Dat ik hieronder aan flink wat namedropping doe zegt wel wat, want heel ‘diep’ hoef ik niet echt te gaan in deze recensie van deze opvallend ‘gewone’ film in Tim Burtons oeuvre. Want ook al werkte hij voor het eerst weer samen met het enorm variërende schrijversduo Scott Alexander en Larry Karaszweksi en gaat ook deze film over kitscherige ‘kunst’, Big Eyes komt verder niet in de buurt van het geweldige Ed Wood. Hoe interessant…
Iedereen die de laatste week het nieuws heeft gevolgd zal wel weten wat er uiteindelijk met Chris Kyle, de hoofdpersoon uit American Sniper, is gebeurd. Dat het NOS Journaal een ‘spoiler alert‘ had moeten plaatsen, zodat onwetenden eenzelfde suckerpunch to the gut hadden gekregen als ik die kreeg richting het einde van de film, dat gaat mogelijk wat ver. En al heeft die stevige klap zeker mijn beleving van deze film ‘positief’ beïnvloed, weet dat ik…
Wild is een aardig prachtige film over een vrouw die bijna 1800 kilometer van de Pacific Crest Trail loopt, juist om zichzelf weer terug te vinden na een nogal heftige periode. Regisseur Jean-Marc Vallée kopieert hetgeen hem vorig jaar ook met Matthew McConaughey en Jared Leto in Dallas Buyers Club lukte, want waar Laura Dern genomineerd werd voor Beste Bijrol ontving Reese Witherspoon ook een Oscarnominatie, maar dan voor de hoofdrol. Simpel gezegd is Wild…
Kristen Wiig en Bill Hader doorstaan met ogenschijnlijk simpel gemak de test die alle goede komieken moeten doorstaan, want in The Skeleton Twins tonen ze allebei dat ze een serieuze rol ook met gemak aan kunnen. Dat wil overigens niet zeggen dat de film – met een behoorlijk zwaar onderwerp – niet ook bij vlagen grappig tot zelfs hilarisch is. En het is de verdienste van de vrij ‘jonge’ regisseur Craig Johnson dat deze film…
Twee weken na het zien van Turist ben ik er eigenlijk pas achter gekomen dat deze film de verschillen tussen mannen en vrouwen een stuk scherper neerzet dan ik initieel dacht. Direct na het zien van deze film tijdens een PAC-festival vond ik hem eigenlijk vooral leuk, plus dat ik het nogal opmerkelijk vond dat ik – alsmede de hele zaal – op een gegeven moment zat te lachen bij het zien van een paar…
Foxcatcher vertelt het ontzettend rare, ogenschijnlijk wat klinische maar ook waargebeurde verhaal van een stinkend rijke industriële magnaat die in de jaren 80-90 van de vorige eeuw het Amerikaanse worstelen wilde ondersteunen met o.a. topfaciliteiten. Daarbij merk je tijdens de film echter dat zijn geestelijke gezondheid stevig voer voor menig psychotherapeut zou zijn geweest. Ik moet toegeven dat ik in eerste instantie niet echt in het verhaal gezogen werd en me zelfs afvroeg of je…
Dat racisme de wereld nog lang niet uit is bewijst het NOS Journaal vrijwel elke dag, dus de links tussen het indrukwekkende verhaal in Selma en onze huidige maatschappij zijn helaas duidelijk voelbaar. Niet dat er niks is verbeterd in de laatste 50 jaar, maar discriminatie is een onderwerp dat mij nog altijd vrij makkelijk en erg snel zeer pissig kan maken. Die pissigheid heeft waarschijnlijk wel meer te maken met het onderwerp dan met de…
Verwacht van A Most Violent Year geen gewelddadige actiethriller, maar juist een ijzersterk, spannend en strak in elkaar gezet drama over een man die in het meest gewelddadige jaar van New Yorks moderne geschiedenis tracht z’n bedrijf te redden, zonder te grijpen naar middelen die menigeen wel zou aangrijpen. En met “menigeen” bedoel ik niet alleen de personen om hem heen, maar misschien ook jou wel als kijker. Schrijver-regisseur J.C. – Margin Call, All is Lost…
Inherent Vice lijkt in eerste instantie een wat stonede film noir die nogal volgepropt is met vette scènes, scherpe oneliners, een hele verrassende en aparte voice-over en heel veel wiet. Maar zoals het alle meesterwerken van Paul Thomas Anderson (PTA) betaamt is Inherent Vice vooral een film die maar beter blijft worden, hoe langer hij nasuddert. Dus waar ik eerst dacht dat het vooral een leuke en grappige zijstap was van PTA, kan ik nu…
Herman Pleij schrijft in Moet kunnen dat als er één overkoepelend identiteitskenmerk van ‘de Nederlander’ bestaat, dat dat onze afkeer tegen ‘verbeelding’ is. Als in: trots zijn op iets dat we bereikt hebben dient direct de kop ingedrukt te worden door op z’n minst relativering, want we zouden ons toch eens iets verbeelden zeg. Dat het heldenepos Michiel de Ruyter stevige kritiek krijgt omdat De Ruyter zeker ook een ‘slavernijschoft’ blijkt te zijn geweest, dat is…
Het is al vrij opmerkelijk dat deze film op een aantal los van elkaar staande waargebeurde feiten is gebaseerd. Maar wat nóg opmerkelijker is, is het feit dat je als kijker zo snel wordt meegezogen in het verhaal, dat dat grote papier-maché hoofd van één van de belangrijkste karakters vrijwel direct niet in de weg zit. Want Frank is inderdaad een heerlijk weirde film waarin de grens tussen quatsch en muzikale kunst met absurdistische humor wordt…
Gelukkig zag ik Birdman: or (The Unexpected Virtue of Ignorance) pas in 2015, anders was m’n keuze voor beste film van 2014 nóg lastiger geweest, want wat een geweldige, prachtige, technisch imponerende, scherpe en intrigerende film is Alejandro Iñárritu’s laatste zeg. Over de verraderlijkheid van het ego, de illusies en maskers die we allen nodig lijken te hebben, over faustiaanse keuzes en zoveel meer. Birdman is terecht genomineerd voor maar liefst negen Oscars en zó…