Nom de tju, wat gaat die S.S. Rajamouli volledig LOS met het Indiase mega-epos Rise Roar Revolt, kortweg RRR. Sterk gezette motivaties, ontluikende vriendschap, loyaliteit, schaamte, familie, tradities: vele thema’s komen voorbij in dit ruim drie uur durende actie- en CGI-spektakel. En dan besluit Rajamouli om ruim voorbij halverwege de film met een best lange flashback naar de jeugd van één van onze (echt bestaand hebbende!!) helden te gaan, waarmee zijn motivatie nóg duidelijker wordt…
Met Rare Exports toonde de Finse regisseur Jalmari Helander dat hij met een beperkt budget een geweldige cult-achtige film kon maken. Daarmee trok hij ook de aandacht van Hollywood, waardoor hij nu aan de slag mocht met onder andere Samuel L. Jackson, als Amerikaanse president die in het onherbergzame Finland met Air Force One neerstort en dan ‘onderdeel wordt’ van een lokaal ‘volwassen-wordt-ritueel’. En hoe origineel dat idee ook mag klinken, Big Game is één…
Voordat ik gisteravond naar dit tweede deel in de Divergent-franchise ging moest ik het plot van het eerste deel even terughalen, want die dacht ik wat vergeten te zijn. Nu viel dat best mee, maar omdat ik die ergens in een vliegtuig zag heb ik daar nooit een recensie over geschreven. Ik had gisteravond ook zin in even wat escapisme, en daarin stelde Insurgent me zeker niet teleur. Ik denk dat ik ‘m zelfs beter…
Bij het eerste deel maakte ik nog de fout om de film serieus te nemen, terwijl G.I. Joe: The Rise of Cobra zichzelf helemaal nergens serieus nam. Bij dit tweede deel was ik dus beter ‘voorbereid’, en ook al moet ik als serieus recensent wijzen op het feit dat het natuurlijk wel ’n slechte film is (als je het verhaal- en regietechnisch bekijkt), maar met die juiste instelling vond ik G.I. Joe: Retaliation best lekkere…