Minions (2015)

Wat me tijdens de voorpremière van Minions vooral opviel was hoe hard er gelachen werd door vooral vrouwen. Ik vermaakte me ook zeker, vooral door de lichte maatschappijkritiek en de muzikale links met het tijdperk waarin de film zich grotendeels afspeelt, al ‘herken’ je de humor wel érg goed uit de Despicable Me-films natuurlijk. Maar ik miste ook een beetje de ‘cuteness‘ van die films. Dit is een vrij straightforward ontstaansverhaal en een 100% prequel…

Green Lantern (2011)

Aan het begin van Green Lantern krijg je zoveel voice-over informatie over je heen gegooid, dat ik op een gegeven moment dacht: “Sow, dat is een flinke hoeveelheid quatsch die je zomaar effe moet aannemen“, en eigenlijk raak ik daarmee meteen m’n vrijwel allesoverheersende kritiek op deze film: zet je noodzaak voor geloofwaardigheid, motivaties en dramatische ontwikkeling aan de kant, want anders ga je deze film erg slecht vinden. Mij lukte dat niet, en ondanks…

Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides (2011)

Om me niet direct een ouwe zeur te voelen: ik heb me best goed vermaakt met Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides. Toch lukt het dit vierde deel niet om mij écht enthousiaster te krijgen over de franchise, en het vervolg daarvan. Want de schaamteloosheid waarmee veel ‘lijntjes’ worden opengelaten voor diverse vervolgen gaf me een beetje het gevoel van een hoer in Saigon begin jaren 70: goedkoop en gebruikt… Haha, sorry voor de…

The King’s Speech (2010)

Inderdaad: Colin Firth zal vrijwel zeker de Oscar voor beste acteur gaan winnen as. zondagnacht. Ik ben het daar grotendeels wel mee eens, ook al is zijn acteerwerk niet het enige behoorlijk sublieme aan het subtiele The King’s Speech. En toch weet ik niet of de voornamelijk Amerikaanse Academy-leden de film zelf ook tot beste film zullen tronen… The King’s Speech is eigenlijk een heel mooi klein drama over een man die letterlijk vast zit…