Vijf jaar na het prachtige 12 Years a Slave komt Steve – Shame, Hunger – McQueen nu met z’n eerste meer Hollywood-genrefilm, en ook daarin toont ie z’n klasse. Widows is een lekkere spannende thriller, qua sfeer een beetje zoals Ben Afflecks The Town, maar dan met mooi gedetailleerde (en ook vrouwelijke) motieven, waarin raciale en politieke thema’s ook een belangrijke rol spelen. In een interview vertelde McQueen dat hij een belangrijke film wilde maken…
Misschien wel de mooiste reactie die ik online op deze nieuwe Coen-broers Netflix-film zag: “Echt zo’n film die van mij wel dagen had mogen duren.” Een gigantisch compliment voor bijvoorbeeld de sfeer die deze filmmakende broers weten neer te zetten, maar ik verwacht dat het ook te maken heeft met de vrijheid die ze jou bieden om heerlijk wat te projecteren/interpreteren, waardoor je best wel wat persoonlijke zaken ‘op’ deze film kunt plakken. En dat…
Natuurlijk is Bohemian Rhapsody een must see voor alle Queen-fans, maar wat mij vooral opviel, was dat ik er door deze film juist weer achter kwam hoe enorm fan ik ooit was van deze band rondom Freddie Mercury (mogelijk hou ik daarom nog wel altijd van ‘uithaal-muziek’..?). Daarnaast wordt de casting van Rami – Mr. Robot, Buster’s Mal Heart – Malek als Mercury enkel overtroffen door de acteur die in de rol van Brian May…
Allereerst: First Man gaat over Neil Armstrong, niet zozeer (en zeker niet enkel) over zijn prestatie als eerste man op de maan. Allertweet: ondanks dat het nooit bewezen is, zijn er veel mensen die denken dat Armstrong leed aan het Syndroom van Asperger (een ‘mildere’ vorm van autisme). Daar werd in de jaren 50-60 van de vorige eeuw ook nog niet op getest, en het maakt voor z’n prestaties natuurlijk ook geen snars uit, maar…
Bad Times at the El Royale was vrijwel precies wat ik ervan verwachtte en/of hoopte, misschien wel grotendeels omdat ik er vooraf vrijwel niets vanaf wist. Ja, doordat ie geschreven en geregisseerd was door Drew – Cloverfield, The Cabin in the Woods – Goddard, verwachtte ik wel iets dat commercieel maar wel ook off beat zou zijn, en ik wist dat er ook wel wat goede acteurs in zaten (dat het er zoveel waren, wist ik…
BlacKkKlansman is Spike Lee’s onbevreesde aanklacht tegen het nog altijd wijdverbreide racisme in de Amerikaanse (en onze) samenleving. Maar dan wel verteld in een vet vermakelijke blaxploitation-stijl, met scènes waarbij je soms twijfelt of het nou serieus bedoeld is of niet (met een aantal van die bijna surrealistische climaxen), en met genoeg ontspannende humor en een topcast om je ook door het ietwat stuurloos aanvoelde midden van de film heen te voeren. Om uiteindelijk misschien…
Ooooooooooooh ja, Hereditary is zóveel meer dan ‘horror’, en vooral een film die jou uitdaagt. Dat kan best verwarrend zijn, en iets dat liefhebbers van simpele horrorfilms mogelijk juist tegen zal vallen. Maar ik moest zelfs aan een tweetal mega-toppers uit 2017 denken. Normaliter houd ik ook niet van ‘enge’ films, en toen een vriend vooraf vertelde dat hij vooral een psychologische horror verwachtte, pareerde ik ‘m mogelijk wat te stoer met: “Nou, dan ben…
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot is een overduidelijke en degelijke gemaakte Gus Van Sant-film, over het leven van de rolstoelgebonden en alcoholistische cartoonist John Callahan uit Portland. Met wederom een goede rol van Joaquin Phoenix en een nogal opvallende Jonah Hill, Jack Black die z’n ‘komedie-acteur-die-z’n-echte-acteerkwaliteiten-toont-door-drama-te-doen’-validatie (nog een keer) uitvoert in een bijrolletje, en een ietwat overdreven normaler/lelijker gemaakt Mara-zusje. Het ‘probleem’ dat ik met deze film echter ervoer, was Van Sants…
Lang op gewacht, totaal niet zeker wat ik ervan moest verwachten, maar inderdaad erg goed passend bij andere films die ik zag over dit continent (dat méér dan mijn interesse heeft): Lucrecia Martels Zama is bij vlagen namelijk net zo ‘ongrijpbaar’ als El abrazo de la serpiente, Aguirre: der Zorn Gottes en ook wel een beetje My Son, My Son, What Have Ye Done. Als in: Zuid-Amerika is en blijft een inspiratiebron voor mysterieuze verhalen,…
Misschien wel het grootste compliment voor dit ‘horrordrama’ (hoe definieer je trouwens “horror”, want laat deze term je hier niet teveel afschrikken) is dat A Quiet Place zo’n beklemmende k&%$-sfeer bevat dat ik op een gegeven moment zelfs iemand hoorde denken: “Zou ik wel willen leven in zo’n wereld?” Dat is natuurlijk een teken voor de sterkte van het neergezette drama, waarvan ik initieel dacht dat ook nog eens het regiedebuut was van tevens hoofdrolspeler…
Yes, eindelijk draait één van de beste coming of age-films van het jaar in de Nederlandse bioscoop. Tevens één van de betere verrassingen bij de Oscarnominaties dit jaar, en dan vooral die voor Beste Regie van Greta Gerwig (de eerste vrouw die zo’n nominatie kreeg voor haar debuutfilm!). Al spelen Saoirse Ronan en Laurie Metcalf zó realistisch dat hun nominaties ook meer dan terecht waren (vooral Metcalf enkel al voor die ene scène in de auto…
Regisseur Scott – Crazy Heart, Black Mass – Cooper toont heerlijk veel lef met deze opvallend rustige vertelling over een ontzettend grove kapitein, in het Amerikaanse leger in 1892, die een kans op ‘verlossing’ krijgt als ie een groepje indianen moet begeleiden naar hun laatste rustplaats. Christian Bale toont wederom wat voor begenadigd acteur hij is, waarbij hij wordt bijgestaan door een opvallend groot aantal bekende acteurs in bijrollen. Meest opvallend daarin zijn de Oscargenomineerde…