Voordat ik deze nieuwe film van regisseur George Clooney zag, had ik al wat mindere reacties gelezen, dus ik had m’n verwachtingen al wat naar beneden bijgesteld. Dat zorgde er dan ook voor dat ik me zeker wel vermaakte met deze nieuwe film – met o.a. Matt Damon, Julianne Moore, Oscar Isaac, Noah Jupe en Julianne Moore (!) – maar ik zat me tijdens de film ook al af te vragen waar het aan lag…
Nacho Vigalondo is niet alleen een regisseur met een geweldige naam, hij maakte ook een paar van de opvallendste science-fiction thriller-drama’s van het afgelopen decennium. Knap hoe hij vergezochte rariteiten zo weet te brengen dat de gevolgen daarvan toch logisch invoelbaar worden, en met Colossal spant ie op dat vlak de kroon. Plus dat het z’n eerste grote Amerikaanse productie is, met een verrassende Anne Hathaway en een opvallend rauwe Jason Sudeikis. En ja, om…
Deze meest succesvolle anime ooit biedt zulke mooie beelden dat je af en toe naar gelaagde en bewegende schilderijen denkt te kijken. Daarnaast zitten er mooie Shinto-wijsheden in en biedt de film een fantastische fantasie die alsmaar grootser wordt door de verschillende onthullingen. Nu zie ik zelf inmiddels ook het ‘gevaar’ van geloven in zulke fantasieën, maar deze film toont ook een wat ongekend ‘zelfvertrouwen’: populaire en zelfverzekerde cultuur die niet uit Hollywood komt. En misschien…
Als je de maker van de geweldige vampier-mockumentary What We Do in the Shadows, het (onverwacht?) goede Hunt for the Wilderpeople en het hilarische Flight of the Concords de regie over een Marvel-superhelden-film geeft, dan krijg je dus inderdaad een ontzettend vermakelijke toevoeging aan minstens twee samensmeltende/samengesmolten franchises. Niet zo’n groots entertainment-spektakel als Guardians of the Galaxy, maar vooral vanwege de interactie tussen onze Noors-mythologische dondergod en die ongelooflijk groene reus biedt Thor: Ragnarok ruim…
The Glass Castle is een wat minder ‘dromerige’ maar ook genuanceerdere film in het genre ‘vrijheidsfilms’, waar ook prachtige films als Little Miss Sunshine en Captain Fantastic toe behoren. Die nuance komt waarschijnlijk doordat de film gebaseerd is op het leven van real life roddeljournaliste Jeannette Walls, wier levensverhaal waarschijnlijk interessanter is dan de columns die ze voor MSNBC.com schreef. En ik voelde richting het eind wel degelijk wat vocht opwellen in m’n ogen, ondanks dat…
Als je zin hebt in écht pure ‘Hollywood-MEUK’, ga dan Geostorm kijken. Maar dat is ook de enige reden om deze, in mijn ogen, slechtste film in jaren te kijken. Ik lachte de film een paar keer zo hard uit dat ik me bijna wilde verontschuldigen naar die enkele andere aanwezige in de IMAX-zaal van m’n lokale Pathé. En hoe langer de film duurde, hoe steviger ik m’n complotgedachte ging geloven dat er juist mogelijk klimaatsceptici…
Als je wilt zien hoe een topregisseur van een wat pulp-achtig verhaal één van de betere arthousefilms van het jaar weet te maken, kijk dan Lynne – We Need to Talk About Kevin – Ramsays You Were Never Really Here. Niet alleen verdient Ramsay meer prijzen dan ‘enkel’ die voor Beste Scenario op het afgelopen filmfestival in Cannes, ook Joaquin Phoenix zou het winnen van de prijs voor beste acteur in Cannes wel eens kunnen…
Ondanks dat je niets dan respect kunt hebben voor de manier waarop de Safdie-broers met deze film op het filmfestival van Cannes terecht wisten te komen, had ik tijdens de film wel behoorlijk wat moeite om geïnteresseerd te blijven meegaan met onze hoofdrolspelers. Deels omdat ik me niet echt kon identificeren met Robert Pattinsons karakter, iets wat ik vaker heb bij ‘onaangename’ persoonlijkheden. En als die identificatie niet werkt, dan werkt de film ook niet…
Is het ’t geweldige respect voor dé vraag uit het origineel of het feit dat er nog zoveel dingen in m’n hoofd broeden dat dit schrijven mogelijk veel te vroeg komt? Is het de ’trots’ die ik voel vanwege de geweldige doorbraak van ‘onze’ Silvia in Hollywood of het werkelijk overweldigende visuele spektakel? Of is het de gruwelijk interessante materie, die nét wat toegankelijker lijkt dan in het origineel, wat ik in dezen niet echt…
Stronger is een fijne tranentrekker zonder té Amerikaans te worden, die het waargebeurde verhaal vertelt van een mij onbekende ‘held’ rondom de bomaanslag bij de Boston marathon. Nu weet ik niet of ie goed genoeg was geweest zonder die waargebeurde link, maar regisseur David Gordon Green toont wel degelijk wederom z’n klasse. Met gemak de meest diverse Amerikaanse regisseur van de laatste vijftien jaar, en in deze film laat ie Jake Gyllenhaal weer heerlijk schitteren.…
Oscarwinnares Kathryn – The Hurt Locker, Zero Dark Thirty – Bigelow komt wederom met een sterke film met een wat ‘lastige’ lineaire structuur, maar mogelijk kwam dat omdat de primaire Amerikaanse doelgroep van deze film de achtergrond bij dit verhaal vrijwel zeker wél zal kennen. Voor mij was het in het begin wat lastig volgen/voorspellen waar het scenario van Bigelows vaste schrijver Mark Boal heen zou gaan, maar uiteindelijk is dit een film die mij…
Of mother! nou een film is over leven met een egocentrisch kunstenaar, een verhaal waarmee fervent milieuactivist Darren Aronofsky onze verkrachting van Moeder Aarde wil illustreren of een verhaal over een nogal ‘zelfverlekkerende’ Schepper en daarmee een (‘vermenselijkte’) veroordeling van religie, dat is me nog niet helemaal duidelijk. Maar wat mother! in elk geval wel is, is een film die niet alleen een behoorlijk kutgevoel oproept (pardon my French), maar als je uit het eerste…