The Glass Castle is een wat minder ‘dromerige’ maar ook genuanceerdere film in het genre ‘vrijheidsfilms’, waar ook prachtige films als Little Miss Sunshine en Captain Fantastic toe behoren. Die nuance komt waarschijnlijk doordat de film gebaseerd is op het leven van real life roddeljournaliste Jeannette Walls, wier levensverhaal waarschijnlijk interessanter is dan de columns die ze voor MSNBC.com schreef. En ik voelde richting het eind wel degelijk wat vocht opwellen in m’n ogen, ondanks dat…
De reden waarom IMDb “comedy” heeft aangevinkt als genre beats me, maar deze nieuwste van Jean-Marc – Dallas Buyers Club, Café de Flore – Vallée is als drama over verwerking en hoe we allemaal sociale dieren zijn, met een link naar iets ‘lastigs’ als depersonalisatie, behoorlijk indrukwekkend. De onconventionele manier waarop hoofdrolspeler Jake Gyllenhaal met verdriet omgaat zal velen wat ongemakkelijk aandoen, wat waarschijnlijk ook de reden is dat deze film (ook) in filmhuizen draait. Ik vond Demolition dus redelijk indrukwekkend,…
Dat films van Noah Baumbach vergelijkingen met Woody Allen oproepen is niet echt ‘nieuws’, want vooral z’n meest recente films (Frances Ha en Greenberg) passen behoorlijk goed in ‘Allens wereld’. En zo is het ook met While We’re Young, alhoewel ook deze film wat minder dat ‘zeurderige’ van Allen heeft. Over een stelletje dat halverwege de 40 nog altijd denkt ‘jong’ te zijn, maar zich ook ontzettend herkenbaar afzet tegen ‘de jeugd van tegenwoordig’. Maar…
Voordat ik gisteravond naar dit tweede deel in de Divergent-franchise ging moest ik het plot van het eerste deel even terughalen, want die dacht ik wat vergeten te zijn. Nu viel dat best mee, maar omdat ik die ergens in een vliegtuig zag heb ik daar nooit een recensie over geschreven. Ik had gisteravond ook zin in even wat escapisme, en daarin stelde Insurgent me zeker niet teleur. Ik denk dat ik ‘m zelfs beter…
Gelukkig zag ik Birdman: or (The Unexpected Virtue of Ignorance) pas in 2015, anders was m’n keuze voor beste film van 2014 nóg lastiger geweest, want wat een geweldige, prachtige, technisch imponerende, scherpe en intrigerende film is Alejandro Iñárritu’s laatste zeg. Over de verraderlijkheid van het ego, de illusies en maskers die we allen nodig lijken te hebben, over faustiaanse keuzes en zoveel meer. Birdman is terecht genomineerd voor maar liefst negen Oscars en zó…
Het is vooral het goede acteren en de aardige balans tussen ‘lief’ en ‘lomp’ dat van St. Vincent een mooie film maakt. Bill Murray speelt een soort van Charles Bukowski-achtige buurman die natuurlijk lang niet zo’n lompe boer is als z’n introductie doet vermoeden, en wiens rol in het leven en opgroeien van z’n nieuwe buurjochie Oliver een stuk groter wordt dan hij eigenlijk wil (of denkt te willen?). Regisseur Theodore Melfi verrast zeker met z’n…
Het probleem met Movie 43 is dat het eigenlijk geen film is, maar ’n soort van Upload Cinema van de meest foute en shockerende filmpjes die zogenaamd op internet te vinden zouden zijn. Conceptueel verpakt in ’n nogal flauwe strijd tussen ’n stel pubers, en ik dacht nog even dat de ‘film’ een heerlijk scherp randje zou krijgen richting de strapatsen die Hollywood steeds meer uit moet halen om mensen te verrassen, juist omdat ze…
Laat die Spaanse titel je niet verwarren: dit is die film met Naomi Watts en Ewan McGregor over ’n gezin tijdens de verschrikkelijke tsunami in Zuidoost Azië op 26 december 2004. Maar aangezien het waargebeurde verhaal over ’n Spaans gezin gaat en het in feite ’n Spaanse productie is krijgt ie officieel ’n Spaanse titel op IMDb. Net zoals regisseur Juan Antonio Bayona’s eerdere The Orphanage ook El orfanato heette. En die film noem ik…
Als steeds groter wordende fan van Woody Allen stoorde het me eigenlijk niet dat de grootste kritiek op de ‘hardest working auteur in cinema‘ in deze documentaire van Allen zelf komt. Eén van de redenen dat Allen documentairemaker Robert B. Weide toestemming gaf om deze openhartige documentaire te maken was z’n respectvolle behandeling van Lenny Bruce in het geweldige Lenny Bruce: Swear to tell the Truth, die ik toevallig ’n paar weken geleden zag. En daardoor…
Door een zware verkoudheid/griep heb ik een paar dagen weinig recensies geschreven, waardoor ik dus weer een paar films ’terug’ moest halen. Dat ik daarbij heel even vergat dat ik J. Edgar afgelopen vrijdag zag kun je dus deels toeschrijven aan die ‘overall snot-sufheid’, maar het komt ook wel deels doordat ik de film gewoon niet zo goed vond als ik hoopte. Waar het karakter van John Edgar Hoover ongelooflijk interessant is om een scherpe…
Ja, na tien seconden in deze nieuwe Woody Allen wist ik het al: ik ben blij dat hij elk jaar een film maakt… De sfeer wordt natuurlijk al gezet door het lettertype van de begincredits, maar ook door de manier waarop de karakter geïntroduceerd worden. En als dan de ‘narrator’ ook nog een zin van uit Shakespeares Macbeth aanhaalt: “Life is … full of sound and fury, signifying nothing.“, dan weet je dat je weer…
Naomi Watts en Sean Penn tonen behoorlijk hun klasse in deze nieuwe van Doug – The Bourne Identity – Liman. En waar z’n vorige films vooral ‘action packed thrillers’ waren, daar is Fair Game toch vooral een kritische politieke thriller. En het ergste dat de film indirect toont en de vertoning in de sneak afgelopen dinsdag ook: het grote publiek interesseert zich niet (meer?) voor dit soort genuanceerde films dat onderwerpen aanhaalt die ons eigenlijk…