Druk (a.k.a. Another Round – 2020)
Overduidelijk een film van de maker van Jagten (en Festen), die behoorlijk wat indruk maakte, maar waarbij ik toch wat twijfelde tussen “Verheerlijkt de film alcohol niet teveel?” en “Damn, het verliezen van die ‘jeugdige hoop’ voel ik ook wel behoorlijk stevig, so maybe you should grow up Filmofiel!” (ja, soms praat ik in het Engels tegen mezelf ;)).
Waarbij Mads Mikkelsen wederom toont misschien wel Europa’s beste acteur te zijn, en m’n interesse in de Deense filosoof Søren Kierkegaard nu wel erg groot is geworden…
Het verhaal
De film opent namelijk met Kierkegaards “What is youth? A dream. What is love? The dream’s content.“, en eindigt met een nog inspirerender relaas over feilbaarheid, over hoe fouten maken bij het leven hoort. Want dat is wel een beetje waar onze protagonisten Martin (Mikkelsen), Tommy (Thomas Bo – Jagten, Festen – Larsen), Nikolaj (Magnus – Kursk, The Commune – Millang) en Peter (Lars – Adam’s Apples, Jagten – Ranthe), collega-leraren op een Deense middelbare school, allen op hun eigen manier mee worstelen.
Het is dan mogelijk ook niet zo gek, dat ze tijdens Nikolajs 40e verjaardagsdiner erg enthousiast worden over een Noorse filosoof, die stelt dat ‘de mens’ normaliter met een gebrek aan alcohol moet zien te dealen. Dat een constant promillage van 0.05 onderhouden misschien wel beter is, zeker qua sociaal gedrag, zelfvertrouwen en prestatievermogen. Dus besluiten onze mannen een zelfverklaard wetenschappelijk experiment te starten, door te proberen hoe dat is tijdens hun werk. Want dat is de eerste regel van ‘Drink Club‘: je mag alleen overdag drinken!
Moraliteitsvalkuil
Waarbij ik dus direct op de psychologische ‘koude grond’ terecht kwam, door dit vooral te verklaren als een smoesje om maar te kunnen zuipen. Zoals wij mensen continu smoesjes/verhalen weten te creëren om ons gedrag mee goed te praten. Mede-geïnstigeerd door tragiek in m’n behoorlijk directe omgeving ging ik dus nogal snel in m’n ongeruste ‘zorgstand’, waardoor ik initieel miste dat de film eigenlijk veel meer wil zeggen. Want uiteindelijk verheerlijkt Thomas Vinterberg de Deense drink-cultuur zeker ook wel, hij toont net zo goed de risico’s. Maar doordat ik daarop gefocust was, zag ik niet direct dat de film eigenlijk over mannen in een midlifecrisis ging. Een fase waarin ik, gezien m’n leeftijd, mogelijk allang had mogen/moeten zitten, wat mogelijk verklaart waarom ik ook iets van ‘weerstand’ voelde bij de film. Wilde ik niet toegeven hoe stevig deze film ook over mij gaat?
Als ik dat namelijk als uitgangspunt neem, dan is de boodschap van de film ineens prachtig (en passend bij de meer dan geweldige eindscène, die ik me nog heel lang zal herinneren): vier het leven, want fouten maken we allemaal!
Cast & crew
Nu heeft Vinterberg al een Oscarnominatie op zak voor zijn regie van deze film, en is de film ook genomineerd als Best Foreign Language Film, maar ik verwacht dat Mikkelsen ook op de shortlist heeft gestaan hoor. Want damn, wat toont hij wederom z’n klasse. Hij is echt zo iemand die je zo zou kunnen tegenkomen bij de lokale bakker, maar hij heeft ook een screen presence die onmiskenbaar is. Met zo’n onderhuidse opgekropte spanning, die er ook weer op onverwachte wijze uit kan komen. Maar dan wel altijd met zo’n getormenteerd gezicht, waarin net zo goed onmacht als kracht gevangen zit. Hij krijgt overigens goed samen-/tegenspel van vooral Thomas Bo Larsen (zijn IMDb-foto toont dat hij ‘in het echt’ veel cooler is) en Magnus Millang, maar eigenlijk komen alle acteurs goed over.
Wat natuurlijk Vinterbergs Oscarnominatie verklaart, want hij weet z’n karakters geloofwaardig neer te zetten, hoe ‘lastig’ mijn hoofd het in het begin ook vond de balans te vinden. Maar ondanks (of juist dankzij?) het drank-onderwerp bruist de film ook qua levendigheid. Vooral de openingsscène is een spel dat ik aan het eind van m’n middelbare school best graag gespeeld had. Maar ook de muziek, en zeker ook die drollerige inzet van dat Denemarken-nummer, tillen de film naar een leuker niveau, waarmee Another Round vooral ook een fijne viering van de Deense cultuur biedt, for better and worse. Een onderwerp als dit – mannen van middelbare leeftijd en hun onzekerheden – wordt niet zo vaak zo levendig getoond, volgens mij. Waarbij de cameravoering ook een compliment verdient, want daarmee wordt af en toe ook lekker subtiel het gevoel van aangeschoten dronkenschap versterkt.
Final credits
Alcohol kan zowel een duivel als een engeltje zijn. Daarin raakte de film me wel, vanwege die vlucht- en/of verslavingsgevaarherkenning. En dat dan gezet in een goed dynamische film, waarin de onderliggende thematiek voor mij dus mogelijk iets té herkenbaar was. Dus ja: Another Round is aan de ene kant gewoon erg leuk, waardoor ik nog meer zin krijg om ‘straks’ weer los te kunnen gaan op een festival of in de kroeg, maar aan de andere kant ook een film die de komende dagen nog wel ‘harder’ gaat binnenkomen dan ik initieel wilde toegeven, verwacht ik…