Harry Potter and the Half-Blood Prince (2009)
Soms denk ik wel eens: ben ik over alle films die ik zie enthousiast…?
Nee hoor, deze zesde Harry Potter-film heeft me voornamelijk gruwelijk geïrriteerd, achteraf althans. Het is vooral het overall gevoel bij de HP-films wat me stoort, want van die zeven boeken hadden ze misschien drie aardige films kunnen maken. En wat doen ze: ze maken van elk boek één film. Wat hoor ik: gaan ze van boek 7 twee films maken…? Lang leve de commercie, en hoe erg is het dat iedereen toch maar blijft gaan…?
Okay, ik heb misschien ook alle HP-films wel in de bios gezien, maar dat komt door m’n Pathé Unlimited-kaart en sneak-verslaving. En ja: ik vond deel 1 echt gaaf. Als in: ik zag veel beelden die ik me herinnerde uit sprookjes in m’n hoofd. Deel 2 was echter een tussenfilm naar het best aardige deel 3. De delen 4 en 5 (ik kan ze ook echt niet meer uit elkaar houden hoor) waren alleen maar tussenfilms, en dat is deel 6 ook.
Je weet dat Harry uiteindelijk met Voldemort moet gaan knokken, maar ik zou m’n geld niet op Harry zetten. Want is Harry niet gewoon een mietje, die nog nooit één gevecht heeft gewonnen in z’n eentje?
Ik moet zeggen: ik was lekker moe toen ik HP6 ging kijken. Ik zat daarom ook best lekker in het verhaal, en dacht zelfs een keer: “Hey, deze is best weer aardig“. Maar toen Harry moest gaan vechten en weer verloor, en toen ineens de film was afgelopen dacht ik direct: “Okay, gelukkig betaal ik hier niet voor, want dit waren misschien twee scènes in zo’n grotere HP-film trilogie waar ik het in m’n recensie later over ga hebben“.
Zo, dat moest er effe uit…