geheel tegen m’n neuroses in heb ik dus al drie films gerecenseerd die ik ná The Limits of Control zag, en dat heb ik puur gedaan omdat ik bij The Limits of Control meer tijd nodig had (en heb) om ‘m te begrijpen. Want dat deze film Jarmush’ minst toegankelijke film is, dat was me vrij snel duidelijk. Wat voor mij overigens niet negatief is… In The Limits of Control volgen we ’the lone man’,…