Stone is een erg intrigerende film die door een hoop mensen als ‘slecht’ en ‘saai’ betiteld zal worden, ben ik bang, maar dat uiteindelijk zeker niet is. Probleem met de film is dat ie op een nogal onconventionele manier ‘diep’ gaat. Ik heb ook nog lang niet voor 100% door wat ‘ze’ precies willen zeggen, maar zoals ik al zei: de film intrigeert me behoorlijk… Het verhaal gaat over een parole officer Mabry (Robert De…
Vrijwel iedereen zal deze klassieker kennen van de zin “I’m mad as hell and I’m not gonna take it anymore“, gebezigd tijdens een live uitzending door nieuwslezer Howard Beale. Ik was verbaasd dat deze scène al na één-derde in de film te zien was, en ik was dan ook erg verbaasd door de enorme hoeveelheid informatie en verhaallijnen die regisseur Sidney Lumet erg bevredigend tot één film heeft weten te maken. En bijna 35 jaar…
Sow, wat een mooie kleine, pure en eerlijke film is Rabbit Hole. Nicole Kidman en Aaron Eckhart spelen de sterren van de hemel, maar ook Dianne Wiest ‘delivers‘ weer. En ook al is hetgeen waar ze mee moeten dealen – het verlies van een zoontje – gruwelijk, de film is nergens een cheap-ass tranentrekker. Al had ik het gisteren niet erg gevonden als het dat wél meer was geweest… Er zullen genoeg psychoanalytici iets kunnen…
Tijdens het kijken van Kubricks Paths of Glory kon ik me niet aan de gedachte onttrekken dat Kubrick waarschijnlijk ook het geweldige boek Voyage au bout de la nuit van Louis-Ferdinand Céline heeft gelezen. Paths of Glory riep namelijk hetzelfde cynische gevoel over de rot- en corruptheid van de mens bij me op, iets wat Céline zo goed beschrijft dat je er écht depressief van kunt worden. Ik zou bijna willen zeggen dat Paths of…
Stephen Frears maakte eerder films als Dangerous Liaisons, The Grifters, High Fidelity en The Queen, to name a few, en nu komt ie met het schijnbare niemendalletje Tamara Drewe. Toen ik de poster/DVD-hoes (zie hiernaast/-onder) zag dacht ik nog: “Sow, die hoes ziet er cheap uit, ondanks de fijne Gemma Arterton”, maar toen ik ‘m vrijdagavond aardig vermoeid keek was ik aangenaam verrast. Tamara Drewe gaat over een vrouw (Tamara dus) die als succesvol columniste…
Geweldige muziek en een zeer interessante kijk op het zuiden van de VS deden mij meer begrip ontwikkelen voor iets wat wij (lees: “ik”?) vrijwel altijd als gestoorde christenfundamentalisten zagen. En dat is behoorlijk knap, want meestal lach ik om mensen die in een kerk ineens gaan shaken en zingen, omdat ze ‘bevangen’ worden door de heilige geest. Searching for the Wrong-Eyed Jesus liet me inzien dat bekrompenheid mij ook niet altijd helemaal vreemd is.…
Shit, Tilda Swinton begint een beetje Meryl Streep-proporties aan te nemen. Ik heb het namelijk jarenlang ‘lastig’ gevonden om naar mevrouw Streep te kijken, puur vanwege een rol die ik haar zo geweldig zag spelen – en die me zo aangreep – dat ik haar lange tijd ook als actrice niet ’trok’. Tilda Swinton speelt in Io sono l’amore de rol van ‘geïmporteerde’ moeder in een Italiaanse familie zó geweldig, dat ik haar lange tijd…
Damn, wat een ontzettend goede film is dit zeg..! En de perfecte tegenhanger voor zoete (Hollywood) romcoms die een ‘perfecte’ wereld idealiseren en waardoor veel mensen op zoek gaan naar het onmogelijke in hun eigen relatie. Of zou Carl Jung hier iets heel intelligents over weten te melden? ;) Inderdaad: ik weet dat ik zelf ook nogal gevormd (misvormd?) ben door de grote hoeveelheid conventionele films die ik kijk/gekeken heb. Natuurlijk is escapisme erg fijn…
Yes, wéér een geweldige sneak. Ditmaal The Fighter van David O. Russell, die je hopelijk kent van Three Kings, Flirting with Disaster en I Heart Huckabees. Inderdaad, hij heeft inmiddels vier totaal verschillende films gemaakt. Misschien vind ik daarom wel dat hij eigenlijk de Oscar voor beste regie had moeten winnen. Zeker als drie van z’n acteurs genomineerd waren en twee van die nominaties ook terecht verzilverd werden… The Fighter is een geweldig boksdrama, maar…
Jammer… Ondanks ’t grote enthousiasme van m’n videotheekcollega’s, het behoorlijk geweldige spel van James Nesbitt, de regie van Oliver – Der Untergang – Hirschbiegel en de prijzen die deze (TV-?) film won op Sundance vorig jaar, kwam ik er niet echt in. Ik weet niet zeker of het aan mij lag en ik iets ‘miste’, of dat ik langzaamaan toch steeds kritischer wordt. Of zou het weer zo’n ’te-hoge-verwachtingen-ding’ zijn geweest? Five Minutes of Heaven…
Ondanks de aanwezigheid van een behoorlijk verkeerd publiek (in een reguliere voorstelling in Pathé) raakte Clint Eastwoods Hereafter mij behoorlijk. De film lijkt Clints visie op het ‘hiernamaals’ te tonen, maar volgens mij gaat het juist over de schoonheid van het leven. Ik vond het een mooie film, ondanks dat ik me wel voor kan stellen hoe moeilijk het voor een marketingman/-vrouw is om deze film vooraf niet al grotendeels te verknallen… Toen ik de…
Waarschijnlijk vind je geen film waaruit je zoveel gave quotes kunt halen als uit Sweet Smell of Success. Dat het daarnaast ook nog een classic film noir is, gemaakt door iemand waarvan ik nu één van de meest interessante boeken over filmmaken ‘ever’ aan ’t lezen ben, waardoor de film nog een extra laag krijgt, maakte m’n beleving alleen maar intenser… Sweet Smell of Success gaat over de drang naar roem, immoraliteit in de entertainmentindustrie,…