Opvallend dat zo’n overduidelijk opzichtige franchise-film mij gisteravond weinig kritisch maakte. Okay, ik zag de film met een groepje mannen dat zich jaarlijks met Carnaval als Ghostbusters verkleedt (en die dus ook tal van nieuwe klus-ideeën kregen), en de aanwezigheid van een perfecte gecaste Paul Rudd doet volgens mij de rest. Op basis van het verhaal zou je als criticus namelijk veelvuldig met je ogen kunnen rollen (ik ben het grotendeels ook alweer aan het…
Ghostbusters: Afterlife is by far de beste ‘reünie-film’ van de afgelopen jaren (ik vergelijk ‘m daarvoor overigens enkel met teleurstellingen Bill & Ted Face the Music en T2 Trainspotting), maar mogelijk komt dat wel doordat de film meer ‘Steven Spielberg-erig’ aanvoelt, dan dat het een amechtige poging is om op het succes van het 37-jarige (!) origineel te cashen. Al ‘vrees’ ik ook wel een beetje, dat je die oude film(s) wel gezien moet hebben,…
Ik weet dat ik soms moet opletten om American indie-pareltjes als How It Ends de hemel in te prijzen, maar ik vond deze Booksmart meets Dude, Where’s My Car meets Seeking a Friend for the End of the World dus echt héérlijk, vooral qua creativiteit, cameo’s en lekker ‘droge dialoog’-humor. Aan de oppervlakte gaat ie over wat te doen als je weet dat het de laatste dag van het bestaan van onze planeet is, maar ergens zegt…