Nee, deze remake heeft geen Patrick Swayze, geen Ben Gazzara, geen Sam Elliot, geen Kelly Lynch en geen “It’s my way or the highway!” Maar eerlijk gezegd: ik word een beetje moe van het moeten erkennen dat de ‘jeugd van tegenwoordig’ gewoon gewend moet zijn aan mindere kwaliteit. Al ben ik dan in hun ogen misschien ook wel een “ouwe lul”, maar deze 2024-versie van Road House is niks meer dan een simpele knokfilm, ditmaal…
Er zit iets ironisch in het feit, dat een film – waarvan de première vanwege een wereldwijde pandemie meerdere keren is uitgesteld – zelf over een villain gaat die een wereldwijde pandemie wil veroorzaken. Maar daardoor kreeg ik bij Daniel Craigs prachtig-emotionele afscheid van deze legendarische rol ook de wat absurde gedachte, dat het bijna lijkt alsof producent Barbara Broccoli achter de coronapandemie zit. Want voor iemand die in een corona-complot gelooft: weet je zeker dat…
Heerlijk escapisme, waarbij ik mezelf een paar keer boven iedereen uit hoorde lachen in de zaal (vooral vanwege de goede timing van Jason – Horrible Bosses, Juno – Bateman en Rachel – The Notebook, Sherlock Holmes – McAdams), maar aan het eind wel dacht: “Volgens mij klopt er geen bal van het te ingewikkeld in elkaar gedraaide plot!” Maar soit, het was exact wat ik nodig had, en eerlijk gezegd precies wat ik verwachtte van…