Tomb Raider (2018)

M’n verwachtingen voor deze reboot/prequel van de Tomb Raider-franchise waren vooraf enorm laag, dus ik moet allereerst toegeven dat die verwachtingen ruimschoots werden overtroffen, want ik heb me goed vermaakt. Strakke montage, een verrassend fragiele (en jonge) Lara Croft (Alicia – Ex Machina, The Danish Girl – Vikander), mooie graphics en een paar adrenalineverhogende actiescènes zorgen dat deze film heerlijk escapisme biedt. Iets van kritisch zijn op de verhaallijn (en vooral op de motivatie van…

Darkest Hour (2017)

Ook al is dé speech waar naar toe wordt gewerkt minder intens dan in Dunkirk (een Amerikaanse productie!), die ook vrijwel naadloos ín Darkest Hour geplakt had kunnen worden – de twee films spelen namelijk in exact hetzelfde tijdsgewricht – de twijfel en menselijkheid waarmee regisseur Joe Wright (en vooral ook Gary Oldman) Winston Churchill hier neerzet is fenomenaal. Én interessant, want het valt me op dat de laatste jaren de twijfel en onzekerheid van…

Suite française (2015)

Suite française is een mooi en toch ook vrij rustig oorlogsdrama, wat mogelijk in contrast staat met hoe je het bestselling-boek, waarop de film is gebaseerd, zult beleven (of reeds hebt beleefd). Als in: qua film zeker wel bovengemiddeld mooi, maar ik denk dat het in boekvorm beter werkt, omdat je daar meer je eigen emotionele interpretatie op kunt projecteren. En dan verwacht ik dat je de grijze gebieden – doordat de liefde overal z’n weg…

Only God Forgives (2013)

Toen ik op de aftiteling zag dat Nicolas Winding Refn deze film opdroeg aan cultheld Alejandro Jodorowsky, werd ik nog meer gesterkt in m’n interpretatie dat Only God Forgives wel eens één van de interessantste en ‘diepste’ films van het jaar zou kunnen zijn. Want waar mijn interpretatie van deze film wel degelijk te koppelen valt aan de diepere laag die z’n voorganger Drive bevatte, wil ik iedereen waarschuwen die met hoge ‘Drive-verwachtingen’ naar deze…

Dans la maison (2012)

Nice, zo’n film die eigenlijk steeds beter wordt, hoe langer ik ‘m analyseer. En of dat nu enkel in m’n hoofd gebeurt is iets wat perfect bij de thematiek van de film past, naast ’t feit dat de film een zeer interessante kijk biedt op hoe ver je als schrijver moet gaan om je verhaal te schrijven. Staat het belang van het verhaal boven alles, en waar zou jij die grens leggen? Koppel dat aan…

Nowhere Boy (2009)

Ik weet eigenlijk niet waarom ik niet zo onder de indruk was van Nowhere Boy, een film over de jeugd van John Lennon. Het komt zeker niet door het spel van Aaron – Kick-Ass (!!!) – Johnson en zeer zeker niet door dat van Kristin Scott-Thomas en Anne-Marie Duff. Is het toevallig dat deze film geschreven is door Matt Greenhalgh, die mij eerder met en in Control ook geen inzicht gaf in de drijfveren van…