Spider-Man: Across the Spider-Verse (2023)

Technisch en esthetisch gezien is Spider-Man: Across the Spider-Verse mogelijk nóg creatiever dan het ontzettend verrassende, ambitieuze en Oscar-winnende Spider-Man: Into the Spider-Verse. Met een ontiegelijk aantal grote namen in de (voice-)cast ook zeker een geweldig feest der herkenning, en een ‘diepere’ laag in het verhaal deed me zelfs  heel kort aan Lynch’ Twin Peaks denken (mega-compliment wat mij betreft ja). Maar wat me wel tegenstond: ik wist vooraf niet hoe opzichtig het verhaal à…

Bullet Train (2022)

Allereerst: Bullet Train is heerlijk energiek, bevat een shitload aan ‘vette acteurs’, en zit nóg voller qua plottwists en -verrassingen. Allertweet: het voelt een beetje aan alsof de makers een wedstrijdje wilden houden met Netflix-film The Gray Man. In elk geval qua shock-and-awe filmmaken, want qua ‘gebrekkige originaliteit in een VET jasje’ is Bullet Train daar het beste mee te vergelijken. En dan is regisseur David – John Wick, Atomic Blonde, Deadpool 2, Fast & Furious…

Eternals (2021)

Dat Eternals gemaakt is door de Oscarwinnende top-independent-filmmaker Chloé – Nomadland, The Rider – Zhao, dat zie je bijvoorbeeld aan de vele realistische exterieurshots, maar dat zou je eigenlijk ook iets beter moeten voelen aan de thematiek van de film. Maar daarin lijkt ze toch wat ondergesneeuwd te raken onder de ‘eisen’ aan een Marvel-blockbuster, die ook nog eens de start van Phase 4 in het Marvel Cinematic Universe moet zijn. En dat levert dus een…

The Woman in the Window (2021)

Zonder enige voorkennis is The Woman in the Window interessant en gevuld met werkelijk een TOPcast, maar na het zien dacht ik al “Hmmmm, beetje Rear Window meets The Father meets een te simpel commerciële thriller-twist-formulefilm“. En als je dan wat onderzoek gaat doen naar het boek (en vooral de schrijver daarvan) waarop het scenario gebaseerd is, dan zal waarschijnlijk ook jouw teleurstelling zienderogen toenemen. Dat is bij mij nu namelijk in volle gang. Hoe…

If Beale Street Could Talk (2018)

Mogelijk is het wel tekenend voor mijn white privilige, maar If Beale Street Could Talk is een film die in mij zulke heftige woede-gevoelens oproept, dat ik me tijdens het zien van zo’n film vrij snel afvraag: “Zou ik wel een dag vrij rondlopen als mij zoveel onrecht aangedaan zou worden?” En daar zit dus nogal wat privilege in, omdat ík me in zo’n verhaal wel vrijelijk (en vooral tijdelijk) kan laten meevoeren en gruwelijk kwaad…

Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018)

Ik raakte aardig geïntrigeerd toen ik de vele positieve verhalen over het geanimeerde Spider-Man: Into the Spider-Verse hoorde. Na het winnen van de Golden Globe heb ik ‘m dan ook maar snel gekeken, en ik begrijp nu goed waarom deze film zo’n brede groep kijkers kan bekoren. Ten eerste is de film vanuit visueel-technisch oogpunt de meest authentieke comic-verfilming aller tijden, maar daarnaast hebben de schrijvers de vele verschillende Spider-Man-versies zo goed bij elkaar gekregen,…

White Boy Rick (2018)

Misschien kwam het deels door m’n lichte griep, maar ook bij dit misdaaddrama voelde ik behoorlijk wat tranen over m’n wangen lopen. Mogelijk vanwege het zien van die heftige verslavingsscène, net nadat ik Beautiful Boy zag, maar zeker ook omdat ik me wel wat zorgen maak in hoeverre die naargeestige sfeer uit het Detroit uit de jaren ’80, waarin dit waargebeurde verhaal zich afspeelt, misschien wel verergerd is sindsdien. Want voelde we in Killing Them…

Widows (2018)

Vijf jaar na het prachtige 12 Years a Slave komt Steve – Shame, Hunger – McQueen nu met z’n eerste meer Hollywood-genrefilm, en ook daarin toont ie z’n klasse. Widows is een lekkere spannende thriller, qua sfeer een beetje zoals Ben Afflecks The Town, maar dan met mooi gedetailleerde (en ook vrouwelijke) motieven, waarin raciale en politieke thema’s ook een belangrijke rol spelen. In een interview vertelde McQueen dat hij een belangrijke film wilde maken…