Nobody 2 (2025)
Nadat Nobody mij ontzettend lekker verraste een paar jaar geleden, ging ik vol goede moed naar het tweede deel afgelopen vrijdagavond. Maar waar ik in het eerste deel de formule wel zag maar me er geen moment aan stoorde, was die hier zó overduidelijk aanwezig dat de film – na de standaard-after-the-fight-ondervraging-openingsscène – geen “One Week Earlier” nodig had. Is dit zelfbewust van regisseur Timo – V/H/S/2, V/H/S/94 – Tjahjanto, dan ‘kudos’, maar als ik heel eerlijk ben, dan was m’n eerste aantekening na afloop letterlijk: “lijkt geschreven door ChatGPT, en ik denk dat ik de prompt wel weet“.
Met andere woorden: stop nou eens met het verknallen van leuke films door óveral een franchise van te willen maken, verrekte commerciële Hollywoodstudio’s…
Het verhaal
Hutch (Bob Odenkirk) zit met een aparte hond in de ondervragingsruimte van een politiebureau, waar hij niet echt antwoordt op de vraag wat er allemaal in godsnaam gebeurd is. Z’n gezicht is gehavend, maar met z’n zelfverzekerde ‘smirk‘ gaan we dus terug naar “Monday”, “Tuesday” en verder, waarin we zien dat vrouwlief Becca (Connie Nielsen) er steeds harder van baalt dat hij nooit thuis is voor het gezinsdiner. Een lullig appje verwijderend geeft ze hem nog een laatste (?) kans, waarop hij het gezin verrast met een familieuitje naar hét vakantiepark waar hij z’n enige fijne jeugdherinnering aan heeft: Plummerville. En daarvoor nemen ze graag opa David (Christopher – Back to the Future – Lloyd) mee, want dat is zo’n wildebras dat beide kinderen hem natuurlijk geweldig vinden.
Aangekomen bij het park blijkt echter dat de lokale bevolking het niet zo op vreemdelingen heeft, en als zoonlief Brady (Gage Munroe) ruzie krijgt met de zoon van de lokale ‘kingpin’ én eigenaar van het park Wyatt (John – American Gangster, Silver Linings Playbook – Ortiz), wordt de familie eigenlijk het park en stadje uit gestuurd door sheriff Abel (Colin Hanks). Maar daar heeft Hutch helemaal geen zin in, en na wat knokpartijen komen we erachter dat het stadje een belangrijke hub is in het drugsimperium van de hyper weirde bad gal Lendina (Sharon – Basic Instinct, The Muse – Stone), en dan heeft zelfs Hutch de hulp van z’n broer Harry (RZA uit o.a. Problemista) en rest van het gezin nodig om uiteindelijk weer bij die ondervragingsscène uit te komen…
Popcornvoer voor grote publiek
Ja, ik ben kritischer dan de gemiddelde bioscoopkijker. Maar denk dus ook dat in eerdergenoemde ChatGPT-prompt de doelgroep ook als “eenvoudig en niet al te kritisch” is ingegeven. Daarnaast lijken veel oneliners niet door een serieus scenarist beoordeeld, want die voel je als ‘veelkijker’ van een kilometer of tig aankomen. Maar het was de scène waarin ik stuntmannen in vuurvaste pakken een explosie uit zagen lopen, dat ik besloot mijn ‘niet te kritisch zijn Filmofiel!!‘-modus los te laten. En vanaf dat moment voelde Nobody 2 nóg meer aan als “wannabe John Wick-franchise maar dan met een gezin!!“. Met muziek proberen ze dan nog een wat campy sfeer te creëren, maar dat werkte bij mij dus ook niet meer. Dus nee, deze wil ik snel vergeten, al vrees ik dat deze sequel m’n fijne herinneringen aan het origineel inmiddels al bezoedeld heeft…
Cast & crew
Terwijl het gehele Mansell-gezin dus terug is qua acteurs, aangevuld met good ol’ Doc Emmett Brown uit BtotheF. En die heeft zich ogenschijnlijk heerlijk vermaakt met een dikke sigaar in z’n mond. Daarnaast is de film dus ook lekker op zomerse locaties geschoten, dus ik begrijp de interesse van al die vrij grote acteurs wel. Want Stone weer eens op het witte doek zien, dat is echt al decennialang geleden (na haar succesvolle run in de jaren 90 zat ze nog maar in weinig interessante films; enkel in Jarmush’ Broken Flowers (2005), Nick Cassavetes’ Alpha Dog (2006), Emilio Estevez’ Bobby (2006), John Turturro’s Fading Gigolo (2013) en in James Franco’s Tommy Wiseau-ode The Disaster Artist uit 2017). Maar dat ze hier dan ineens zo’n over-the-top rare baddy speelt (die eerst een gek dansje moet doen voordat ze met haar henchmen op pad gaat), dat roept ergens wat plaatsvervangende schaamte op of zo? Daarnaast is het voor de meeste acteurs dus ook een herhaling van zetten, en toont Colin Hanks dat ie qua uiterlijk echt steeds meer op z’n pa begint te lijken. Maar positief opvallen doet niemand in deze film.
Al is dat misschien helemaal geen kritiek op de makers, want acteurs vallen mij ook eerder op als ze er geen bal van lijken te kunnen. En hier past iedereen wel in de rol die hem of haar is toebedeeld. Terwijl Tjahjanto’s oeuvre eigenlijk weinig hoopvol was vóór deze film. Z’n best beoordeelde film op IMDb is de Netflix-film The Night Comes for Us (met Iko – The Raid: Redemption – Uwais), maar zoals je mogelijk merkt: ik ben al wat begonnen met crosslinks creëren naar andere recensies op deze website (om Google wat te pleasen), en daarmee verdoe ik misschien ook wel ietwat jouw tijd (excuses dan). Wat nog wel noemenswaardig is, is dat scenarist Derek Kolstad wederom betrokken is, en hij is inderdaad ook de schrijver van de John Wick-franchise en zo’n beetje alles wat daarvan afgeleid is. Maar ook met de hulp van Jack Ryan (tv)-schrijver Aaron Rabin ontstijgt deze film het ‘wannabe JW‘ dus geen moment…
Final credits
Okay studio, op naar Nobody 3, 4, 5 en zo door tot aan Nobody 9, waarin Hutch’ en Becca’s kleinkinderen waarschijnlijk ook mee gaan knokken?
Nee, ik zal stoppen met deze rant, want als ik door blijf typen, dan voel ik gewoon m’n cynisme groeien, en dat is een staat van zijn die me gestolen kan worden. Daarnaast weet ik dat velen wél zullen genieten van een overduidelijk Hollywood-product als dit, en die mensen wil ik ook niet voor het hoofd stoten.
Dus…