Candyman (2021)

Wat een fijne verrassing was dit zeg! Serieus: ik dacht ‘m licht ‘verplicht’ te moeten zien om deze recensie te kunnen schrijven – ben niet de grootste horror-fan van Nederland – maar ik kreeg een  ontzettend interessante en gelaagde versie van het Candyman-verhaal te zien. Waarin de ‘horror’ vooral een vertaling van de Afro-Amerikaanse pijn bleek, waardoor je ook duidelijk ziet dat deze uit de stal van Jordan – Get Out, Us – Peele komt.…

The Trial of the Chicago 7 (2020)

Yes, vond het fijn om weer eens een sterk rechtbankdrama te zien. En zoals je van Aaron – The Newsroom, The Social Network – Sorkin mag verwachten, zit het qua scenario en dialogen nogal strak in elkaar. Toch voel je waarschijnlijk al lichtelijk een “maar” opkomen, al is die deze keer mogelijk wat apart. Heb namelijk het gevoel dat dit verhaal wat voorbijgestreefd is door de werkelijkheid. Ik voelde namelijk ook wat ongemak, doordat ik…

Us (2019)

Jordan Peele toont met Us met gemak dat hij de interessantste nieuwe horrorregisseur in jaren is. Net als met Get Out maakte hij ook deze keer geen simpele shock-horror (zoals Saw of The Nun), en ook geen mega-enge-maar-wel-f-in’-goede horror (denk Hereditary), maar een creepy thriller die anderhalve week na het zien nog altijd in m’n hoofd zit. Waar ik vooraf nog ‘bang’ was dat de film veel te eng zou zijn, viel dat gelukkig wel mee…

Aquaman (2018)

Natuurlijk zet je het beste je kritische blik al op “off” vóórdat je een bioscoopzaal binnenloopt waar Aquaman draait (neem een film waarin Dolph Lundgren gecast is nóóit serieus!). Mij lukte dat wonderwel goed, maar helaas het groepje meiden achter mij in de zaal niet. Zij begonnen deze laatste DC-film halverwege redelijk ongecontroleerd uit te lachen, en één van de meiden had zo’n slappe lach dat ik bemerkte dat ik dus eigenlijk best lekker in…

Baywatch (2017)

Vanaf de eerste scène weet je al dat dit een quatsch- of kutfilm gaat worden (afhankelijk van je ‘gevoel’ voor humor), en als je deze filmversie van die populaire serie uit de jaren 90 ook maar één moment serieus neemt, dan vrees ik dat je ‘m niet gaat trekken. Nu laat die opening ook direct zien dat je dit geen enkel moment móet doen, maar zelfs met m’n bijgestelde verwachtingen merkte ik wel dat ik…