Geweldige muziek en een zeer interessante kijk op het zuiden van de VS deden mij meer begrip ontwikkelen voor iets wat wij (lees: “ik”?) vrijwel altijd als gestoorde christenfundamentalisten zagen. En dat is behoorlijk knap, want meestal lach ik om mensen die in een kerk ineens gaan shaken en zingen, omdat ze ‘bevangen’ worden door de heilige geest. Searching for the Wrong-Eyed Jesus liet me inzien dat bekrompenheid mij ook niet altijd helemaal vreemd is.…
Shit, Tilda Swinton begint een beetje Meryl Streep-proporties aan te nemen. Ik heb het namelijk jarenlang ‘lastig’ gevonden om naar mevrouw Streep te kijken, puur vanwege een rol die ik haar zo geweldig zag spelen – en die me zo aangreep – dat ik haar lange tijd ook als actrice niet ’trok’. Tilda Swinton speelt in Io sono l’amore de rol van ‘geïmporteerde’ moeder in een Italiaanse familie zó geweldig, dat ik haar lange tijd…
Damn, wat een ontzettend goede film is dit zeg..! En de perfecte tegenhanger voor zoete (Hollywood) romcoms die een ‘perfecte’ wereld idealiseren en waardoor veel mensen op zoek gaan naar het onmogelijke in hun eigen relatie. Of zou Carl Jung hier iets heel intelligents over weten te melden? ;) Inderdaad: ik weet dat ik zelf ook nogal gevormd (misvormd?) ben door de grote hoeveelheid conventionele films die ik kijk/gekeken heb. Natuurlijk is escapisme erg fijn…
Yes, wéér een geweldige sneak. Ditmaal The Fighter van David O. Russell, die je hopelijk kent van Three Kings, Flirting with Disaster en I Heart Huckabees. Inderdaad, hij heeft inmiddels vier totaal verschillende films gemaakt. Misschien vind ik daarom wel dat hij eigenlijk de Oscar voor beste regie had moeten winnen. Zeker als drie van z’n acteurs genomineerd waren en twee van die nominaties ook terecht verzilverd werden… The Fighter is een geweldig boksdrama, maar…
Jammer… Ondanks ’t grote enthousiasme van m’n videotheekcollega’s, het behoorlijk geweldige spel van James Nesbitt, de regie van Oliver – Der Untergang – Hirschbiegel en de prijzen die deze (TV-?) film won op Sundance vorig jaar, kwam ik er niet echt in. Ik weet niet zeker of het aan mij lag en ik iets ‘miste’, of dat ik langzaamaan toch steeds kritischer wordt. Of zou het weer zo’n ’te-hoge-verwachtingen-ding’ zijn geweest? Five Minutes of Heaven…
Ondanks de aanwezigheid van een behoorlijk verkeerd publiek (in een reguliere voorstelling in Pathé) raakte Clint Eastwoods Hereafter mij behoorlijk. De film lijkt Clints visie op het ‘hiernamaals’ te tonen, maar volgens mij gaat het juist over de schoonheid van het leven. Ik vond het een mooie film, ondanks dat ik me wel voor kan stellen hoe moeilijk het voor een marketingman/-vrouw is om deze film vooraf niet al grotendeels te verknallen… Toen ik de…
Waarschijnlijk vind je geen film waaruit je zoveel gave quotes kunt halen als uit Sweet Smell of Success. Dat het daarnaast ook nog een classic film noir is, gemaakt door iemand waarvan ik nu één van de meest interessante boeken over filmmaken ‘ever’ aan ’t lezen ben, waardoor de film nog een extra laag krijgt, maakte m’n beleving alleen maar intenser… Sweet Smell of Success gaat over de drang naar roem, immoraliteit in de entertainmentindustrie,…
“It starts with a scream and ends with a shot”, aldus één van de taglines van Rope, wederom een behoorlijk meesterwerk van meneer Hitchcock. Ik voel het enthousiasme dat ik plaatsvervangend bij de videotheek wel eens voel als ik mensen een geweldige film mee kan geven die ze nog niet gezien hebben. Enthousiasme over het feit dat ik nog flink wat ‘Hitchcocks’ heb te gaan :). Als ik zou vergelijken, dan zou ik The Birds,…
Ik denk dat de mannen van New Kids qua vloeken nog wat kunnen leren van Malcolm Turner in In the Loop, een best vermakelijke en af en toe vrij hilarische politieke satire over hoe ‘wij’ door de Amerikanen en/of Britten oorlogen worden ingetrokken. Maar als je mij kent, dan weet je dat ik zo’n film écht scherp wil. En dat is ie helaas net niet… Hoofdrolspelers in In the Loop zijn minister Simon Foster en…
Xavier Dolan is nu 21, won met z’n debuutfilm (J’ai tué ma mère) twee jaar geleden maar liefst drie prijzen in Cannes, en maakt nu ook behoorlijk indruk met het ‘hippe’ Les amours imaginaires, over een driehoeksverhouding tussen begin-twintigers. Had ik al gezegd dat ie pas 21 is…? Les amours imaginaires vertelt het verhaal van de vrienden Francis en Marie, beide ‘infatuated‘ door Nicolas, een “zelfvoldane Adonis” waar ze hun ogen niet van af kunnen…
Helaas is subtiliteit en nuance niet aan iedereen besteed, want er liepen behoorlijk wat mensen weg tijdens Animal Kingdom, de verrassende sneak gisteravond. Waar ‘men’ de simpele actiefilm The Mechanic verwachtte, kwam Pathé met een zeer subtiel en best geweldig crime-familie-drama, niet voor niets bekroond met de “Grand Jury Prize” op het Sundance Festival vorig jaar… Pffff, waar te beginnen? Gewoon maar bij het begin, waar je in een zeer ongemakkelijke scène er direct achter…
Best knap, als je twee documentaires maakt die respectievelijk een 8,3 en een 8,2 op IMDb krijgen, beide genomineerd waren voor een Oscar, en dat deze tweede dan Exit Through the Gift Shop verslaat bij de Oscar-uitreiking dit jaar. Charles Ferguson lijkt dan ook een beter ingelezen en onderbouwde versie van Michael Moore te zijn, die nóg duidelijker laat zien dat de VS misschien wel het corruptste ‘beschaafde’ land ter wereld is en écht behoefte…