Allereerst, Hacksaw Ridge vertelt een werkelijk ongelooflijk verhaal, waarvan het meest opmerkelijke is dat het waargebeurd is. Alleen al om het heroïsme van de hoofdrolspeler is dit een must-see voor iedereen die van oorlogsdrama’s houdt. Ik typte daar bewust ook “oorlog”, want met Mel Gibson aan het roer mag je wel wat heftige gevechten, ontploffingen, afvliegende onderbenen en bebloede lichamen verwachten. Het jammere voor de film is echter dat er dit jaar wel wat betere…
Of de makers nou (onterecht) verwachtten dat wij als kijker al voldoende achtergrondinformatie bij dit historische verhaal hadden, dat ze zich mogelijk té strikt aan de waargebeurde feiten wilden houden (en daarom niet voor extra dramatisering wilden kiezen), dat ze de balans tussen geschiedenis en drama niet juist wisten te krijgen of dat ze gewoon niet zo ‘goed’ zijn als filmmakers weet ik niet, maar Free State of Jones voldeed totaal niet aan mijn wat hoge verwachtingen.…
Ik las een mooie oneliner over deze film, die ook best aardig mijn kritiek samenvat: “War Dogs barks, but doesn’t bite.” Ik vermaakte me namelijk best wel met deze film, waarvan ik de trailer gelukkig niet serieus gezien had (ik verwachtte dus geen komedie “van de maker van The Hangover-trilogie“, zoals een teleurgestelde vrouw naast me dat wel deed). Ik was ook aangenaam verrast dat in de eerste alinea van het script al de megascherpe en gruwelijk…
Naast een vrij sterke link met de huidige vluchtenlingenproblematiek (of ontstond die enkel in mijn hoofd?) biedt Land of Mine een mooi klein verhaal, gezet tegen de alles overheersende context van het einde van de Tweede Wereldoorlog in Denemarken. En die context heeft dan weer een functie in dat kleine verhaaltje, wat voor mij het af en toe ietwat voorspelbare aan het plot meer dan goed maakte. Daarnaast wilde ik een paar keer naar het…
Het meest opvallende aan deze Oscargenomineerde documentaire is dat maker Matthew Heineman zo gek als een deur lijkt, in hoe dicht hij OP de ‘War on Drugs‘-actie zit. Interviews met crystal meth-producerende kartelleden in de jungle, shots vanuit de vuurlinie tussen vigilantes en drugdealers (zowel aan Mexicaanse én Amerikaanse zijde van de grens) en een over-intieme blik in het leven van één van de personen die iets van hoop tracht te brengen in volledig uit…
Deze kersverse winnaar van de Golden Globe voor Best Foreign Language Film is beklemmend, grof en chaotisch, maar ook prachtig poëtisch en uiteindelijk zelfs ietwat hoopvol, wat gezien de setting – Auschwitz aan het eind van de Tweede Wereldoorlog – nogal verrassend is. En het zeer op-de-huid-zittende camerawerk, wat thematisch gezien overigens perfect logisch is, maakt van deze film niet alleen iets onvergetelijks, het zorgt ook voor een enorme impact, juist omdat het de wereld…
Nadat ik deze film op tal van ‘Oscar-buzz’-lijstjes zag staan kon ik natuurlijk niet wachten deze ‘Netflix original’-film te zien. Dit enorm indrukwekkende verhaal, over kindsoldaten in een ongedefinieerd Afrikaans land, levert niet echt een ‘fijne’ film op, maar zeker in een tijd waarin polariserende ‘schoften’ politiek gewin trachten te halen uit het leed van precies dit soort mensen (en kinderen) is dit eigenlijk een must-see voor iedereen met interesse in meer dan wat je…
In hoeverre deze nieuwe van Andrew – Gattaca, Lord of War – Niccol lijdt onder de eerdere release van Clint Eastwoods controversiële(re) American Sniper is wat moeilijk in te schatten, maar tijdens de film maakte ik al de flauwe grap dat hij deze net zo goed “American Droner” hadden kunnen noemen. Want ondanks de zeer duidelijke in your face-kritiek op het Amerikaanse drone-programma – waardoor straaljagerpiloten niet meer de lucht in gaan maar ergens in een…
Ondanks dat er zeker wel wat aan te merken is op dit regiedebuut (!) van Russell Crowe – die zelf ook de hoofdrol voor z’n rekening nam – was ik ook aardig onder de indruk. Niet alleen vanwege de hoge production value, maar ook omdat Crowe gewoon vakkundig een vrij ‘klein’ verhaal vertelt, gezet tegen de nasleep van een epische (in heftige flashbacks getoonde) veldslag uit de Eerste Wereldoorlog. Dat z’n portrettering van voormalige vijanden…
Suite française is een mooi en toch ook vrij rustig oorlogsdrama, wat mogelijk in contrast staat met hoe je het bestselling-boek, waarop de film is gebaseerd, zult beleven (of reeds hebt beleefd). Als in: qua film zeker wel bovengemiddeld mooi, maar ik denk dat het in boekvorm beter werkt, omdat je daar meer je eigen emotionele interpretatie op kunt projecteren. En dan verwacht ik dat je de grijze gebieden – doordat de liefde overal z’n weg…
Iedereen die de laatste week het nieuws heeft gevolgd zal wel weten wat er uiteindelijk met Chris Kyle, de hoofdpersoon uit American Sniper, is gebeurd. Dat het NOS Journaal een ‘spoiler alert‘ had moeten plaatsen, zodat onwetenden eenzelfde suckerpunch to the gut hadden gekregen als ik die kreeg richting het einde van de film, dat gaat mogelijk wat ver. En al heeft die stevige klap zeker mijn beleving van deze film ‘positief’ beïnvloed, weet dat ik…
Herman Pleij schrijft in Moet kunnen dat als er één overkoepelend identiteitskenmerk van ‘de Nederlander’ bestaat, dat dat onze afkeer tegen ‘verbeelding’ is. Als in: trots zijn op iets dat we bereikt hebben dient direct de kop ingedrukt te worden door op z’n minst relativering, want we zouden ons toch eens iets verbeelden zeg. Dat het heldenepos Michiel de Ruyter stevige kritiek krijgt omdat De Ruyter zeker ook een ‘slavernijschoft’ blijkt te zijn geweest, dat is…