Oooooooh, wat knalt deze film mijn gedachten alle kanten op zeg. Genoeg interessante thema’s, een IMDb-tagline die een wel erg ‘doktersroman-tiek’ doet vermoeden, gruwelijk Amerikaans in hoe karakters neergezet worden, maar vooral ook een ‘herkenbaarheid’ waarvan ik juist dacht: “Daar groei je als mens wat overheen, toch?“. Maar juist dát wordt in deze film als soort van ultieme afloop neergezet. Waardoor ik jongeren net zo goed bijna wil waarschuwen, want het voelt allemaal een beetje…
Als je ongeveer 50% van de speelduur van een horrorfilm jezelf afvraagt waarom je jezelf dit aandoet, dan kan dat natuurlijk een enorme dis zijn, maar hier bedoel ik dit grotendeels positief. Juist doordat de fu_&*ng enge horror zo ‘ogendichtknijpend’ was, valt het contrast met het vrij rustige drama in het verhaal nog meer op. En zou alle horror misschien een metafoor voor het wel/niet verwerken van heftig familienieuws zijn, of wilde Stephen King (op wiens…