Bloed, Zweet & Tranen is een perfect voorbeeld van de manier waarop wij Nederlanders zo’n biopic (moeten) maken. Niks geen opsmuk – wat gezien het onderwerp ook dubbel ongepast zou zijn – recht-door-zee, rauw en zonder extra dramatisering. En vooral dat laatste doet me wat ‘vrezen’ dat deze film het in bijvoorbeeld Amerika een stuk minder zou doen, juist omdat ze daar teren op groots drama, wat hier naar goede Nederlandse traditie behoorlijk is ingetogen.…
Het lijkt een beetje het jaar te worden van de Diederi(c)ks en hun mooie debuutfilms, want als ik eerlijk ben is De Marathon één van de betere Nederlandse drama’s van de laatste jaren. Af en toe ietwat tegen het kluchtige/theatrale aan (maar gelukkig die grens nergens overschrijdend), en op afzonderlijke elementen valt wel af en toe iets aan te merken, maar als geheel echt krachtig en goed werkend drama. Naast dat er natuurlijk ook genoeg…
Ik moet allereerst melden dat ik aangenaam verrast was door De Heineken Ontvoering. Niet alleen is het een Nederlandse film die ietwat boven het maaiveld uit durft te steken door écht op de karakters te focussen, maar daarnaast blijft de film ook op een aardige manier hangen. En wat zal Gijs Scholten van Aschat trots zijn op z’n zoon Reinout..! Zelf ben ik net te jong (wat heerlijk om dat eens te typen ;)) om…