The Kids Are All Right (2010)

Met de kinderen gaat alles inderdaad best okay, maar de film is helaas ook niet meer dan dat: best okay. En dat was voor mij een behoorlijke teleurstelling. Deels omdat ik Cholodenko’s eerdere Laurel Canyon wel heel gaaf vond, waarin Christian Bale met z’n liefje Kate Beckinsale terug naar Hollywood ging om effe bij z’n moeder te wonen: de biseksuele ‘record producer’ Frances McDormand…

Inderdaad: Lisa Cholodenko maakt films over lesbische en/of biseksuele vrouwen. In dat grote land aan de andere kant van de Atlantische Oceaan waarschijnlijk nogal opzienbarend. Daarom zullen alle Amerikaanse recensenten ook wel zo lovend zijn over The Kids Are All Right, want ze laat zien dat een lesbisch stel ook gewoon de problemen van een ‘normaal huwelijk’ heeft. En de film gaat er ook zó normaal mee om: prachtig gewoon..!
Voel je m’n ironie?

Ja, ik voel m’n teleurstelling weer behoorlijk opspelen. Inderdaad is het fijn om te zien…, nee wacht: Natuurlijk is het logisch dat in elke relatie die al 25 jaar duurt op een gegeven moment bepaalde zaken niet besproken worden, dat het niet uit maakt of dat tussen een man en een vrouw, een man en een man, of – in dit geval – een vrouw en een vrouw is. Maar dat is toch geen excuus om de gevolgen van die fricties dan zo cliché in de film te verwerken? Ik zag zo goed als alles redelijk ver van tevoren aankomen, en dat komt echt niet doordat ik zoveel films kijk. Ik ben bang dat Cholodenko dacht dat ze al genoeg deed door een lesbische relatie als ‘gewoon normaal’ neer te zetten met twee grote heteroseksuele vrouwelijke actrices in de hoofdrol, en vergat toen dat het verhaal zelf ook wel wat aandacht verdient.

Natuurlijk spelen Annette Bening en Julianne Moore hun rollen goed, maar ook daar ben ik niet zo enthousiast over als bijvoorbeeld de Film1-nieuwsbrief die ik elke week krijg, waarin de kans op een Oscarnominatie voor Bening op 100% wordt geschat (en voor Moore op 80%, meen ik). De meest interessante rol vond ik die van Mia Wasikowska, die je mogelijk kent als Alice uit het wonderland. Ik verwacht dat we nog veel van haar gaan horen. Mark Ruffalo speelt z’n hippie-new-age-biologisch-verantwoorde spermadonor met enthousiasme, maar de diepgang in zijn rol komt er niet uit, vond ik.

Weet je: ik dacht halverwege de film: “Mogelijk dat het wat ‘minder geloofwaardige’ spel gaat leiden naar een zeer mooi en dramatisch einde“, maar dat was helaas ook niet het geval. Het einde is zeker niet slecht of zo, maar er zijn met The Kids Are All Right twee dingen mogelijk:

  1. ik voelde helemaal niet wat Cholodenko écht met deze film wilde en deze recensie slaat eigenlijk nergens op;
  2. de film wordt vooral zo de hemel in geprezen door mensen die de subtiliteit uit deze film nodig hebben om geleidelijk stappen te zetten die wij in het progressievere Nederland al lang gezet hebben.

Dus…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt0842926

5 Antwoorden aan “The Kids Are All Right (2010)”

  1. Het is alweer even geleden dat ik deze gezien heb, maar ik denk dat wat het eind van deze review betreft ook beide punten mogelijk zijn. Ik heb geen idee hoe conservatief Amerika momenteel nog precies is, maar ik kan me voorstellen dat een verhaal over een gezin met 2 vrouwen aan het roer van alle landen juist in Nederland het minst zal shoqueren.

    Aan de andere kant waardeer ik de film om zijn eerlijkheid. Van een lesbische regisseuse mag je natuurlijk wat propaganda verwachten, maar de film laat juist ook goed zien dat de kinderen op den duur echt wel gaan beseffen dat hun gezin anders is, en dat een ‘echte’ vaderrol ook niet zomaar uitgeveegd kan worden. Iets waar lesbische stellen of alleenstaande vrouwen die deze stap willen nemen ook goed bij stil moeten staan, lijkt me.

    Verder vond ik het akteerwerk ijzersterk, dus ondanks dat de film inderdaad heel safe gebracht wordt vond ik hem toch wel erg goed dacht ik.

    1. Haha, ik denk dat jij onder categorie 1 valt, en dat jij ‘m wél voelde. Ik voelde ‘m dus niet, waarschijnlijk omdat ik niet mee wilde gaan met de karakters, of vanwege de algehele wat afstandelijke ‘mood’ in de bioscoopzaal…

  2. Hm, ben toch wel erg benieuwd.
    Julianne is mijn favoriete ‘actuele’ actrice, en zij slaat de plank voor mij nooit mis, vooralsnog. Bijvoorbeeld “Chloe” onlangs. Leek op de oppervlakte ook cliché, maar was erg mooi en diep – door de personages. Misschien gaat het in deze film niet zo zeer over de complexheid, onconventionaliteit, en diepgang van de personages. Maar… juist om de schoonheid ervan, zonder teveel poespas. Dunno, ga ‘m snel kijken.

    1. Ja, de meeste lovende woorden voor deze film komen van mensen die vinden dat het verhaal juist zo mooi is zonder poespas. Maar dat vind ik geen excuus om dan de motivatie voor bepaalde acties zo enorm doorzichtig te maken.
      En natuurlijk speelt Julianne Moore haar rol weer met verve, maar ik vond niet dat ze zich enorm hoefde in te spannen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *